Salvatore Robert Tom 01 Dziedzictwo

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Drizzt jęknął i skrzywił się, niemal mdlejąc z bólu, gdy ostrze ześlizgnęło siękilkanaście centymetrów.- Nie! - usłyszał zaprzeczenie Entreriego i zabójca stał się zupełnie nieruchomy,najwidoczniej zrozumiał, co go czeka.Drizzt spojrzał na niego, wiszącego w powietrzu, wciąż dobre sześćdziesiątmetrów od ziemi.- To nie jest droga do ogłoszenia zwycięstwa! - w przypływie desperacji zawołałdo niego Entreri.- To niezgodne z zasadami pojedynku i pozbawia cię szacunku.Drizzt przypomniał sobie o Catti-brie i znów odczuł to dziwne przeczucie, żestracił Wulfgara.- Nie wygrałeś! - krzyknął Entreri.Drizzt pozwolił, by przemówiły za niego jego lawendowe oczy.Oparł solidnieręce, zacisnął zęby i przekręcił stopę, czując jak każdy przenikliwie bolesny centymetrmiecza prześlizguje się przez nią.Entrari próbował się wspiąć i szamotał, i niemal chwycił Drizzta wolną ręką,kiedy ostrze uwolniło się.Zabójca potoczył się w mrok nocy, a jego krzyk pochłonęło zawodzenie górskiegowiatru.152RA.Salvatore - Dziedzictwo153RA.Salvatore - DziedzictwoROZDZIAA 21WIATR W G�RSKIEJ DOLINIEDrizzt powoli podciągnął się i zdołał dotknąć dłonią rozerwanego buta, gdzie wjakiś sposób zatkał upływ krwi.Rana była przynajmniej czysta i po kilku próbachDrizzt zauważył, że wciąż może używać tej stopy, że choć z bólem, ale utrzyma jegociężar.- Regis? - zawołał w górę klifu.Przez krawędz wyjrzał ciemny kształt głowyhalflinga.- Drizzt? - odkrzyknął z wahaniem Regis.- Ja.ja myślałem.- Wszystko w porządku - zapewnił go drow.- Nie ma już Entreriego.- Z tejodległości Drizzt nie mógł dostrzec anielskich rysów Regisa, potrafił sobie jednakwyobrazić radość, jaką ta wiadomość sprawiła jego udręczonemu przyjacielowi.Entreri ścigał Regisa od wielu lat, schwytał go dwukrotnie, i żaden z tych razów niebył dla halflinga przyjemnym doświadczeniem.Regis bał się Artemisa Entreri bardziejniż czegokolwiek na świecie, i wyglądało na to, że teraz halfling mógł wreszciepozbyć się tych obaw.- Widzę Błysk! - halfling zawołał z ekscytacją.Ponad krawędzią pojawił się zarysjego ręki, wyciągniętej w dół.- Lśni na dole, na prawo od ciebie.Drizzt spojrzał w tamtą stronę, nie widział jednak dna przepaści, bowiem tuż podnim skała się nachylała.Przesunął się ostrożnie w bok, i, jak twierdził Regis, w jegopolu widzenia pojawił się magiczny sejmitar, którego niebieskie lśnieniekontrastowało z ciemnymi kamieniami dna doliny.Drizzt z rozwagą zastanawiał sięprzez parę chwil nad tym widokiem.Dlaczego sejmitar, będąc poza jego dłonią, takbłyszczał? Zawsze uważał ogień ostrza za odbicie samego siebie, za magiczną reakcjęempatycznąna płomienie w jego wnętrzu.Skrzywił się na myśl, że być może Artemis Entreri zabrał ostrze.Drizzt wyobraziłsobie szczerzącego się do niego zabójcę, trzymającego Błysk jako ironiczną przynętę.Drizzt odrzucił natychmiast tę mroczną wizję.Widział upadek Entreriego zcofniętego zbocza, na którym nie było czego się złapać.Im dalej opadał, tym bardziejoddalała się od niego ściana.Najlepszym na co mógł liczyć zabójca, był ślizg podziesięcio lub piętnastometrowym upadku.Nawet jeśli nie był martwy, z pewnościąnie stał na dnie doliny.Cóż więc miał zrobić Drizzt? Pomyślał, że powinien natychmiast wrócić doRegisa i kontynuować poszukiwania, by poznać los swych przyjaciół.Mógł złatwością wrócić tutaj z Doliny Strażnika, gdy już skończą się kłopoty, i miał ogromnąszansę na to, że żaden goblin czy górski troll nie znajdą broni.Rozważywszy jednak jeszcze raz możliwość kolejnej walki z podwładnymiVierny, Drizzt zdał sobie sprawę, że lepiej czułby się z Błyskiem w dłoni [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl