Podobne
- Strona startowa
- Charles M. Robinson III The Diaries of John Gregory Bourke. Volume 4, July 3, 1880 May 22,1881 (2009)
- John Leguizamo Pimps, Hos, Playa Hatas, and All the Rest of My Hollywood Friends (2006)
- Fred Bergsten, John Williamson Dollar Overvaluation and the World Economy (2003)
- Kos Kala, Selby John Moc aloha i wiedza huny (2)
- Kos Kala, Selby John Moc aloha i wiedza huny
- Marsden John Kroniki Ellie 03 Przycišgajšc burzę
- Adams G.B. History of England From the Norman Conquest to the Death of John
- Cherie Carter Scott Jesli milos
- Campbell Joseph The Masks Of God Primitive Mythology
- Tom Clancy Suma wszystkich strachow t.2 (2
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- mieszaniec.xlx.pl
Cytat
Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z pokoju numer czterdzieści, znajdującego się dokładnie naprzeciwko salibalowej , także usunięto łóżka i urządzono tam dyżurkę dla czuwających strażników.Nikt z przysięgłych nie miał prawa opuścić wydzielonego skrzydła motelu bez wcze-śniejszej zgody sędziego Harkina oraz bez wiedzy Lou Dell bądz pełniącego służbęstrażnika.Nie wyznaczono tylko godziny policyjnej, ponieważ w pobliżu motelu niebyło żadnych lokali rozrywkowych, ale sala balowa miała być zamykana o dwudzie-stej drugiej.Obiad wyznaczono między osiemnastą a dziewiętnastą, śniadanie między szóstąa ósmą trzydzieści.Na szczęście nie mieli obowiązku chodzić na posiłki całą grupą.Mogli dowolnie wybierać sobie pory w określonych granicach, wolno im też było za-bierać porcje do swoich pokojów.Tym razem sędzia Harkin wykazał olbrzymią troskę165 o jakość serwowanych im posiłków, gdyż prosił, aby każdego ranka informowano go,czy ktokolwiek się skarżył na jedzenie.W ten wtorek na obiad przygotowano im stół szwedzki, mieli do wyboru pieczo-nego kurczaka i duszoną rybę oraz mnóstwo rozmaitych sałatek i surówek.Wszyscybyli zdumieni swoim apetytem.Jak na ludzi mało aktywnych fizycznie, którzy po ca-łych dniach przesiadują na sali sądowej, sprawiali wyjątkowe wrażenie prawie konają-cych z głodu, wręcz nie mogli się doczekać wyznaczonej godziny osiemnastej.Nicholasnapełnił sobie talerz, zajął miejsce u szczytu stołu i usiłował wciągnąć przysięgłych dorozmowy, chcąc zacieśnić łączące ich więzy.Robił wszystko, aby przekształcić dokuczli-wą sekwestrację w wielką przygodę, dwoił się i troił, ale jego entuzjazm okazał się małozarazliwy.Tylko Herman jadł obiad w swoim pokoju.Pani Grimes nałożyła dwie porcje na ta-lerze i w pośpiechu wyszła z jadalni.Sędzia Harkin uzupełnił swoje instrukcje o ści-sły zakaz spożywania przez nią posiłków w towarzystwie reszty przysięgłych.To samodotyczyło Lou Dell, Willisa i Chucka.Dlatego też kiedy Lou Dell wkroczyła do sali, bywziąć sobie obiad, i zaskoczyła Eastera w połowie jakiejś opowieści, ten nagle urwałw pół słowa i odczekał spokojnie, aż kobieta nałoży na talerz porcję fasolki szparago-wej, kawałek piersi kurczaka oraz bułkę i wyjdzie z jadalni.Mimo wszystko narodziło się poczucie wspólnoty w tej odizolowanej, niejako wy-gnanej grupie, odciętej od rzeczywistości i wbrew woli skazanej na banicję w pokojach Siesta Inn .Mogli tu liczyć wyłącznie na siebie.Easter próbował ich za wszelką cenęrozweselić i zacieśnić przyjacielskie, jeśli nawet nie rodzinne stosunki, zatrzeć jakiekol-wiek podziały i różnice.Wieczorem obejrzeli dwa filmy w sali balowej , a o dwudziestej drugiej wszyscy bylijuż w łóżkach.* * * Jestem gotów do pierwszej wizyty małżeńskiej oznajmił Fernandez przy śnia-daniu, niby przypadkiem obróciwszy głowę w kierunku Gladys Card, która natychmiastoblała się rumieńcem. Coś takiego mruknęła, wznosząc oczy ku niebiosom.Jerry uśmiechnął się do niej szeroko, jakby to Gladys stanowiła obiekt jego potajem-nych westchnień.Zniadanie zaskoczyło wszystkich niespotykaną różnorodnością, od smażonego be-konu po płatki kukurydziane z mlekiem.Nicholas zjawił się w połowie posiłku, miałmarsową minę i rzucił pozostałym jedynie zdawkowe cześć . Nie rozumiem, dlaczego nie możemy korzystać z telefonu odezwał się po pew-nym czasie i w jednej chwili pogodny nastrój przy stole prysnął jak bańka mydlana.166 Siedział naprzeciwko Jerry ego, któremu wystarczyło tylko spojrzeć w oczy, by w migpodjął wyzwanie. A ja nie rozumiem, czemu nie wolno nam wypić schłodzonego piwa dorzu-cił. W domu każdego wieczoru wyjmuję sobie z lodówki jedną czy dwie puszki piwa.Kto ma prawo dyktować, co nam wolno pić, a czego nie? Sędzia Harkin odparła Millie Dupree, która była zagorzałą przeciwniczką al-koholu. Niech mnie szlag trafi. A co z telewizją? wtrącił Easter. Dlaczego nie możemy oglądać normalne-go programu? Od początku tej rozprawy oglądałem codziennie wiadomości w telewizjii nikt się temu nie sprzeciwiał. Obrócił się w stronę Loreen Duke, kobiety o obfitychkształtach pochylonej nad wielką porcją jajecznicy. Czy pani widziała w dziennikutelewizyjnym jakieś szokujące informacje na temat naszej rozprawy? Nie.Zerknął na Rikki Coleman, przed którą stała niewielka miseczka płatków kukury-dzianych z mlekiem. A co z uprawianiem sportów? Czy mamy jakieś miejsce, gdzie można by się wy-pocić po ośmiu godzinach bezczynności w sądzie? Na pewno można było znalezć jakiśmotel wyposażony w salę gimnastyczną.Rikki w milczeniu przytaknęła ruchem głowy.Loreen przełknęła kęs jajecznicy i powiedziała: Ja także nie rozumiem, czemu nam się nie ufa i nie umożliwia swobodnego dostę-pu do telefonu.Wolałabym, żeby dzieci mogły do mnie zadzwonić.Bo nie wierzę, abyjakiś podejrzany typek chciał telefonować do motelu i zasypywać nas pogróżkami. A mnie się marzy schłodzone piwo powtórzy Jerry i zaraz dodał: no i zdecy-dowanie więcej tych wizyt małżeńskich. Ponownie zerknął z ukosa na Gladys Card.Wyliczanie rozmaitych życzeń zaczęło szybko nabierać tempa i jakieś dziesięć mi-nut po przyjściu Eastera cały skład był ponownie gotów ogłosić strajk.Z drobnych nie-dogodności utworzono całą listę haniebnych zakazów.Nawet pułkownik Herrera, któ-remu zapewne zdarzało się obozować w głuszy w dżungli, wyraził swoje niezadowole-nie z zestawu napitków dostępnych w barku sali balowej .Millie Dupree była oburzo-na brakiem codziennej prasy.Gorąco poparł ją Lonnie Shaver, choć temu w ogóle nieodpowiadał pomysł sekwestracji jako takiej. Mam swój rozum oznajmił. Nikt nie wymusi na mnie zmiany poglądów.Jemu w szczególności zależało na dostępie do telefonu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]