Christie Agatha Po pogrzebie (2)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A więc, jak mówię, nie wiemy, co robił w dniu śmierci pani L.Nie pojechał z żo-ną.Możliwe, że cały dzień siedział w domu.W tym budynku nie ma portiera i nikt niewie, kiedy mieszkańcy są w domu, a kiedy nie.Interesująca jest przeszłość pana Banksa.Jeszcze cztery miesiące wcześniej, zanim spotkał swą żonę, był w domu dla psychiczniechorych.Nie dostał papierów.Cierpiał na tak zwane załamanie nerwowe.Podobno po-mylił się sporządzając lekarstwo.Kobieta, która je zażyła, nie umarła jednak.Firma nie-ustannie ją przepraszała i w końcu nie został oskarżony.Pomyłka zawsze może się zda-rzyć i temu, komu się to zdarzy, ludzie współczują.Jeśli nikt nie ucierpi.Nie został zwol-niony z pracy, ale sam zrezygnował.Powiedział, że nadszarpnęło to jego nerwy.Potemwpadł w przygnębienie i powiedział lekarzowi, że ma obsesję winy, że to wszystko byłocelowe, że ta kobieta zachowywała się wobec niego niegrzecznie i arogancko, narzeka-ła, że jej lekarstwo zostało zle zrobione.Jemu się to nie podobało i specjalnie dodał nie-90mal śmiertelną dawkę jakiegoś składnika.Powiedział: Musiała zostać ukarana, za to, żeośmieliła się tak do mnie mówić. Popłakał się i twierdził, że jest zbyt niegodziwy, byżyć i tym podobne.Lekarze mają na to jakieś długie określenie.kompleks winy czy cośtakiego, nie wierzą, że naprawdę zrobił to celowo, tylko mówiąc to chciał sobie dodaćważności. �a se peut powiedział Herkules Poirot. Proszę? Pan Banks poszedł do sanatorium i wyszedł jako zdrowy.Potem spo-tkał pannę Abernethie i dostał pracę w tej skromnej, ale porządnej aptece.Powiedziałim, że przez półtora roku był poza Anglią i pokazał im referencje z apteki w Eastbour-ne.Tam nic złego o nim nie wiedzieli, ale aptekarz powiedział, że Banks miał dziwnenastroje i dziwnie się czasem zachowywał.Opowiedział historyjkę o tym, że pewnegorazu do sklepu przyszedł klient i żartem mówi: Chciałbym, żeby dał mi pan coś naotrucie żony.A pan Banks na to cicho i spokojnie: Będzie to kosztować dwieście fun-tów.Klient poczuł się niepewnie i zaczął się śmiać.To mógł być żart, ale nie wydaje misię, aby Banks miał duże poczucie humoru. Mon ami rzekł Herkules Poirot potrafi pan zdobyć zdumiewające informa-cje.Głównie tajemnice zawodowe.Pan Goby przewrócił oczyma i powiedział, że są na to sposoby. A teraz wieś.Państwo Abernethie owie.Bardzo ładna posiadłość, ale trzeba w niąwłożyć dużo pieniędzy.Zdaje się, że żyją doprawdy bardzo skromnie.Podatki i złe in-westycje.Pan Abernethie cieszy się złym zdrowiem, przy czym nacisk jest na cieszy się.Cały czas narzeka, a wszyscy biegają i go obsługują.Zjada duże posiłki i wydaje się, żejest silny fizycznie, tylko nie lubi wysiłku.Po wyjściu służby w domu nie ma nikogo i ni-komu nie wolno wchodzić do pokoju pana Abernethie ego, jeśli nie zadzwoni.W dzieńpo pogrzebie był w fatalnym nastroju.Przeklął panią Jones.Zjadł bardzo niewiele naśniadanie i powiedział, że nie chce obiadu.Podobno; zle spał.Powiedział, że kolacja,którą mu zostawiła, nie nadawała się do jedzenia.Od dziewiątej rano aż do następnegoranka był sam w domu. A pani Abernethie? Wyjechała z Enderby o tej godzinie, o której pan wspominał.Przybyła piechotądo małej stacji obsługi w Cathstone i wyjaśniła, że kilka mil stamtąd zepsuł jej się samo-chód.Pojechał z nią mechanik, obejrzał awarię i powiedział, że samochód trzeba holo-wać, że praca potrwa długo i nie może przyrzec, że tego dnia skończy.Pani Abernethiebyła bardzo niezadowolona, ale poszła do małej gospody, zamówiła pokój i kanapkii powiedziała, że chce zwiedzić okolicę (niedaleko zaczynają się wrzosowiska).Wróciłapózno.Mój informator nie dziwił jej się.Podobno ta gospoda to paskudne miejsce. A godziny? Kanapki dostała koło jedenastej.Jeśli poszła do głównej drogi, to jest koło mili,mogłaby złapać okazję do Wallcaster i specjalny autobus pospieszny, który zatrzymuje91się w Reading West.Nie będę podawał szczegółów połączeń autobusowych.Mogłaby tozrobić, gdyby.zbrodnia została popełniona dość póznym popołudniem. Według lekarza najpózniej mogło się to stać o wpół do piątej. Proszę uważać rzekł pan Goby. Nie powiedziałem, że jest to prawdopodob-ne.Pani Abernethie to ponoć miła kobieta, ogólnie lubiana.Kocha męża i traktuje gojak małe dziecko. Tak tak, to z braku dziecka. Jest silna, zdrowa, rąbie drewno i sama znosi całe kosze szczap.Niezle też zna sięna naprawie samochodów. Do tego zmierzałem.Co było z samochodem? Czy chce pan szczegóły? Boże broń! Nie znam się na mechanice. Coś, co trudno znalezć.I naprawić.Ale ktoś, kto zna się na samochodach, mógłto bez trudu zrobić. C est magnifique! wykrzyknął pognębiony Poirot. Fatalnie się składa.Czynikogo nie da się wyeliminować? A pani Helen Abernethie? Też niezwykle miła kobieta.Zmarły pan Abernethie bardzo ją lubił.Przyjechałado Enderby na tydzień przed jego śmiercią. Po jego wizycie u siostry z Lytchett St.Mary? Nie, tuż przed.Od wojny znacznie obniżyły się jej dochody.Sprzedała dom w An-glii i kupiła małe mieszkanie w Londynie.Ma willę na Cyprze i spędza tam część roku.Wspomaga finansowo uczącego się siostrzeńca i, od czasu do czasu, kilku artystów. %7łycie bez skazy, jak święta Helena podsumował Poirot zamykając oczy. Niemogłaby wyjechać z Enderby bez wiedzy służby? Błagam, niech pan to powie!Pan Goby przeniósł przepraszające spojrzenie na wyglansowane lakierki Poirota, codla niego było największym stopniem zbliżenia, i mruknął: Niestety, panie Poirot.Pani Abernethie wyjechała do Londynu po ubrania i innerzeczy, ponieważ zgodziła się na prośbę pana Entwhistle a zostać na miejscu, by wszyst-kiego dopilnować.Rozdział trzynastyHerkules Poirot zdziwił się, gdy wręczono mu wizytówkę inspektora Mortona z ko-mendy hrabstwa Berkshire [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl