Księga Tysišca i jednej nocy (2)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sługa podszedł do ptasznika i spytał:281 Czy masz tego ptaka na sprzedaż? , a ów odpowiedział: Nie, chcę go darować królowi.Wziął tedy służący ptaka, wrócił z nim do króla i powtórzył mu słowa ptasznika.A królprzyjął dar i ofiarował ptasznikowi w zamian dziesięć denarów, on zaś wziął pieniądze,ucałował ziemię przed królem i odszedł.A sługa wniósł ptaka do wnętrza królewskiegopałacu, umieścił go w ozdobnej klatce i umieściwszy w środku pokarm i picie, powiesiłklatkę w komnacie.Wkrótce potem przyszedł król i spytał swego sługę: Gdzie jest ptak?Przynieś mi go, abym mógł patrzeć na niego, bo na Allacha jest piękny. Sługa przyniósłklatkę i postawił ją przed królem, a zobaczywszy, że ptak nie tknął nawet jedzenia, które muw klatce zostawił, powiedział do króla: Na Allacha, nie mogę go nakarmić, bo nie wiem,co jada.Wtedy król kazał podać sobie jadło, a gdy wniesiono i zastawiono przed nim stoły, królpoczął jeść.Skoro zaś ptak zobaczył mięso i inne dania, a także słodycze i owoce, jadłwszystko, co przed królem postawiono.Król był tym zdziwiony i dziwili się wszyscy, co byliprzy tym obecni.I rzekł król do służby i mameluków stojących wokół niego: W życiu niewidziałem ptaka, który by jadł tak jak ten. Po czym kazał przyprowadzić swą małżonkę, by iona mogła na tego ptaka popatrzeć.Poszedł więc po nią służący, a gdy stanął przed nią,powiedział: O pani moja, król prosi cię, abyś przyszła zobaczyć ptaka, którego kupił.Gdyśmy przynieśli potrawy dla króla, ów ptak wyfrunął z klatki, zasiadł na stole i jadłwszystko, co tam było.Wstań więc, o pani moja, i pójdz go obejrzeć, bo zaprawdę jestprzepiękny, to jeden z cudów naszych czasów. Gdy królowa wysłuchała słów służącego,poszła za nim nie mieszkając, ale kiedy zobaczyła ptaka i bliżej mu się przyjrzała, zakryłatwarz i odwróciła się szybko, jakby odejść chciała.Król wstał na to, spojrzał na żonę izapytał: Czemu zasłaniasz twarz? Wszakże nie ma tu nikogo poza niewolnicami ieunuchami, czyli twoją służbą, i małżonkiem twoim! Odrzekła: Królu, zaprawdę, ten ptaknie jest prawdziwym ptakiem, ale mężczyzną, tak jak ty. Gdy król usłyszał słowa żony,krzyknął: Kłamiesz! Dosyć tych krotochwili! Jak może ptak być czym innym niż ptakiem?!Rzekła królowa: Na Allacha, nie żartuję, tylko mówię prawdę.Ten ptak jest bowiem królemBadr Basimem, synem króla Szachrimana, władcą ziemi Persów, a matką jego jest DżulannarMorska.Król spytał: Jakim sposobem przybrał taką postać? Odrzekła: Zaczarowała gokrólewna Dżauhara, córka króla Samandala. I opowiedziała królowi od początku do końca oprzypadkach Badr Basima.%7łe prosił on króla Samandala o rękę Dżauhary, lecz spotkał się zodmową, a wtedy jego wuj Salih rozpoczął wojnę z królem Samandalem, odniósł nad nimzwycięstwo i wziął go w niewolę.Gdy król wysłuchał słów swojej małżonki, zdumiał się najwyższym zdumieniem, a żekrólowa, jego żona, była największą czarodziejką w owych czasach, przeto król rzekł do niej: Zaklinam cię na moje życie, zdejmij z niego te czary, nie pozwól, by się dłużej tak męczył.Oby Allach Najwyższy uciął rękę Dżauhary! Jakże ona jest podła, jak mała jest jej wiara, ajak wielka złośliwość i chytrość!Małżonka króla powiedziała na to: Rzeknij mu: �Badr Basimie, wejdz do tej komory.� Irozkazał mu król uczynić to, a on usłuchał rozkazu króla.Wtedy małżonka króla wstała,osłoniła twarz, ujęła w rękę naczynie z wodą i weszła za ptakiem do komnaty.Tam jakieśniepojęte słowa nad wodą wymamrotała i rzekła do ptaka: Przez moc imion potężnych iwersetów czcigodnych, przez moc Allacha Najwyższego, Stworzyciela nieba i ziemi, któryumarłych do życia obudzi, dobrodziejstwa rozdaje i czas śmierci wyznacza wyjdz z tejpostaci i wróć do tej, w jakiej Allach cię stworzył. I oto nim dopowiedziała te słowa, ptakzadrżał dziwnie i wrócił do swej ludzkiej postaci.I ujrzał król młodzieńca urodziwego, odktórego nie było piękniejszego na całej ziemi.Król Badr Basim zaś gdy zobaczył, że odzyskałdawną swą postać, rzekł: Nie ma boga prócz Allacha, a Muhammad jest Jego Prorokiem!Niechaj będzie pochwalony Pan, Stwórca wszelkiego stworzenia, który rządzi życiem i czasśmierci wyznacza!282To rzekłszy Badr Basim ucałował obie dłonie króla i życzył mu długiego żywota, a królzłożył na jego głowie pocałunek i rzekł: O Badr Basimie, opowiedz mi teraz od początku dokońca, co ci się przygodziło. I opowiedział mu Badr Basim całą swoją historię, nic przednim nie tając.Król zdziwił się i rzekł: O Badr Basimie, oto Allach zdjął z ciebie zaklęcia.Czego teraz pragniesz i co dalej czynić zamierzasz? Odrzekł: O królu czasu, chciałbym,abyś w swej dobroci dał mi statek z załogą, złożoną z twych ludzi, wyposażony we wszystko,co jest niezbędne do podróży.Minął bowiem długi czas, jak opuściłem moje królestwo, i bojęsię, doprawdy, abym go nie utracił.Obawiam się również, że matka moja mogła rozłąkę zemną życiem przypłacić, i nie jestem w stanie opędzić się od myśli, że umarła z żalu po mnie,nie wiedząc nawet, co się ze mną stało, czy jestem żyw, czy umarłem.Proszę cię więc, okrólu, uwieńcz swoją dobroć spełnieniem tego życzenia. I król patrząc na jego piękność iurodę, i słysząc jego gładką mowę, tak rzekł do niego: Słyszę i jestem posłuszny. Potemistotnie kazał przysposobić dla niego statek i polecił zanieść tam wszystko, co jest koniecznedo drogi, i dał też Badr Basimowi załogę spośród swoich ludzi.I wsiadł Badr Basim na statek, pożegnawszy króla, i popłynął na morze.Wiatr byłpomyślny i przez dziesięć dni płynęli szczęśliwie i nieprzerwanie, a gdy nastał dzieńjedenasty, morze wzburzyło się gwałtownie, a statek to się unosił, to opadał i załoga nie byław stanie nad nim zapanować.Tak więc unosiły ich fale i miotały statkiem, aż zbliżyli się doskały sterczącej z morza.Skała runęła wtem nagle na statek i go roztrzaskała.Wszystko, cosię na statku znajdowało, zatonęło w morzu, tylko król Badr Basim choć niewielebrakowało, by i on utonął uratował się dosiadłszy jednej z okrętowych desek.I unosiła goona na morzu, a on nie wiedział, dokąd płynie, ani też nie umiał nią pokierować.Mknęła tedyowa deska, prądem i wiatrem gnana, unosząc Badr Basima, który płynął tak przez trzy całedni, aż czwartego dnia deska zatrzymała się z nim przy brzegu morza.Tam odkrył BadrBasim miasto tak białe, że przypominało śnieżnobiałą gołębicę, a znajdowało się ono nawyspie wśród morza.Widać tam było wyniosłe kolumny i pełno stało pałaców dumnych,mury wznosiły się wspaniale, a o nie rozbijały się morskie fale.Gdy król Badr Basim ujrzał ową wyspę, na której stało miasto, uradował się wielce, jakoże był już bliski śmierci z głodu i pragnienia.Zszedł więc z deski i chciał wejść do miasta,gdy wtem zbiegły się do niego muły, osły i konie a było ich tyle co ziarenek piasku ipoczęły go kopać, nie pozwalając mu z morza wejść do miasta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl