Brown Dan Kod Leonarda da Vinci IMN (pdf by kreegorn)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powiem ci pózniej.Na razie musisz działać szybko i zdecydowanie.Jeżelioni się zorientują, gdzie naprawdę znajduje się grób, i wyjdą z kościoła, zanim zdołaszodebrać im krypteks, stracimy Graala na zawsze.R�my ego Graal obchodził mniej niż zeszłoroczny śnieg, ale Nauczyciel powiedział, żenie zapłaci, dopóki go nie znajdzie.R�my czuł zawroty głowy za każdym razem, kiedy myślało kwocie, która niedługo będzie jego.Jedna trzecia z dwudziestu milionów euro.Aż nadto,żeby zniknąć na zawsze.R�my widział oczami wyobrazni miasteczka nadmorskie i plaże naLazurowym Wybrzeżu, gdzie chciał dożywać swoich dni, wystawiając się na promieniesłońca i pozwalając dla odmiany innym się obsługiwać.Teraz jednak tutaj, w kościele Temple, kiedy Langdon groził, że rozbije klucz sklepienia,przyszłość R�my ego była pod znakiem zapytania.Niezdolny znieść myśli, że jest tak blisko imoże wszystko utracić, podjął decyzję i postanowił wkroczyć do akcji.Zgrabny rewolwer,który trzymał w dłoni, to wprawdzie tylko małokalibrowa meduza typu J, ale z bliskiejodległości i ona zabijała.R�my wyszedł z półcienia i pomaszerował do kolistej nawy, a potem wymierzył brońwprost w głowę Teabinga. Długo na to czekałem, stary.Serce sir Leigha Teabinga na chwilę przystanęło, kiedy zobaczył, że R�my mierzy doniego z pistoletu.Co on robi! Teabing rozpoznał maleńką meduzę, którą trzymał dlabezpieczeństwa w limuzynie w schowku na dokumenty. R�my? Teabing nie mógł wydusić z siebie słowa. Co się dzieje?Langdon i Sophie wyglądali na równie zaskoczonych.R�my okrążył Teabinga i dzgnął golufą pistoletu w plecy po lewej stronie, tuż za sercem.Teabing poczuł, że mięśnie mu tężeją ze strachu. R�my, ja nie. Powiem jasno przerwał mu R�my, patrząc na Langdona ponad ramieniem Teabinga.Postaw to na podłodze albo pociągnę za spust.Langdon przez chwilę wyglądał jak sparaliżowany. Klucz sklepienia jest dla ciebie bez wartości powiedział, jąkając się. Przecież nawetnie potrafisz go otworzyć. Aroganccy głupcy zakpił R�my. Nie zauważyliście, że cały wieczór słuchałem, jakrozmawialiście o tych wierszach? Podzieliłem się z kimś wszystkim, co usłyszałem.Z kimś,kto wie więcej niż wy.Idioci, szukacie w złym miejscu.Grób jest zupełnie gdzie indziej!Teabing poczuł falę paniki.Co on mówi?! Dlaczego tak bardzo chcesz Graala? spytał Langdon. %7łeby go zniszczyć? Przedkońcem dni?R�my krzyknął do mnicha. Sylas, wez klucz sklepienia od pana Langdona!Kiedy mnich się do niego zbliżał, Langdon zrobił krok w tył i podniósł to, co miał wdłoni, wysoko, gotów roztrzaskać kamienny cylinder o ziemię. Wolę go rozbić powiedział Langdon niż oddać w złe ręce.Teabing poczuł teraz, że przepływa przez niego fala potwornego strachu.Widział, że najego oczach wysiłek całego życia idzie na marne.Wszystko, o czym marzył, miało się rozpaśćw drobny mak. Robercie, nie! krzyknął Teabing. Nie rób tego! Trzymasz w ręku Graala! R�mynigdy by mnie nie zastrzelił.Znamy się już od dziesięciu.R�my wymierzył w sufit i oddał strzał z meduzy.Huk był ogromny jak na broń takmałego kalibru, a wystrzał jak grzmot odbił się echem od kamiennych ścian.Wszyscy zamarli. To nie jest zabawa powiedział R�my. Następna kula utkwi w jego plecach.Oddaj toSylasowi.Langdon niechętnie wyciągnął przed siebie krypteks.Sylas zrobił krok i odebrałmarmurowy cylinder, a w jego czerwonych oczach zalśniła radość, że teraz on jest górą.Wsunął krypteks do kieszeni habitu, odszedł kilka kroków, ciągle trzymając Langdona iSophie na muszce.Teabing poczuł, że ręka R�my ego zaciska się mocno na jego szyi, a potem służący zacząłsię wycofywać z budynku, ciągnąc Teabinga ze sobą, z bronią wciąż przy jego plecach. Puść go zażądał Langdon. Zabieramy pana Teabinga na przejażdżkę powiedział R�my, nadal się wycofując.Jeżeli zadzwonicie na policję, zrobię mu dziurę w głowie.Jeżeli zrobicie coś, żeby namzmylić szyki, ja go bez namysłu rozwalę.Czy to jasne? Zabierzcie mnie zażądał Langdon łamiącym się głosem. Wypuśćcie Leigha.R�my zaśmiał się w głos. Chyba nie.Wiele razem przeszliśmy.Poza tym może się jeszcze przydać.Sylas teraz się wycofywał, trzymając na muszce Langdona i Sophie, podczas gdy R�mywlókł Teabinga w kierunku wyjścia, a jego kule ciągnęły się za nim po kamiennej podłodze. Dla kogo pracujesz? rzuciła Sophie mocnym głosem. Zdziwiłaby się pani, mademoiselle Neveu odparł R�my z chytrym uśmieszkiem natwarzy, zbliżając się już do wyjścia.ROZDZIAA 87Kominek w gabinecie właściciela Ch�teau Villette już wygasł, lecz Collet chodził tam i zpowrotem przed zimnym paleniskiem, czytając faksy, które przyszły z Interpolu.Zupełnie nie to, czego się spodziewał.Andr� Vernet według służbowej kartoteki był modelowym obywatelem.Nie byłnotowany przez policję nie zapłacił ani jednego mandatu za złe parkowanie.Wykształconyw prywatnym liceum, a potem na Sorbonie, z wyróżnieniem obronił dyplom z finansówmiędzynarodowych [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl