Podobne
- Strona startowa
- Ożarowski Aleksander Rosliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie
- Bednarz Andrzej Medytacja teoria i praktyka
- Bednarz Andrzej Medytacja teoria i praktyka (2)
- FrontPage 2002 Praktyczne projekty
- Ryzl Milan Parapsychologia praktyczna
- Aleksander Olin Komusutra (2)
- Ognista reka
- Nie)boszczyk Maz (2)
- Robert Ludlum Krucjata Bourne'a (2)
- Susan C. W. Abbotson Critical Companion to Arthur Mi
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- thelemisticum.opx.pl
Cytat
Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.UCZNIOWIE Z EMAUS (24,13 35)13Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej osześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem.14 Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.15Gdy tak rozmawiali i rozprawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.16 Lecz oczy ichbyły jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali.17 On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowyprowadzicie ze sobą w drodze? Zatrzymali się smutni.18 A jeden z nich, imieniem Kleofas,odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co siętam w tych dniach stało.19 Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało zJezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całegoludu; 20 jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali.21 A myśmy sięspodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela.Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jaksię to stało.22 Nadto, jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, 23 a nieznalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż Onżyje.24 Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jegonie widzieli.25Na to On rzekł do nich: O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia wewszystko, co powiedzieli prorocy! 26 Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swejchwały? 27 I zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co wewszystkich Pismach odnosiło się do Niego.28Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej.29 Leczprzymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił.Wszedł więc, aby zostać wraz z nimi.30 Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówiłbłogosławieństwo, połamał go i dawał im.31 Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz Onzniknął im z oczu.32 I mówili między sobą: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami wdrodze i Pisma nam wyjaśniał? 33W tej samej godzinie zabrali się i wrócili do Jeruzalem.Tam zastali zebranych Jedenastu, az nimi innych, 34 którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.35Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba.Perykopa niniejsza jest dość cennym świadectwem nastrojów, jakie panowały wśródApostołów i uczniów Pańskich po ukrzyżowaniu Jezusa.Część tych ludzi trwała jeszcze wJerozolimie, zamknięta z obawy przed %7łydami w wieczerniku, część zaś opuszczała już ZwięteMiasto.13 17.Do tych ostatnich należeli właśnie dwaj uczniowie z Emaus.Byli pod wrażeniemtego, co się stało w Jerozolimie przed kilku dniami.Wzmianka o rozprawianiu pozwaladomyśleć się, że dwaj uczniowie podczas rozmowy nie byli jednego zdania.Przedmiotemdysputy była chyba przede wszystkim sprawa zniknięcia z grobu Jezusa ukrzyżowanego.Powodu do smutku dostarczały zapewne zawiedzione nadzieje w związku z działalnością iśmiercią Jezusa.Smutek być może ukrywany cokolwiek ujawnił się, gdy jakiś napotkanyczłowiek, mimo iż zdawał się iść z Jerozolimy, nic rzekomo nie wiedział o Jezusie.18 21.To, co Kleofas, jeden z dwu idących do Emaus, powiedział o Jezusie przygodniespotkanemu towarzyszowi podróży, stanowi dość znamienny przykład wczesnochrześcijańskiejkatechezy chrystologicznej.Oto główne elementy tej katechezy: Jezus pochodził z Nazaretu;był prorokiem potężnym w uczynku i w mowie; wydali Go arcykapłani i przełożeni ludu;został skazany na śmierć i ukrzyżowany.Tyle wiedziano o Jezusie do chwili Jegozmartwychwstania.Jest to obraz bardzo niekompletny działalności Jezusa; mówi orozczarowaniu Jego uczniów, o tym, jak bardzo czuli się zawiedzeni śmiercią swego Mistrza,nic chyba nie świadczy tak dobitnie, jak następujące słowa: A myśmy się spodziewali, że Onwłaśnie miał wyzwolić Izraela.22 24.Tymczasem przygnębienie wzrastało wskutek wieści, jakie przyniosły niektórespośród niewiast.Otóż niewiasty owe udawszy się rano do grobu Jezusa nie znalazły Jegociała.Był to już nie lada powód do przerażenia.Lecz niewiasty oprócz tego widziały aniołów,którzy oznajmili, że Jezus żyje.Słuszność tych zeznań stwierdzili naocznie niektórzy spośródApostołów po udaniu się na miejsce złożenia do grobu Jezusa.25 27.Ze sposobu relacjonowania wydarzeń wynikało, iż uczniowie z Emaus wierząniewiastom, ale nadal zdają się nie posiadać wiary w rzeczywistość zmartwychwstania Jezusa.Reakcja Jezusa musiała więc być zdecydowana.Niejeden raz już w podobny sposób korygował teologię mesjańską nie tylkotowarzyszących Mu tłumów, lecz także samych Apostołów.Pojawienie się Jezusa obok ludziw chwili gdy ogarnia ich wielkie przygnębienie było wyrazem dobroci Bożej, nie po razpierwszy zresztą notowanej przez Ewangelistów.W rzeczywistości przyszedł Jezus z pomocąwierze dwu uczniów z Emaus.Skarcił ich co prawda na wstępie, lecz zaraz zaczynając odMojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło siędo Niego.Umacniał ich wiarę, otwierał im oczy, przychylając się niejako do słów wszystkichApostołów, którzy prosili ongiś Jezusa o przymnożenie im wiary (Ak 17,5).Jest to jeszczejedno pouczenie, że na pełną wiarę nikt nie zdobędzie się sam o własnych siłach; potrzebna jestspecjalna interwencja Chrystusa, niezbędne jest jakieś otwarcie oczu ludzkich przez Mądrość zgóry.28 29.Nie wiadomo, jakimi intencjami kierował się Jezus, przyjmując ostateczniezaproszenie do domu jednego z dwu przygodnych znajomych.Nie bez znaczenia było równieżto, że miało się ku wieczorowi.A może po prostu chciał odkryć już do końca tajemnicęZmartwychwstałego? 30.Od pobłogosławienia chleba i połamania go pomiędzy siedzących przy stolerozpoczynał się każdy posiłek u %7łydów.Tak więc wieczerza w Emaus miała być zwykłymcodziennym posiłkiem wieczornym
[ Pobierz całość w formacie PDF ]