JACQ Christian RAMZES 2 wištynia milionów lat

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Zapewniam cię, panie, że nie złamałem.- Nie w tym rzecz.Jutro płyniemy do Memfis.31.Rome nie wiedział już, co ma ze sobą począć, tyle zmartwieńprzysporzył mu wyjazd dworu do Memfis.Wykwintnisiom nie możezabraknąć ani jednego słoika barwiczki, dostojnikom ani jednegowygodnego krzesła, a przy tym wszystkim posiłki na pokładzie nie mogą wniczym ustępować tym, które podawano na lądzie.W dodatku trzebapomyśleć o urozmaiconym i obfitym jadłospisie dla królewskich zwierząt,psa i lwa.Jakby za mało było trosk, zachorował kucharz, pracz się spóznia,a ten przeklęty tkacz pomylił się przy dostawie płótna na ręczniki.Ramzes wydał rozkaz i rozkaz zostanie wykonany.Rome, który miałnadzieję, że życie minie mu spokojnie na doskonaleniu smakowitychprzepisów kulinarnych, dał się oczarować temu wymagającemu i wieczniesię spieszącemu królowi.Pewnie, Ramzes szturchał bez przerwy swojeotoczenie, bywał nietolerancyjny, płonął jakimś ogniem, w którym mógłspalić się każdy, kto znalazł się w pobliżu, ale jednocześnie fascynował jaksokół zagubiony w przestworzach i strzegący niebios.Rome pragnął zcałego serca pokazać, co potrafi, nawet jeśliby musiał wyrzec się przez tospokojnego żywota.Niosąc koszyk ze świeżymi figami, wkroczył na trap królewskiegostatku.Drogę zagrodził mu Serramanna.- Rewizja!- Jestem intendentem króla!- Mam rewidować wszystkich - nie ustąpił Serramanna.- Chcesz awantury?- Czyżbyś miał nieczyste sumienie?Rome zawahał się.- Co masz na myśli?- Albo tego nie wiesz, i wszystko będzie dla ciebie dobrze, albo wiesz, iwtedy nie ocalisz skóry.- Oszalałeś, Sardyńczyku! Skoro mi nie ufasz, sam zanieś ten koszykkrólowi.Ja mam jeszcze mnóstwo innych spraw na głowie.Serramanna zdjął białe płótno, którym przykryty był koszyk.Figi wyglądały wspaniale, czy jednak nie kryje się wśród nich jakaśśmiertelna pułapka?Wyjmował niepewną ręką jedną po drugiej i układał na nabrzeżu.Spodziewał się ujrzeć ostry koniec ogona skorpiona.Kiedy koszyk byłpusty, nie miał wyjścia, musiał po prostu napełnić go z powrotem,uważając, by nie zgnieść dojrzałych owoców.A� �Izet urodziwa wyglądała zachwycająco.Skłoniła się przed Ramzesem jak młoda dama dworu, która widzi po razpierwszy swego króla i czuje, że za chwilę zemdleje z wrażenia.Uniósł ją mocną i zarazem czułą ręką.- Czyżbyś straciła siły?- Być może, wasza wysokość.Jej twarz była pełna powagi, nieco niespokojna, ale w oczach igrałuśmiech.- Masz jakieś zmartwienia?- Zgadzasz się, bym ci je powierzyła?Usiedli obok siebie na niziutkich taboretach.- Przewidziałem trochę czasu na audiencję prywatną.- Czy sprawowanie królewskiej władzy tak bardzo wypełni czas?- Nie należę już do siebie, Izet.Jest więcej rzeczy do zrobienia niżgodzin.Ale tak być powinno.- Dwór wraca do Memfis?- To prawda.- Nie dałeś mi żadnego rozkazu.Mam pojechać z tobą czy zostać wTebach?- Czy nie odgadujesz powodu mego milczenia?- Nie, ale muszę wyznać, że bardzo mi ono ciąży.- Daję ci swobodę, Izet.- Dlaczego?- Kocham Nefertari.- Ale mnie też, prawda?- Powinnaś mnie nienawidzić.- Władasz królestwem, Ramzesie, czy potrafisz jednak zrozumieć sercekobiety? Nefertari jest kimś niezwykłym, ja nie.Lecz ani ona, ani ty, anibogowie nie możecie sprawić, bym cię przestała kochać.Bez względu namiejsce, jakie mi wyznaczysz.Czy można odebrać drugiej żonie prawo doszczęścia, skoro umie ona wykorzystać do końca każdą sekundę, jakązostanie obdarzona? Patrzeć na ciebie, rozmawiać z tobą, dzielić chwiletwego życia to radości, których nie zamienię na żadne inne szczęście.- Co więc uczynisz?- Wrócę wraz z całym dworem do Memfis.A� �Koło czterdziestu statków odbiło od nabrzeża w Tebach.%7łegnał je tłumludzi, którzy uznali Ramzesa i Nefertari za swoich władców.Nowy wielkikapłan Amona objął obowiązki bez żadnych wstrząsów, burmistrz stolicyPołudnia zachował stanowisko, tak samo wezyr, na dworze wydawanopełne przepychu uczty, zapowiadały się obfite plony, które zapewniałypomyślność krajowi, lud miał więc powody do radości.Rome pozwolił sobie na kilka minut odpoczynku.Na pokładziekrólewskiego okrętu wszystko przebiegało bez zgrzytów, jeśli nie liczyćdziałań sardyńskiego olbrzyma, który nieustannie śledził intendenta.Zażądał, by dokonano przeszukania wszystkich kajut i wszystkichczłonków załogi.Prędzej czy pózniej tego cudzoziemca spotka złaprzygoda i nikt nie będzie z tego powodu płakał.Swoim brakiem szacunkudla najznakomitszych osobistości zyskał sobie niejednego wroga i tylkokrólowi zawdzięczał to, że nie utracił dotychczas swojego stanowiska.Czyjednak na długo?Już po chwili intendenta ogarnęły znowu wątpliwości, więc po razdziesiąty zaczął sprawdzać królewską pościel, wytrzymałość foteli,upewnił się, że dania przygotowane na południowy posiłek są najwyższejjakości, i pobiegł na pokład z bukłakiem chłodnej wody dla psa i lwa, któreułożyły się pod chroniącym przed słońcem baldachimem.Ramzes z rozbawieniem przyglądał mu się z okna obszernej kajutyNefertari.- Wreszcie widzę intendenta bardziej troszczącego się o swoje obowiązkiniż o przywileje.Miłe zaskoczenie, nie uważasz?Na świetlistej twarzy królowej pojawił się cień znużenia Ramzes usiadłna łożu i przytulił żonę do piersi.- Serramanna jest innego zdania.Między nim a Rome panuje corazwiększa wrogość.Król był zdumiony.- Skąd się to wzięło?- Serramanna jest podejrzliwy, zawsze węszy jakieś zagrożenie.- Jakże można podejrzewać mojego intendenta?- Mam nadzieję, że dobrze robisz, ufając temu człowiekowi.- Ty też powątpiewasz w jego wierność?- Za mało go znamy.- Wyniosłem go na stanowisko, o jakim, mógł tylko marzyć!- Zapomni o tym.- Jesteś dzisiaj pełna złych przeczuć.- Pragnęłabym, by te przeczucia mnie zawiodły.- Czy coś zauważyłaś?- Nic, tylko niechęć między nim a Serramanną.- Twoje spojrzenie jest skarbem, moim największym skarbem.Oparła głowę na jego ramieniu.- Nikt nie minie cię obojętnie, Ramzesie.Musi zostać od razu albotwoim przyjacielem, albo wrogiem.Jest w tobie moc, na którą ludzie patrząniechętnym okiem.Ramzes położył się na plecach, a Nefertari wtuliła się w jego ciało.- Mój ojciec miał moc, która znacznie przewyższała moją.- Jesteś do niego podobny, a jednocześnie całkowicie odmienny.Seti niemusiał wypowiedzieć ani jednego słowa, by narzucić innym swoją wolę,miał w sobie tajemną siłę.Ty jesteś ogniem i rwącym potokiem, otwieraszdrogi, nie troszcząc się o wysiłek, jaki jest do tego potrzebny.- Mam przed oczyma plan, Nefertari, wielki plan.- Jeden?- Ten, o którym mówię, jest naprawdę wielki.Noszę go w sobie od dniakoronacji, jawi mi się jako obowiązek, przed którym nie ma ucieczki.Jeśliosiągnę cel, odmienię oblicze Egiptu.Nefertari pogładziła czoło swego małżonka.- To gotowy już plan czy tylko marzenie?- Mam władzę pozwalającą przemieniać marzenie w rzeczywistość, aleczekam jeszcze na znak.- Skąd to wahanie?- Muszę mieć zgodę niebios.Nikt nie może złamać umowy zawartej zbogami.- Chcesz zachować swój plan w tajemnicy?- Gdybym ujął go w słowa, już bym go wcielił, ale ty jesteś wielkąmałżonką królewską i żadna część mojej duszy nie może być przed tobązakryta.I Ramzes zwierzył się.Nefertari słuchała z napięciem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl