Bova Ben Zbrodnia

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. W zeszłym roku, tuż przed otwarciem sezonu wakacyjnego, muzułmanie niezletu narozrabiali. Co takiego zrobili? Widzisz, oni nie przychodzą tu na zakupy, tak jak ty.Wjeżdżają tu jak armia na-jezdzców, plądrują targ przez parę dni, ładują na ciężarówki, co im potrzeba, pózniejwracają do siebie.Właśnie tak zrobili w zeszłym roku.Gangi białych wpadły w szał.NaTrzydziestej �smej doszło do bitwy. Ale dlaczego?Dewey zrobił ponurą minę. Nie wymieszasz czarnego z białym.Rozumiesz? Nie pytaj mnie więc, czemu taksię dzieje.Te białe dzieciaki dostają gorączki na sam widok muzułmanina.Może to za-brzmi zabawnie, ale czarni zachowują się na targu bardzo przyzwoicie.Za wszystkopłacą uczciwą cenę.To jednak oni decydują, co jest uczciwe, a co nie.Jeśli zauważą, żektoś próbuje ich oszukać, to. Dewey pokręcił tylko głową. Mam więc tu tkwić, dokąd się nie wyniosą? zapytał Ron. Lepiej nie wchodzić im w drogę odparł Dewey kiwając głową. Nigdy niewiadomo, kiedy się zaczną kłopoty.Możesz zostać na noc u mnie.Mieszkam tutaj, nagórze.Ron spędził popołudnie przy szklanych drzwiach, obserwując, co się dzieje naulicy.Hol był kiedyś wspaniały.Teraz marmurowe ściany były popękane i poplamione.Automatyczne drzwi do windy obitej połyskującą niegdyś blachą były wpółprzymknię-te, raziły brzydotą odpadającej farby.Na zewnątrz było zupełnie spokojnie.Dewey siedział na stołku i wpatrywał sięw ulicę.Nagle przed stragan Deweya zajechała ciężarówka z grupą muzułmanów, którzyubrani byli nie lepiej niż biali, ale mimo to wyglądali dostojniej.Sprawiali wrażenie bar-dziej stanowczych i lepiej zorganizowanych.Ron nigdy nie widział czarnych z tak bliskiej odległości.Tam, gdzie kiedyś miesz-kał, na prowincji, nie było ich w ogóle.Ludzi o czarnej skórze mógł oglądać jedynie naekranie telewizora.57Ci z ciężarówki mieli poważne twarze.Widać było, że są bardzo czyści.Nagle jedenz nich powiedział żartem coś, czego Ron nie zrozumiał.Rozległ się śmiech.NawetDewey się śmiał.Ron popatrzył na nich przez chwilę, zastanawiając się, co tu się zachwilę wydarzy.Zachowywali się na pozór spokojnie, tak jak zwykli klienci na targu.Ron zauważył jednak, że każdy z nich ma karabin zawieszony przez ramię.Wyglądałona to, że Dawey nieco się ich boi.Dzień pełny napięć skończył się wreszcie.Ron siedział na schodach w holu, gdyszklane drzwi otworzyły się nagle.Wszedł Dewey ocierając pot z czoła czerwono-białąchusteczką. Radzę ci, zamelinuj się u mnie na noc.Możesz mieć kłopoty, jeśli muzułmaniespotkają cię na ulicy. Czy mam panu pomóc wnieść towar do środka? zapytał Ron wstając.Dewey odwrócił się i rzuciwszy okiem przez szklane drzwi na swój stragan, od-parł: Nie dzisiaj.Nikt nie kradnie, gdy muzułmanie są na targu.Gdyby kogoś złapalina tym przestępstwie, zastrzeliliby go na miejscu.Sami też nie kradną.To dobrze o nichświadczy.Ron westchnął głęboko.Powietrze zaświszczało w jego zaokrąglonych ustach. Poza tym ciągnął Dewey gdybyśmy chowali towar, pomyśleliby, że im nieufamy.Mogłoby to się zle skończyć. Poklepał Rona po ramieniu. No, chodz.Czekanas trochę wspinaczki. Na którym piętrze pan mieszka? Na dziesiątym.Ron myślał, że będą musieli po prostu wejść na dziesiąte piętro po schodach.Tymczasem Dewey miał na myśli coś zupełnie innego.Na drugą kondygnację dotarli wchodząc po schodach.Klatka schodowa nie byłaoświetlona, nie było tu też okien, tak więc Ron podążał uważnie tuż za Deweyem, wie-dząc, że stary człowiek czuje się tu pewnie nawet w ciemności. Uważaj teraz powiedział Dewey, gdy dotarli już do trzeciego piętra. Trzymajsię blisko ściany.W połowie drogi na czwarte piętro będą uszkodzone stopnie.Jeśli bę-dziesz nieostrożny, spadniesz i skręcisz kark.Szli uważnie na górę ocierając się plecami o ścianę.Była nierówna. Dlaczego nie zrobił pan porządku z tymi schodami? zapytał Ron. Mogę toza pana zrobić, jeśli tylko.W ciemności rozległ się głos Deweya: Wiesz, ile się namęczyłem, aby były takie, jakie są teraz? Jak to? Czy myślisz, że potrzebuję tu gości wieczorową porą? odezwał się Dewey,wciąż chichocząc.58Na każdym piętrze były wymyślne zasadzki i bariery [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl