Daniel Mason Stroiciel

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy zapraszam miejscowych wodzów, żeby posłuchali gry na nim, staje się toprzedmiotem powszechnej dyskusji.Fortepian przydaje szacunku.I jest najbardziejuniwersalny ze wszystkich instrumentów, co, jak sądzę, każdego ucieszy.- A jeśli chodzi o �rarda?- Moja prośba nie była tak precyzyjnie sformułowana.Poprosiłem o starszymodel.Może nawet wspomniałem o roku tysiąc osiemset czterdziestym, gdyżusłyszałem kiedyś, że na takim fortepianie grał swego czasu Liszt.Ale to MinisterstwoWojny wybrało instrument lub, być może, miałem po prostu szczęście, i tylko tenegzemplarz był na sprzedaż.Zgadzam się, że jest piękny.Miałem nadzieję, że panpowie mi coś więcej na temat szczegółów technicznych.- Oczywiście.tylko od czego by tu zacząć? Nie chcę pana zanudzić.- Doceniam pańską skromność, panie Drake, ale mam pewność, że tak się niestanie.- Zatem niech będzie.ale proszę przerwać, gdyby tak było.- Mówiąc to, Edgarprzeciągnął dłonią po skrzyni.- Fortepian z tysiąc osiemset czterdziestego roku,doktorze, zbudowany przez S�bastiena �rarda w paryskiej pracowni, co czyniinstrument wyjątkowym, gdyż większość �rardów, jakie można spotkać w Londynie,pochodzi z londyńskiego warsztatu.Fornir mahoniowy.Repetycyjny mechanizmwymyku, to znaczy, grupa dzwigni, które podnoszą młotek ku strunom.Układzaprojektowano w ten sposób, że po tym, gdy młotek uderzy w strunę, może odpaśćod niej, wymykając się".To innowacja wprowadzona przez samego �rarda, terazstandardowe rozwiązanie w fortepianach.W �rardach ten mechanizm jest bardzowiotki, skutkiem czego młotki często rozregulowują się.Ich główki pokrywa naprzemian skóra i filc, przez co młotki �rardów intonuje się trudniej niż te z innychfortepianów, w których są obłożone tylko filcem.Bez sprawdzania brzmieniainstrumentu założę się, że barwa jego dzwięku pozostawia bardzo wiele do życzenia.Nawet nie chcę sobie wyobrażać, co wilgoć uczyniła z filcowym pokryciem młotków.Hmmm.Cóż jeszcze mogę panu powiedzieć, doktorze? Dwa pedały, przedłużaniadzwięku i una corda.Tłumiki przesuną się do drugiego klawisza b" poza środkowąoktawę, to dosyć typowe.Tłumiki �rarda umieszczone są pod strunami ipodtrzymywane przez sprężyny, co jest niezwykłe, gdyż w większości fortepianówtłumiki leżą na strunach.Będę wiedział na pewno, kiedy zajrzę do wnętrza, aleinstrument powinien mieć żeliwne napinacze między blokiem kołeczków a krawędzią,do tysiąc osiemset czterdziestego roku standardowe rozwiązanie, służące utrzymaniustałego napięcia silniejszych strun stalowych, używanych ze względu na ichmocniejszy dzwięk.- Dotknął dłonią wzoru nad klawiaturą.- Proszę spojrzeć napokrywę klawiatury, to macica perłowa.- Edgar podniósł wzrok i ujrzał na twarzyCarrolla wyraz oszołomienia, więc roześmiał się.- Proszę mi wybaczyć, poniosłomnie.- Cieszę się, że jest pan taki zadowolony.Muszę przyznać, iż naprawdęniepokoiłem się, że może pan być zły.- Zły? Dobry Boże, dlaczego miałbym być zły?- Nie wiem.Po części uważałem, że stan fortepianu to moja wina, sądziłem, żesprowadzając go tutaj, naraziłem na szwank, a to może wywołać gniew miłośnikainstrumentów muzycznych.Nie wiem, czy pan pamięta, ale prosiłem, by wMinisterstwie Wojny wręczono panu kopertę i poinstruowano, żeby pan nie otwierałlistu - doktor zawahał się.- Teraz może pan go przeczytać.To nic ważnego, tylko opistego, jak przetransportowałem fortepian do Mae Lwin, ale nie chciałem, żebyzapoznał się pan z tą relacją, dopóki pan nie przekona się, że �rard jest bezpieczny.- To o tym traktuje ten list? Byłem bardzo ciekaw jego treści.Myślałem, że toraczej coś na temat niebezpieczeństw, z jakimi można się tutaj spotkać, coś o zagro-żeniach, o których nie chciał pan, żeby przeczytała moja żona.ale opis transportu�rarda? Możliwe, że ma pan rację, może powinienem być zły.Ale jestem stroicielem ijedyne, co kocham bardziej niż fortepiany, to ich naprawianie.A poza tym instrumentjest tutaj, i ja też tu jestem.- Edgar urwał i spojrzał za okno.- No cóż, nie przychodzimi na myśl żadne bardziej ekscytujące i warte jego muzyki miejsce.Poza tym strunymogą wytrzymać nieprawdopodobnie złe traktowanie, chociaż być może nie to, co teninstrument przeszedł, a z pewnością nie da się już tego samego powiedzieć o dekoracjiz macicy perłowej.To, czym bym się martwił, to działanie słońca i wilgoci, które mogąrozstroić instrument w kilka dni - stroiciel zawiesił głos.- Teraz mam tylko jednopytanie, doktorze.Nigdy nie rozmawiałem o tym z panem ani nie znalazłem na tentemat żadnej wzmianki w pańskich listach, więc nawet nie wiem, czy pan w ogóle grałna fortepianie ani co pan dzięki niemu.osiągnął?Doktor położył rękę na �rardzie.- Ach, panie Drake.Nie rozmawialiśmy o tym, gdyż nie mam panu wiele dopowiedzenia.Wkrótce po sprowadzeniu instrumentu odbyła się tutaj uroczystość.Powód znakomity zarówno ze względu na smutek jak i radość, przeczyta pan o tym wmoim liście, wieśniacy nalegali, a ja czułem się zobowiązany.Zmusili mnie, bym grałwiele godzin.Oczywiście dopiero wtedy przekonałem się, jak bardzo fortepian jestrozstrojony.Jeśli Szanowie także mieli takie wrażenie, to milczeli uprzejmie, chociażsądzę, że sam instrument jest już dla nich wystarczająco dziwny; strojenie tonajmniejsza z ich trosk.Ale z fortepianem wiążę wielkie nadzieje.Powinien panwidzieć twarze dzieci, które przyszły go zobaczyć.- Nie grał pan potem.- Raz czy dwa, ale dzwięk był tak niski.- Prawdopodobnie wysoki, jeżeli to był pierwszy koncert w wilgotnymśrodowisku.Teraz, ze względu na porę suchą, brzmienie jest niskie.- Zatem straszliwie wysoki.To było prawie nie do zniesienia.Przestałem grać.- Jednak uważał pan, że potrafiłby pan go nastroić.- powiedział Edgar nawpół do siebie.- Słucham, panie Drake?- No cóż, ktoś, kto zna się na fortepianach na tyle, żeby wybrać �rarda z tysiącosiemset czterdziestego roku, powinien wiedzieć, że instrument się rozstroi, szczegól-nie w dżungli, i że będzie wymagał interwencji zawodowego stroiciela.Jednak mimoto sądził pan, że jest w stanie sam dokonać regulacji.Doktor milczał chwilę, a potem powiedział:- Tak powiedziałem wojsku, ale powody są inne.Nie posiadałem się z radości,że spełnili moją prośbę, i obawiałem się domagać czegoś więcej.Czasami mojeumiejętności nie dorównują zapałowi.Widziałem, jak stroi się fortepian, ipomyślałem, że najpierw spróbuję sam.Sądziłem, że dla chirurga okaże się to łatwe.- Wybaczę panu te słowa - powiedział Edgar beztrosko.- Ale jeśli pan chce, tomogę pana nauczyć pewnych rzeczy związanych ze strojeniem.Carroll skinął głową.- Oczywiście, ale nie mam zbyt wiele czasu.Powinienem pana zostawićsamego.Czeka na mnie praca.Poza tym długo trwało, zanim przyzwyczaiłem się doobecności obserwatorów w pokoju przyjęć.Wyobrażam sobie, że kiedy przychodzi dozajmowania się dzwiękiem, jeszcze trudniej to znieść.- To, doktorze, są moje narzędzia - Edgar otworzył torbę i rozłożył przybory naławce.- Przywiozłem podstawowy zestaw.To jest klucz strojeniowy, te śrubokręty owąskich końcówkach są do ogólnego użytku, ten specjalny cienki śrubokręt i regulatorśrub wymyku służy do regulacji mechanizmu.Zobaczmy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl