czechow antoni drobiazgi zycia (2)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jakbym mógł opowiedzieć panu, jaki byłem w życiu głupi! powiedział. Wszyscymówią do mnie: ma pan miłą żonę, śliczne dzieci i sam pan jest wspaniałym, rodzinnymczłowiekiem.Myślą, że jestem szczęśliwy i zazdroszczą mi.Ale jak już zacząłem mówić,90wyznam panu, że moje szczęśliwe życie rodzinne to tylko smutne nieporozumienie, boję sięgo.Jego blada twarz zbrzydła od wymuszonego uśmiechu.Objął mnie i ciągnął półgłosem: Jest pan moim najlepszym przyjacielem, ufam panu i głęboko szanuję.Niebo zsyła namprzyjazń, żebyśmy mogli wyznawać i ratować się przed tajemnicami, które nas gnębią.Proszęmi pozwolić wykorzystać pański przyjazny stosunek do mnie i wyznać panu prawdę.Mojeżycie rodzinne, które wydaje się panu takim wspaniałym, to moje główne nieszczęście i mójgłówny lęk.Ożeniłem się głupio i dziwnie.Trzeba powiedzieć, że do ślubu kochałem Maszęnamiętnie i zalecałem się do niej przez dwa lata.Proponowałem jej małżeństwo pięć razy, aona odmawiała mi, bo byłem jej absolutnie obojętny.Za szóstym razem, kiedy pełzałem przednią na kolanach odurzony miłością i błagałem o jej rękę jak o jałmużnę zgodziła się.Powiedziała mi: Nie kocham pana, ale będę panu wierna. Taki warunek przyjąłem zzachwytem.Wtedy rozumiałem, co to znaczy, ale teraz, jak Boga kocham, nie rozumiem. Nie kocham pana, ale będę panu wierna co to znaczy? Mętne to jest, niejasne.Kochamją teraz tak samo mocno jak w pierwszy dzień ślubu, ale wydaje mi się, że jestem jej jakdawniej obojętny i chyba cieszy się, kiedy nie ma mnie w domu.Nie jestem pewien czy mniekocha, nie wiem tego, nie wiem, ale przecież mieszkamy pod jednym dachem, mówimy sobiepo imieniu, sypiamy razem, mamy dzieci, wspólny majątek.Co to ma znaczyć? Po co to? Aczy pan coś z tego rozumie, mój drogi? Okrutna męka! Przez to, że nic nie rozumiem wnaszych stosunkach, nienawidzę raz jej, raz siebie, albo oboje naraz, wszystko pomieszało sięw mojej głowie, zadręczam siebie i robię się coraz bardziej tępy, a ona, jak na złość, robi sięcoraz piękniejsza, nadzwyczajna.Włosy ma przepiękne i uśmiecha się jak żadna innakobieta.Kocham ją i wiem, że kocham beznadziejnie.Beznadziejna miłość do kobiety, zktórą się ma dwójkę dzieci! Czy nie jest to niezrozumiałe i straszne? Nie jest to straszniejszeod upiorów?Znajdował się w takim stanie, że gadałby jeszcze bardzo długo, ale na szczęście usłyszałemgłos woznicy.Przyszły nasze konie.Gdy wsiadaliśmy do powozu, Czterdziestu Męczennikówzdjął czapkę i podsadził nas z taką miną jakby od dawna czekał na okazję dotknięcia naszychdrogocennych ciał. Dmitrze Pietrowiczu, niech pan łaskawie pozwoli przyjść do pana powiedział, usilniemrugając oczyma i przechyliwszy głowę na bok. Niech pan okaże łaskę Bożą! Z głodu ginę! No dobrze powiedział Silin. Przyjdz, pomieszkasz ze trzy dni, a tam zobaczymy. Tak jest! ucieszył się Czterdziestu Męczenników. Nawet dziś jeszcze przyjdę.Do domu było z sześć wiorst.Dmitrij Pietrowicz, zadowolony, że w końcu wyspowiadałsię przed przyjacielem, przez całą drogę mnie obejmował i już nie z rozgoryczeniem istrachem, ale wesoło mówił, że jakby w rodzinie było wszystko w porządku, wróciłby doPetersburga i zajął się nauką.�w prąd, powiadał, co wypędził na wieś tylu zdolnych młodychludzi, był smutnym zjawiskiem.%7łyta i pszenicy mamy w Rosji pod dostatkiem, alekulturalnych ludzi nie ma wcale.Trzeba, żeby zdolna, zdrowa młodzież zajmowała się nauką,sztuką i polityką; nie robić tego znaczy postępować lekkomyślnie.Filozofował zprzyjemnością i wyrażał ubolewanie, że jutro się nie zobaczymy, bo jedzie na targ drzewny.A ja odczuwałem zakłopotanie i smutek i wydawało mi się, że oszukuję człowieka.Ijednocześnie było mi przyjemnie.Patrzyłem na olbrzymi purpurowy księżyc, który właśniewschodził, i wyobrażałem sobie wysoką zgrabną blondynkę z bladą twarzą, zawsze dobrzeubraną, pachnącą jakimiś niezwykłymi perfumami przypominającymi piżmo i było mi, niewiem czemu, przyjemnie na myśl, że nie kocha swego męża.Przyjechawszy do domu, usiedliśmy do kolacji.Maria Sergiejewna śmiejąc się częstowałanas jedzeniem, które kupiliśmy, i doszedłem do wniosku, że rzeczywiście ma piękne włosy i91uśmiech jak żadna inna kobieta.Obserwowałem ją i chciałem widzieć w każdym jej ruchu ispojrzeniu, że nie kocha swego męża, i wydawało mi się, że to widziałem.Dmitrij Pietrowicz zaczął wkrótce walczyć ze snem.Po kolacji posiedział z nami zdziesięć minut i powiedział: Nic nie poradzę, moi drodzy, ale muszę jutro wstać o trzeciej.Proszę mi wybaczyć.Czule pocałował żonę, mocno, z wdzięcznością uścisnął mi rękę i prosił, żebym muobiecać, że koniecznie przyjadę w przyszłym tygodniu.%7łeby nie zaspać, poszedł nocować dooficyny.Maria Sergiejewna kładła się spać pózno, według petersburskiego zwyczaju, i teraz byłemczemuś z tego zadowolony. Więc? zacząłem, kiedy zostaliśmy sami. A więc bardzo proszę coś zagrać.Nie chciałem muzyki, ale nie wiedziałem, od czego zacząć rozmowę.Usiadła przyfortepianie i zagrała, nie pamiętam co [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl