Podobne
- Strona startowa
- Demostenes Mowy wybrane
- Cyceron Filipiki
- Cyceron Listy
- Eddings, Dav
- Sienkiewicz Henryk Ogniem i mieczem
- Jablonski Miroslaw P Czas wodnika
- Jadro dziwnosci Peter Pomerantsev
- Zevin Gabrielle Zapomniałam, że Cię kocham
- Wharton William Wiesci
- Eco Umberto Imie Rozy
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- btobpoland.keep.pl
Cytat
Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.73Arecjum miasto w Etrurii w zachodnich Apeninach; Fesule miasto etruskie, terenoperacji katylinarczyków.74Mowa o pokonanych zwolennikach Mariusza, proskrybowanych przez Sullę.7521 pazdziernika 63 r.76Stronnictwo senatu i stronnictwo ludowe. Przerażony tym wszystkim, widząc, że Katylina ściąga wojsko na PoleMarsowe, w otoczeniu silnej straży najdzielniejszych obywateli wystąpiłemtam w obszernej i pięknej zbroi, nie żeby się osłonić wiedziałem bowiem,że Katylina nie godzi zwykle w bok ani w brzuch, ale w głowę i szyję tylko po to, by zwrócić uwagę dobrych obywateli i by ci, widząc konsulaw strachu i niebezpieczeństwie, zbiegli się na pomoc, co też się stało.Myśląc,żeś się zaniedbał w swoich staraniach, Serwiuszu, i widząc, że Katylina nietraci nadziei, iż spełnią się jego gorące pragnienia, wszyscy obywatele, któ-rzy chcieli odwrócić tę klęskę od rzeczypospolitej, natychmiast skupili sięwokół Mureny.Na zgromadzeniach wyborczych zasadniczy i nagły bywaten zwrot upodobań, zwłaszcza gdy się kierują w stronę dobrego obywate-la, obdarzonego wielu zaletami, jakich się wymaga od kandydata.Murenajest człowiekiem ze znakomitej rodziny, ma za sobą skromnie spędzonąmłodość, świetną przeszłość na stanowisku legata oraz preturę, w czasie którejwykazał się jako sędzia, pozyskał popularność jako organizator igrzysk,a przydał jej blasku jako zarządca prowincji.Usilnie zabiegał o urząd, i totak zabiegał, że ani przed niczyją grozbą nie ustępował, ani sam nikomu niegroził.Czy więc można się dziwić, że tak bardzo mu to pomogło, kiedyKatylina powziął nagle nadzieję osiągnięcia konsulatu? Pozostała mi teraztrzecia część mowy, dotycząca wykroczeń w czasie ubiegania się o urząd.Odpierali te zarzuty mówcy, którzy zabierali głos przede mną, muszę sięjednak nimi zająć, by spełnić życzenie Mureny.Odpowiem szanowanemuobywatelowi, memu przyjacielowi Gajuszowi Postumusowi77, mówiąc o do-niesieniach ludzi użytych do rozdziału pieniędzy i o przejętych sumach, zdol-nemu i porządnemu młodemu człowiekowi, Serwiuszowi Sulpicjuszowi,mówiąc o centuriach ekwitów78, oraz Markowi Katonowi, który jest wzo-rem wszelkich cnót, mówiąc o wniesionym przez niego oskarżeniu, o uchwa-le senatu, o rzeczypospolitej.Najpierw jednak krótko wyrażę mój żal, jakim przejął mnie nagle losLucjusza Mureny.Już dawniej, sędziowie, obserwując nieszczęścia innychobywateli oraz moje codzienne troski i trudy, często myślałem, że szczęśli-wi są ludzie, którzy dalecy od ubiegania się o zaszczyty wybrali cichy,spokojny tryb życia.Teraz jednak wielkie i nieoczekiwane niebezpieczeń-stwa grożące Lucjuszowi Murenie tak mną wstrząsnęły, że nie potrafięwyrazić w pełni mego ubolewania nad wspólnym losem nas wszystkichi nad jego osobistym nieszczęściem.Człowiek ten starając się postąpić o je-den stopień wyżej w godnościach, jakie jego przodkowie stale zdobywali,77Gajusz Postumus oskarżyciel Mureny, człowiek bliżej nieznany.78Pasierb Mureny, Lucjusz Natta, urządził dla ekwitów przyjęcie, by pozyskać dla oj-czyma ich 18 centurii.Por.też przypis 101 i 102. naraził się na niebezpieczeństwo utraty zarówno tego, co mu zostawiono,jak i tego, co sam zdobył.Pragnąc nowego zaszczytu, naraża wszystko, comu los do tej pory zgotował.Przykra to rzecz, ale najboleśniejszy jest fakt,że nie oskarżają go ludzie, których do wniesienia skargi skłoniła nienawiśćpłynąca z niesnasek, ale ludzie, którzy stali się jego wrogami z chęci wnie-sienia oskarżenia.Pominę Serwiusza Sulpicjusza, o którym wiem, że nie żywido Mureny żadnej urazy, tylko podrażniony jest samą rywalizacją o godność.Oskarża go przyjaciel jego ojca, Gajusz Postumus, stary, jak sam stwierdza,i bliski sąsiad79, który podał wiele przyczyn łączącej ich zażyłości, ale niemógł podać żadnych przyczyn niechęci.Oskarża go syn przyjaciela, SerwiuszSulpicjusz, którego talent winien osłaniać wszystkich przyjaciół ojca.Oskarżago Marek Katon, który nigdy nie żywił do Mureny najmniejszej urazy i poto się urodził w tym mieście, by jego wpływy i talent były osłoną dla wielunawet zupełnie obcych obywateli, a gubiły tylko bardzo nielicznych wro-gów.Odpowiem najpierw Postumusowi, który nie wiem, jakim sposobemod starań o preturę przerzucił się do zabiegów o konsulat, przypominającw tym człowieka, co z konia zeskakuje na rydwan czterokonny.Jeśli jegowspółzawodnicy w niczym nie zawinili, odstąpił im godność przestawszy sięo nią ubiegać.Jeśli zaś któryś z nich posunął się do przekupstwa, to cóż toza nieoceniony przyjaciel, który dochodzi raczej cudzej niż swojej krzywdy!Zarzuty stawiane przez Postumusa i młodego Serwiusza80.Zwracam się teraz do Marka Katona, głównej podpory tego całego oskar-żenia.Jest to poważny, obdarzony gwałtownym temperamentem oskarży-ciel, toteż o wiele bardziej boję się jego osobistego wpływu, niż stawianychprzez niego zarzutów.Jeśli chodzi o tego oskarżyciela, sędziowie, proszę,żeby nie zaszkodziło Murenie stanowisko Katona, trybunat, którego ocze-81kuje , oraz surowy i przykładny tryb jego życia.Słowem, niech jemu jed-nemu nie staną na drodze te zalety, którymi Katon obdarzony został po to,by pomagać wielu.Kiedy Publiusz Afrykańczyk wniósł oskarżenie przeciw82Lucjuszowi Kottcie , był już uprzednio dwukrotnie konsulem83 i zburzyłdwa grozne dla państwa miasta: Kartaginę i Numancję84.Niezrównana była79Postumus miał, jak się zdaje, majątek w okolicy Lanuwium.80Odpowiedz na te zarzuty, jako mniej interesującą, Cyceron przy wydawaniu mowypominął.81Katon był wtedy desygnowanym trybunem.82Lucjusz Aureliusz Kotta, konsul z 144 r., oskarżony o zdzierstwa i broniony przezMetellusa Macedonikusa, przekupił sędziów i został uwolniony.83W r.147 i 134.84Kartaginę w czasie III wojny punickiej w 149 r., a Numancję w 133 r. jego wymowa, niezłomna uczciwość i nieskazitelność charakteru.Cieszył sięnie mniejszym poważaniem niż państwo rzymskie, które podtrzymywał swądziałalnością
[ Pobierz całość w formacie PDF ]