Cass Kiera Rywalki 02 Elita (ofic)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wiedziałam, że mimo zatroskanego tonu głosu była albo znudzonatym pomysłem, albo lekko nim onieśmielona.Silvia sprawiała wrażenie oburzonej. To będzie bardzo przydatne! Którakolwiek z was zostanie nowąksiężniczką, będzie się zajmować projektami charytatywnymi.Celeste mruknęła coś pod nosem i zaczęła się bawić długopisem.Nie znosiłam jej za to, że chciała tylko władzy, bez żadnejodpowiedzialności.Pomyślałam, że byłabym lepszą księżniczką od niej i w tymmomencie uświadomiłam sobie, że taka jest prawda.Nie miałamznajomości Celeste ani godności Kriss, ale przynajmniej mi zależało.A czy to nie było coś warte?Po raz pierwszy od dawna poczułam prawdziwy przypływentuzjazmu.Oto był projekt, który pozwoli pokazać tę jedną rzecz,odróżniającą mnie od pozostałych dziewcząt.Zamierzałam dać z siebiewszystko i miejmy nadzieję zaproponować coś, co naprawdęmogłoby mieć znaczenie.Może i tak przegram na dłuższą metę, możew ogóle nie będę chciała wygrać, ale postaram się być księżniczkąw takim stopniu, w jakim tylko mi się to uda, i w ten sposób pogodzę sięz Eliminacjami.***To było beznadziejne.Chociaż starałam się ze wszystkich sił, niepotrafiłam wymyślić żadnego projektu charytatywnego.Myślałam,czytałam i znowu myślałam.Pytałam pokojówki, ale one też nie miałyżadnych pomysłów.Zapytałabym Aspena, ale od kilku dni nie dawałznaku życia prawdopodobnie postanowił być szczególnie ostrożny,odkąd Maxon wrócił do pałacu.Najgorsze wydawało mi się to, że Kriss najwyrazniej byłacałkowicie pochłonięta przygotowywaniem swojej prezentacji.Znikałana całe godziny z Komnaty Dam, żeby czytać, a kiedy przychodziła,zagłębiała się w lekturze lub notowała coś z zapałem.Szlag.Kiedy nadszedł piątek, miałam ochotę umrzeć i nagleuświadomiłam sobie, że został mi tylko tydzień, a ja nie mam żadnegopomysłu.Podczas Biuletynu Gavril zapowiedział, że w kolejnymtygodniu komunikaty zostaną ograniczone do minimum, a resztaprogramu będzie poświęcona naszym prezentacjom.Zaczęłam się lekko pocić.Zauważyłam, że Maxon mnie obserwuje.Pociągnął się za ucho,a ja nie byłam pewna, co zrobić.Nie chciałam się zgadzać, ale niezamierzałam też go ignorować.Pociągnęłam się więc również za ucho,co przyjął z wyrazną ulgą.Czekałam na niego niespokojnie, bawiąc się kosmykami włosówi krążąc po pokoju.Maxon zapukał szybko i od razu wszedł, jak zwykle.Wstałam,ponieważ miałam poczucie, że powinnam zachowywać się niecobardziej formalnie niż zazwyczaj.Wiedziałam, że to absurdalne, alejednocześnie nie potrafiłam się powstrzymać. Jak się miewasz? zapytał, podchodząc do mnie. Szczerze? Denerwuję się. To dlatego, że jestem taki przystojny, prawda?Roześmiałam się na widok jego udawanego współczucia. Powinnam przestać na ciebie patrzeć odparłam żartobliwie.Tak naprawdę chodzi mi głównie o ten projekt charytatywny. Ach, to powiedział, siadając przy stole. Możesz mi pokazaćswoją prezentację, jeśli chcesz.Kriss tak zrobiła.Poczułam, że tracę pewność siebie.Jasne, że tak zrobiła. Nie mam jeszcze żadnego pomysłu przyznałam się, siadającnaprzeciwko niego. W takim razie rozumiem, że to może być stresujące.Rzuciłam mu spojrzenie mówiące, że nie ma pojęcia, jak ja sięczuję. Co jest dla ciebie naprawdę ważne? Musi istnieć coś, conaprawdę cię obchodzi, a na co inne mogą nie zwracać uwagi. Maxonwygodnie rozparł się na krześle, opierając rękę na stole.Jak mógł być tak odprężony? Widział przecież, jaka jestemzdenerwowana. Zastanawiam się nad tym od tygodnia i nic mi nie przychodzi dogłowy.Maxon roześmiał się cicho. Przysiągłbym, że tobie będzie najłatwiej.Widziałaś więcejludzkiej biedy i nieszczęścia niż wszystkie pozostałe dziewczyny razemwzięte. Oczywiście, ale nigdy nie wiedziałam, jak mogłabym cokolwiekzmienić.Na tym polega problem. Wpatrywałam się w stół,przypominając sobie wyraznie sceny z Karoliny. Widziałam towszystko& Siódemki, które zostawały kalekami przez ciężką pracęi były degradowane do �semek, ponieważ nie mogły już pracować.Dziewczęta spacerujące ulicami tuż przed godziną policyjną, wchodzącedo łóżek samotnym mężczyznom praktycznie za byle co.Dzieci, którenigdy nie miały dość& dość jedzenia, dość ciepła, dość miłości&ponieważ ich rodzice zapracowywali się na śmierć.Potrafię sobiew każdej chwili przypomnieć najtrudniejsze dni w moim życiu.Alewymyślić wykonalny sposób, żeby coś na to poradzić? Potrząsnęłamgłową. Co mogłabym powiedzieć? Popatrzyłam na Maxona z nadzieją, że znajdę odpowiedz w jegooczach.Nie znalazłam. Masz całkowitą rację odparł i zamilkł.Przemyślałam to, co właśnie powiedziałam, i jego odpowiedz.Czyto znaczyło, że wiedział o planach Gregory ego Ill�i więcej, niżprzypuszczałam? Czy też oznaczało, że czuł się winny, ponieważ miałtak wiele, podczas gdy inni mieli tak mało?Maxon westchnął. Tak naprawdę miałem nadzieję porozmawiać dzisiaj o czymśinnym. A o czym?Popatrzył na mnie, jakbym nagle straciła rozum. O tobie, oczywiście.Wsunęłam kosmyk włosów za ucho. Czyli tak dokładnie o czym?Maxon zmienił pozycję, przesuwając krzesło tak, żeby znalezć siębliżej mnie, i pochylając się, jakby chciał mi powiedzieć cośw tajemnicy. Myślałem, że kiedy zobaczysz Marlee, wszystko się zmieni.Byłem pewien, że zacznie ci znowu na mnie zależeć, ale tak się nie stało.Nawet dzisiaj zgodziłaś się ze mną spotkać, ale widzę, że traktujesz mniechłodno.Czyli jednak to zauważył.Przesunęłam palcami po blacie stołu, nie patrząc Masonowiw oczy. To nie chodzi o ciebie, tylko o tytuł wzruszyłam ramionami.Myślałam, że o tym wiesz. Ale po spotkaniu z Marlee&Podniosłam szybko głowę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl