T. Zelenski Boy Slowka (2)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Temat? Ach, temat!.Ty, mistrzu mój łysy,Coś włosy stracił w pielgrzyma włóczędze,Coś nos swój wściubiał za wszystkie kulisyI z wszech stron ziemską penetrował nędzę,Ty wiesz, że w tym jest felietonu sztuka,%7łe pióro samo, kędy chce, go szuka.Połykać chciwie życia chleb powszedni,Sok wszystek wyssać by z najlichszych zdarzeń,Krwią własną w nektar go zaczynić przedni,Wzmocnić zaprawą z własnych snów i marzeńI w kunszt zmieniwszy wydać drugą stroną,Wołając: "%7łycia chcecie? Oto ono!."Myśli zmęczone rozpuścić samopas,Niech senne błądzą w ulicznym rozgwarze,Niech w każdym szynczku przystaną na popas,Pomarzą tęsknie w każdym lupanarzeI niech wędrówki swojej znaczą szlakiW atramentowe kreśląc się zygzaki.Toć już szczęśliwie mija drugi tydzień,Jak pilnie badam tętno tej stolicy:Ptaszki śpiewają nam swoje dobrydzień,Gdy nas przed %7łorżem ujrzą na ulicy,Słoneczko wita swym pierwszym promykiem,Na który w odzew bucham szczęścia rykiem.Drugi już tydzień pędzę w tym przybytku,Gdzie nafta mieni się w wino szampańskie;Literat biedny, przywykam do zbytku,Dzieląc bratersko te igraszki pańskie;Cud kanaeński witam duszą całąMyśląc pobożnie: "Ach, byle tak trwało!."Ach, gdybyż w słowach móc oddać zupełnieTo, co w pijackim łbie gzi się cichutko!Gdybyż pochwycić tej radości pełnię,Co świat obrębia tęczową obwódkąI myśl uskrzydla tak, aż zacznie, bosa,Pląsać "po desce" krokiem Dionizosa.Och, gdybyż zakląć te, co w nas są wtedy,Nieopisane uśmiechy dziecięce,Te zadumania godne ksiąg Rigwedy,Spojrzenia obce pożądania męce,Co rozpinają ponad płcie odmienneJakiejś czystości girlandy promienne.Gdybyż wyśpiewać móc ten dziw po dziwie!Te zasłuchania nad wieczności tonią,Gdy rzępolony Walc nocy fałszywieBrzmi nam zaświatów kosmiczną harmoniąI stapia z naszym się jestestwem całemBijąc w strop szklanny potężnym chorałem.Ach, gdybyż oddać te świty przecudne,Walczące z jaśnią rozet elektrycznych,Gdy światło z światłem igra dziwne, złudne,Sączy się z wolna w strumieniach mistycznychAlbo wałęsa się w promykach mdławych,Zmiech płosząc nagle z twarzy zielonkawych.A więc te piękne, jasne lwowskie noce,Zbyt krótkie w życiu, niech ożyją w pieśni;Niech czar ich wdziękiem rytmów zamigoce,W słów szumie niech się bodaj ucieleśniI niech na chwałę brzmi owej świątyni,W której się takie dobre rzeczy czyni.I chcę tam z tobą jeszcze iść, Kornelu,Jeszcze raz z wami snuć z a b a w ę w s z c z ę ś c i e,Tam nam przystało wytrwać, przyjacielu,Z Rzeczywistością zmagać się na pięście,Tam pójdzmy razem na g w i a z d naszych p o ł ó w,Aż nas prześwietlą w dwu ziemskich aniołów!Lwów, 6 maja 1912GDY SI CZAOWIEK ROBI STARSZY.Gdy się człowiek robi starszy,Wszystko w nim po trochu parszy -wieje;Ceni sobie spokój miłyI czeka, aż całkiem wyły -sieje.Wówczas przychodzą nań żale,Szczęścia swego liczy zale -głości,I mimo tak smutne znamię,Straszne go chwytają namię -tności.Z desperacją patrzy czarnąNa swe lata młode zmarno -wane,W wspomnień aureolę boskąPręży myśli swoje rozko -chane.Z żalem rozważa w swej nędzyKażde "nicniebyłomiędzy -nami",Każdy nie dopity puchar,Każdy flirt młodzieńczy z kuchar -kami.Wspomni z jakąś wielką gidiąSwe gruchania, ach, jak idio --tyczne,I czuje w grzbiecie, wzdłuż szelek,Jakieś dziwne prądy elek -tryczne.Jakąś gęś, z którą do ranaSzukali na mapie Ana -tolii,Jakiś powrót łódką z Bielan,Jakiś wieczór pełen melan -cholii.Gdybyż, ach, snów wskrzesła mara,Dziergana w rozkoszy ara -beski,Gdybyż bodaj raz, ach, gdybySycić swą CHU jak sam Przyby -szewski!.I wdecha zwiędłe zapachyNad swych marzeń trumną nachy -lony,I w letnią noc, w smutku szaleAzami skrapla własne kale -sony.DEDYKACJA(Pisana po ukończeniu wydawnictwa Moliera w r.1912 w sierpniu:miesiącu i roku ukazania się niezapomnianych felietonów p.F.H.Esika.)Skończyłem już robótkiTe, com miał w życiu grubsze,I mogę, czas choć krótki,Spocząć na własnym kuprze.Miesięcy pięknych sporoZ jeniuszem żyłem górnie,A teraz znów z pokorąPowracam między durnie.Znów, ziemio, twój-em cały,Znów jestem dawnym Faustem,Gotowym twe specjałyAykać pełniutkim haustem.Dajcie mi życia czarę!W odmiany mej przededniu,Choć felietonów z paręO %7łyciu nocnym w Wiedniu!Ach, nuć mi, nuć, słowiku,Pieśń narkotyczną bytu,Ty, co mi wnet, Esiku,Urośniesz w ogrom mitu!Ach, nuć mi, Ferdynandzie,Twe s�ssen Himmelslieder,Aż oko łzą mi zańdzie:Die Erde hat mich wiederSPLEENSmutek w sercu moim mieszkaI tak gryzie mnie jak weszka.Gryzie duszę moją biedną,O co? To już wszystko jedno.Przyczyn jest ogromnie wieleNa duszy jak i na ciele.Coraz rzadziej mi się zdarzy,Bym uśmiechnął się na twarzy,Ciągle myślę aż do skutkuO moim dotkliwym smutku.O, jak mnie to czasem nudziPatrzeć na cierpienia ludzi.Czasem się nieszczęście stało,%7łe dzieciątko robi biało.Ja się na to krzywię troszkiI daję skuteczne proszki,Po których mówię, że onoBędzie robiło zielono.Jeszcze bardziej bez nadzieiPędzę życie przy kolei.Z tą koleją bywa różnie:Czasem komuś członki urżnie,To znów dadzą znać o zmierzchu,%7łe ktoś flaki ma na wierzchu,Wielka bywa rozmaitośćRzeczy, które budzą litość.Ja się znowu troszkę krzywię,Jadę na lokomotywie,To znów, naśladując giemzę,Skaczę sobie w lot na bremzę,Myślę często tylko przy tem,%7łeby już być emerytem.Innych zmartwień też jest sporo:Lewą nogę rok mam chorą,Choć czyniłem to i owo,%7łeby ona była zdrową.Ale najcięższa chorobaJest dla mnie.[6]Pisane w r.1912POCHWAAA WIEKU DOJRZAAEGOMarzę często o tym wieku,Gdy zwierzę ginie w człowieku;Gdy już żadna z ziemskich chuciWładzy Ducha nie zakłóci [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl