Podobne
- Strona startowa
- Jacq Christian wietlisty Kamień 03 Paneb Ognik
- Swietlisty Kamien 03 Paneb Og Jacq Christian(1)
- wietlisty Kamień 03 Paneb Ognik Jacq Christian(1)
- wietlisty Kamień 01 Nefer Milczek Jacq Christian
- Farmer Philip Jose Przebudzenie kamiennego boga (S
- Robert Graves Wyspy Szaleństwa
- George Sand Grzech pana Antoniego
- Jan od Krzyża, Dzieła
- Penny Brandon The Looking Glass 1 Choices
- Gail Z. Martin Polegli królowie 01 Zaprzysiężeni
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- thelemisticum.opx.pl
Cytat
Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie nauczyliśmy się niczego z fałszywego obrazu świata, wedle którego Ziemia była centrum Kosmosu, a wokół niej krążyło Słońce i inne ciała niebieskie.Kieruje nami uprzedzenie - stare, choć łatwo zrozumiałe z psychologicznego punktu widzenia: Jesteśmy najwięksi, nie ma nic ponad nami - nic nie było przed nami.Stąd czerpiemy siłę do zarozumiałych wymówek, ostrych słów i niemal niewyczerpaną energię do uznawania każdego innego rozwiązania za "mądrzejsze"."Wielu ludzi wierzy, że myśli nawet jeśli jest to tylko budowanie nowego systemu uprzedzeń" - twierdził amerykański filozof Wil-liam James (1842-1910).Gavrinis leży w pobliżu Carnac, a właśnie w okolicy tego miasta stoją szeregi złożone z paru tysięcy menhirów.Dr Bruno P.Kremer z Instytutu Przyrod Uniwersytetu Kolońskiego, autor wielu prac natemat kamiennych zabytków tego regionu, ocenia liczbę istniejących dziś menhirów na "wiele więcej niż 3000".A Pierre-Roland Giot, najwybitniejszy francuski znawca problematyki Bretanii, sądzi nazet, że stało tam ich niegdyś około 10 tys.Patrząc na trójkowe i czwórkowe szeregi, człowiek odnosi wrażenie, że to skamieniałaarmia.Najniższe menhiry mają ledwie metr wysokości.Najwyższy, olbrzym Kerloas pod Plouarzel, ma 12 m i waży 150 t.Największy "długi kamień" w okolicy to Wielki Menhir z Locmariaquer.Leży na ziemi połamany - kiedyś miał 21 m długości i ważył 350 ton!Rozróżniamy pięć rodzajów megalitycznych budowli:a) menhiry, czyli pojedyńcze ciosy ustawione pionowo;b) dolmeny, czyli kamienne stoły i megalityczne grobowce;c) kromlechy, czyli łukowate układy kamieni;d) aleje kamienne wielokilometrowej długości;e) kamienne kręgi.Wobec tej gigantycznej kamiennej oferty nie powinno dziwić, że i największy krąg kamienny Europy znajduje się w pobliżu Carnac.To krąg Kerlescan o średnicy 232 m.Najbardziej fascynujące dla turystów są na pewno równoległe szeregi kamieni.W pobliżu Kermario 1029 menhirów stoi w szeregach dziesiątkowych na powierzchni około 100 m szerokości i 1120 m długości.Koło Le Menec w szeregach dwunastkowych stoi 1099 menhirów, 70 wyszłoz szyku i utworzyło kromlech.Na kamienną aleję w Kerlescan składasię 540 menhirów stojących w szeregach trzynastkowych.Koło Kerzhero można się doliczyć 1129 "długich kamieni" w szeregach dziesiątkowych.Są to dane niepełne, ale pozwalają zrozumieć, jak ogromnej pracyktoś kiedyś dokonał.Aha, żebym nie zapomniał: datowanie dolmenu Kercado za pomocą izotopu C-14 określiło jego wiek na 5830 lat! Bogom niech będą dzięki, choćby nawet później dolmen się okazał za młody.Wiedząc o tych 5830 latach można przynajmniej odsunąć nabok nielogiczności prezentowane z powagą we wcześniejszej literaturze fachowej.Zakładano tam między innymi, że prymitywne plemio-na koczownicze wycinały i ustawiały w prehistorycznej Europie bloki kamienia gwoli naśladowania ludów orientalnych, dysponującychw Egipcie i gdzie indziej potężnymi zabytkami architektury.Kolejnyprąd myślowy twierdzi, że cały rejon dzisiejszej Bretanu był uważany za świętą krainę druidów.Ich okres rozkwitu jednak przypada na ostatnie stulecie prz.Chr.Gdyby więc druidowie umieścili swoje miejsce święte na obszarze zajmowanym przez menhiry, to tylko przejęliby gotowy kamienny kompleks.Plemiona koczownicze też możemy odfajkować, bo przed 5830laty w Egipcie nie było ani piramid, ani innych wspaniałych budowli, które można by żarliwie naśladować w Europie.Tyle klasyczna doktryna nauki.Poza tym mamy tu jeszcze jednego haka: plemiona koczownicze - jak sama nazwa wskazuje - nie są osiadłe.A megalityczny cud w Bretanu był budowany przez lud osiadły, boten cały kamienny rozgardiasz, jeżeli wierzyć fachowcom, trwał co najmniej tysiąc lat.Plemiona koczownicze i ludy pasterskie nie miały w zwyczaju pozostawiania po sobie tak genialnych struktur matema-tyczno-geometrycznych.Megalityczne układy kamieni z okolic Car-nac tryskają geometrycznym know-how!Biedny Pitagorasie!Kromlechów, menhirów, dolmenów i kamiennych alej nie rozrzucono po tej pofałdowanej okolicy ot tak sobie - rozmieszczonoje według przemyślanego planu obejmującego ogromne obszary.Zachodni kromlech pod Le Menec jest elementem dwóch trójkątów pitagorejskich, czyli prostokątnych, których stosunek boków ma sięjak 3:4:5.Pitagoras, grecki filozof z Samos, żył od ok.572 do ok.497 r.prz.Chr.Nie pominąłby w swoich księgach wiadomościo plemionach "koczowniczych" albo o "myśliwych i zbieraczach".A tak brzmi twierdzenie Pitagorasa:Pole kwadratu zbudowanego na przeciwprostokątnej trójkąta prostokątnego równe jest sumie pól kwadratów zbudowanych na przyprostokątnych, czyli: c_2 = a_2 + b_2.Biedny Pitagorasie! Twierdzenie nazwane twoim nazwiskiemwynaleziono tysiące lat przed tobą!Jeżeli przedłużymy boki trapezu tworzonego przez megalityczny grób Manio I, to przedłużenia przetną się w odległości 107 m pod kątem 27°."Podstawę tego trapezu można wydłużyć doprowadzając Ją do wielkiego menhira i przeciągnąć do niego linię od punktu Przecięcia przedłużeń boków trapezu.Wtedy powstanie trójkąt prostokątny o stosunku boków 5:12:13, spełniający warunki twierdzenia pitagorasa."Myliłby się, kto by pomyślał, że są to wyliczenia celowo ogłupiają-ce i wyciągnięte z rękawa.Dokładnie takie same trójkąty o takichsamych przeciwprostokątnych długości 107 m i takim samymstosunku boków 5:12:13 pojawiają się wielokrotnie w imponujących strukturach megalitycznych pod Carnac.Zadziwiające jest przy tym, że klasyczny trójkąt pitagorejski o stosunku boków 3:4:5 stosowano rzadko.Ludzie tamtej epoki zajmowali się geometrią wyższą, trójkąty tak proste były dla nich za prymit,ywne.W czasopiśmie "Naturwissenschaftliche Rundschau" dr Bruno Kremer zwracauwagę na fakt, że poszczególne kompleksy zbudowano według ścisłych "oznaczeń wymiarów, pozwalających wnioskować istnienie wysokiej techniki pomiarowej już w mezolicie."W tym przypadku jednak chodzi nie tylko o geometrię stosowaną, bo tę można jakoś - choć trzeba mieć predyspozycje do halucynacji- wtłoczyć w prehistoryczne umysły.Chodzi tu też o kulisty kształtZiemi, o podział kąta na stopnie, o azymuty, o organizację,o planowanie i o wiele innych spraw.Dr Kremer zwraca uwagę na kąt53o8' wiążący się z trójkątem pitagorejskim o stosunku boków 3:4:5.Kąt ten odpowiada "dość dokładnie azymutowi wschodu słońcaw dzień przesilenia letniego we wszystkich miejscowościach leżącychna szerokości geograficznej Carnac".Archeolodzy dłuższy czas sądzili, że megalityczne kompleksyw Bretanii to kalendarze.Tę możliwość przestano nareszcie braćpoważnie - ja zaś mogę przestać drwić z tego pomysłu.Potem przyszła - to nieuniknione - kolej na Słońce, Księżyc i gwiazdy.Nasi niezdarni przodkowie zaczęli się przecież zastanawiać nad punktami migocącymi na nocnym niebie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]