Historyczne Bitwy 1942 Midway Maciej Borkowski

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeden do czterech, tak można by, nieco trywializującokreślić to, co stało się pod Midway.Tego się nikt niespodziewał.Zaskoczyło to samych Amerykanów, a dlaJapończyków utrata czterech lotniskowców wraz z najlep-szymi pilotami była prawdziwym szokiem.Nic zatem dziw-nego, że kmdr Fuchida bezpośredni uczestnik zdarzeń pisząc książkę-relację o Midway nadał jej podtytuł: bitwa, która pogrążyła Japonię".Wracając do tego, co działo się 6 czerwca w sztabiePołączonej Floty na pancerniku Yamato", należywspomnieć o dwóch inicjatywach operacyjnych podjętychprzez adm.Yamamotę.Obie są o tyle istotne, że zmierzałydo kontynuowania bitwy, o ile przeciwnik dalszymi działa-niami stworzyłby sprzyjające po temu warunki.Miałoby tonastąpić albo w rejonie Aleutów jeśliby flota amerykań-ska zechciała się walnie przeciwstawić wysadzeniu desantuna wyspach Attu i Kiska, albo w rejonie japońskiej bazy nawyspie Wake jeśliby zespoły operacyjne Floty Pacyfikukontynuowały pościg za odchodzącymi zespołami Połączo-nej Floty.Około godz.13 adm.Yamamoto rozkazał zespołowilotniskowców kontradm.Kakuty ( Ryujo", Junyo") do-łączyć z powrotem do sił głównych zespołu północnegowiceadm.Boshiro Hosogaya w celu wsparcia wysadzeniadesantu na wyspach Attu i Kiska.Samą operację desan-tową nakazał opóznić o dzień w stosunku do terminuujętego w planie.Kolejnym rozkazem, wydanym o godz.23.20, skierował dla wzmocnienia sił wiceadm.Hosogayaokręty liniowe Kongo" i Hiei", krążowniki Tone"i Chikuma", lekki lotniskowiec Zuiho", okręt-bazę wod-nosamolotów Kamikawa Maru" i czternaście okrętówpodwodnych.Wysyłając tak silne wzmocnienie w rejon Aleutów, adm.Yamamoto chciał przenieść ciężar operacji na kierunekpółnocny, licząc na powetowanie strat poniesionych podMidway.Jednocześnie śledził ruchy kontradm.Spruance'a,który w pościgu za odchodzącymi zespołami PołączonejFloty pod koniec 6 czerwca oddalił się od Midway o 400mil na zachód.Przyjmując założenie, że zespół lotniskow-ców amerykańskich będzie nadal postępował za odchodzą-cym zespołem krążowników Mikuma" i Mogami" (wó-wczas jeszcze oba utrzymywały się w szyku), doszedł downiosku, że istnieje możliwość zaatakowania 7 czerwcarano, gdy znajdzie się on w zasięgu lotnictwa z bazy nawyspie Wake.Stacjonowało tam pięćdziesiąt średnichbombowców japońskich, które zrównoważyłyby siły lot-nicze pozostające w dyspozycji obu stron.Stworzyłoby toszansę pancernikom i krążownikom na zadanie druzgocą-cego ciosu Flocie Pacyfiku.Przyjmując taki wariant dalszego rozwoju wydarzeńadm.Yamamoto zreorganizował siły Połączonej Flotyi określił nowe zadania dla poszczególnych zespołów.O godz.15.00 (6 czerwca) przekazał na okręty następującyrozkaz:1.Wszystkie zespoły Połączonej Floty, znajdujące sięw tym rejonie, wejdą w kontakt bojowy i zniszczą zespółoperacyjny floty przeciwnika w obszarze zasięgu lotnictwabazowego z Wake;2.Od 15.30 z pozycji 33 stopnie 24 minuty szerokościpółnocnej i 169 stopni długości wschodniej siły główne(adm.Yamamoto), zespół uderzeniowy (wiceadm.Nagu-mo) i 2 sekcja 3 dywizjonu krążowników liniowych (kmdrKoma) pójdą kursem 180 stopni z prędkością 18 węzłów;3.Zespół osłony (wiceadm.Takasu) udzieli wsparciazespołowi północnemu;4.Zespół lotnictwa bazowego na Wake (wiceadm.Tsu-hakara) użyje wszystkich środków do zaatakowania prze-ciwnika.Rozkaz pozostawał w mocy do rana 7 czerwca, aleprzeciwnik nie pojawił się.Wysłane o świcie samolotyrozpoznawcze także nie odnalazły okrętów amerykańskich.W tej sytuacji adm.Yamamoto postanowił zrezygnowaćz dalszych poszukiwań i wyczekiwania, zwłaszcza że jegookrętom zaczynało już brakować paliwa.Od godzin połu-dniowych zespoły Połączonej Floty zaczęły odchodzić kuwybrzeżom Japonii.Kontradm.Spruance nie dał się wciągnąć w zastawionąprzez adm.Yamamotę pułapkę.Wieczorem 6 czerwca, jużpo zbombardowaniu japońskich krążowników Mikuma"i Mogami", przeprowadził analizę położenia, z którejwynikało, że pogoń za szybko odchodzącymi zespołamifloty japońskiej mija się z celem.Lotniskowce znalazły sięna pozycji oddalonej o 400 mil od Midway i dalszy marszna zachód mógł je narazić na ataki okrętów podwodnychi lotnictwa z japońskiej bazy na Wake.Będąc świadomymtych zagrożeń, biorąc pod uwagę krańcowe zmęczeniepilotów, personelu technicznego i załóg okrętów, a takżekończące się zapasy paliwa, kontradm.Spruance nie dał sięponieść fali optymizmu i entuzjastycznym nastrojom, jakiezapanowały po odniesionym zwycięstwie; przerwał pościgi zarządził odwrót.Od godzin rannych 7 czerwca obie flotylle okrętów stronsobie przeciwnych odchodziły w kierunku własnych baz.Bitwa pod Midway dobiegła końca.DZIAAANIA W OBSZARZE ALEUT�WW opracowanym przez sztab Połączonej Floty generalnymplanie operacji, o czym była mowa w rozdziałach poprzed-nich, działania w rejonie Aleutów miały znaczenie pomoc-nicze.Chodziło przede wszystkim o odciągnięcie tu głów-nych sił morskich przeciwnika i odwrócenie uwagi oduderzenia na Midway.W tym celu w przeddzień ataku2 zespół uderzeniowy lotniskowców kontradm.Kakutymiał zbombardować lotniczo-morską bazę Stanów Zjed-noczonych w Dutch Harbor.Pod osłoną tego bombar-dowania zespoły desantowe powinny zająć wyspy Adak,Attu i Kiska.Pierwszy atak bombowy na Dutch Harbor rano 3 czerw-ca, przeprowadzony przez grupę samolotów z lotniskow-ców Ryujo" i Junyo", został opisany w poprzednimrozdziale.Atak ten miał bowiem, a właściwie miał mieć,ponieważ jak się okazało próba dezinformacji Ame-rykanów nie powiodła się, bezpośredni związek z wydarze-niami w rejonie Midway.Dalej działania na północnymteatrze działań przebiegały zgodnie z ogólnymi założeniamiplanu operacji.Po rannym uderzeniu na Dutch Harbor kontradm.Ka-kuta wysłał tego samego dnia (3 czerwca) po południunastępną grupę złożoną z dwudziestu pięciu samolotów dozbombardowania bazy.Jednakże pogarszające się warunkimeteorologiczne spowodowały, że żaden z nich nie doleciałdo obiektu ataku.W tej sytuacji kontradm.Kakuta skiero-wał swoje lotniskowce w stronę wyspy Adak w celu wspar-cia operacji wysadzenia desantu.Rano 4 czerwca sztormowa pogoda silne falowaniemorza i porywisty wiatr uniemożliwiła start samolotówpokładowych.Po południu, kiedy warunki atmosferycznepoprawiły się, kontradm.Kakuta zdecydował się jeszczeraz zbombardować Dutch Harbor.Około godz.16 grupatrzydziestu dwu samolotów z obu lotniskowców japoń-skich zaatakowała urządzenia bazy.Zniszczeniu uległykolejne zbiorniki z paliwem oraz pusty hangar.W porcienatomiast zbombardowano stary okręt Northwestern",wyrzucając go na brzeg [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl