Podobne
- Strona startowa
- Abercrombie Joe Pierwsze prawo 03 Ostateczny argument królów
- Gail Z. Martin Polegli królowie 01 Zaprzysiężeni
- Jan III Sobieski Listy do Królowej Marysienki
- Vinge Joan D Krolowa Zimy (SCAN dal 992)
- Abercrombie Joe Ostateczny argument krolow (CzP)
- Heisenberg Werner Carl Fizyka a filozofia
- 2884
- 11.Rozdział 11
- Mistrz harfiarzy z Pern
- James L. Larson Reforming the North; The Kingdoms and Churches of Scandinavia, 1520 1545 (2010)
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- wiolkaszka.pev.pl
Cytat
Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W 1309 arcybiskup Sens.Zasiadał w trybunale, który skazał na śmierć jego brata, Enguerranda.Trzeci brat Marigny, również o imieniu Jan, był od 1312 hrabią - biskupem w Beauvais, wchodził w skład tychże komisji sądowych i żył do 1350.MOLAY Jakub de (1244-18.03.1314)Urodzony w Molay (Haute-Saône).Wstąpił do zakonu templariuszy w 1265 w Beaune.Wyjechał do Ziemi Świętej.W 1295 wybrany wielkim mistrzem.Aresztowany w październiku 1307.Skazany i spalony na stosie w Paryżu.MORTIMIER Joanna Lady z rodu Joinville (1286-1356)Córka Piotra de Joinville i stryjeczna wnuczka seneszala, towarzysza Ludwika Świętego.Około 1305 poślubiła sir Rogera Mortimera i miała z nim jedenaścioro dzieci.MORTIMER Roger (1287-29.11.1330)Najstarszy, syn Edmonda Mortimera, barona Wigmore, i Małgorzaty de Fiennes.Ósmy baron na Wigmore.Wódz rewolty, która doprowadziła do detronizacji Edwarda II.Jako lord protektor wspólnie z królową Izabelą faktycznie rządził Anglią podczas niepełnoletności Edwarda III.Pierwszy hrabia Marchii w 1328.Aresztowany przez Edwarda III i skazany przez Parlament, został powieszony na szubienicy Tyburn w Londynie.NEVERS Ludwik de (?-1332)Syn Roberta de Béthune, hrabiego Flandrii, i Jolanty Burgundzkiej.W 1280 hrabia na Nevers.Po ślubie z Joanną de Rethel - hrabia na Rethel.NOGARET Wilhelm de (ok.1265-05.1314)Urodzony w Saint-Félix w diecezji Tuluzy.Uczeń Piotra Flotte'a i Gillesa Aycelina.Wykładał prawo w Montpellier w 1291.Sędzia królewski w okręgu seneszala Beaucaire w 1295.Nobilitowany w 1299.Zasłynął jako prawnik w sporach między koroną francuską a Stolicą Apostolską.Dowodził wyprawą na Anagni przeciw Bonifacemu VIII w 1303.Strażnik pieczęci od września 1307 do śmierci.Wszczął i prowadził proces przeciw templariuszom.PAREILLES Alain deKapitan łuczników za panowania Filipa Pięknego.PAYRAUD Hugo deWizytator zakonu templariuszy na Francję.Aresztowany 13 października 1307, skazany na dożywotnie więzienie w marcu 1314.PLOYEBOUCHE JanPrewot Paryża od 1309 do końca marca 1316.PRÉ Jehan deuDawny templariusz.Zatrudniony jako sługa w Walencji w 1316, wraz z klerykiem i dawnym templariuszem Evrardem zamieszany w sprawę usiłowania rzucenia uroku na Ludwika X przez kardynała Gaetaniego.PRESLES albo PRAYERS Raul I de (?-1331)Pan na Lizy-sur-Ourcq.Adwokat.W 1311 sekretarz Filipa Pięknego, po śmierci którego został uwięziony; powrócił do łask pod koniec panowania Ludwika X.Strzegł konklawe w Lyonie w 1316.Nobilitowany przez Filipa V, był przybocznym rycerzem tego króla i wchodził w skład jego Rady.Założył kolegium w Presles.SAISSET Bernard deProboszcz w kościele św.Antoniego w Pamiers.Bonifacy VIII specjalnie dla niego utworzył biskupstwo w Pamiers (1295).Saisset popadł w konflikt z królem Francji.Aresztowany i postawiony przed sądem w Senlis w październiku 1301.Proces ten doprowadził do zerwania stosunków dyplomatycznych między Filipem IV a Bonifacym VIII.TOLOMEI SpinelloStał na czele kompanii sieneńskiej, którą założył we Francji w XIII wieku Tolomeo Tolomei.Kompania ta szybko wzbogaciła się prowadząc handel międzynarodowy i kontrolując kopalnie srebra w Toskanii.Do dziś istnieje w Sienie pałac Tolomei.VALOIS Karol de (12.03.1270-12.1325)Syn Filipa III Śmiałego i jego pierwszej żony, Izabeli Aragońskiej.Brat Filipa IV Pięknego.Pasowany na rycerza w czternastym roku życia.W tymże roku legat papieski nadał mu prawa do korony aragońskiej, lecz Karol de Valois nigdy nie zdołał objąć tronu i w 1295 zrzekł się tytułu.Od 1285 hrabia-apanażysta na Valois i Alenńon.Po ślubie z Magłorzatą z Andegawenów sycylijskich w marcu 1290 - hrabia na Andegawenii, Maine i Perche.Po zawarciu drugiego małżeństwa, w styczniu 1301, z Katarzyną de Courtenay - tytularny cesarz Konstantynopola.Bonifacy VIII nadał mu tytuł hrabiego Romanii.Po raz trzeci ożenił się z Mahaut de ChaÔtillon-Saint-Pol.Z tych trzech małżeństw miał wiele dzieci.Jego najstarszy syn panował we Francji jako Filip VI i był pierwszym królem z dynastii Walezjuszów.W 1301 Karol de Valois dowodził wojskami w Italii jako stronnik papieża.Stał na czele dwóch wypraw do Akwitanii (1297 i 1324).Ubiegał się o cesarską koronę niemiecką.Zmarł w Nogent-le-Roi.Pochowany w kościele Jakobitów w Paryżu.[Jakobitami zwano w średniowieczu dominikanów, bowiem ich klasztor znajdował się w Paryżu przy ul.św.Jakuba].* * *[1] [Filip Piękny, dążąc do scalenia Francji w granicach dawnej Galii, skorzystał z błahego pretekstu - konfliktu pomiędzy marynarzami angielskimi a marynarzami francuskimi w jednym z portów kontynentu - i wszczął wojnę (1294 r.), która toczyła się na południowym zachodzie Francji i na północy, we Flandrii.W 1297 r.król angielski Edward II zawarł rozejm, a potem trwały pokój, zagrożony był bowiem buntem w Szkocji.][2] Suwerenny Zakon Rycerzy Świątyni Jerozolimskiej założony został w 1128 roku, aby zapewnić opiekę nad Miejscami Świętymi w Palestynie i nad szlakiem pielgrzymek.Reguła zakonna, ułożona przez świętego Bernarda, była surowa.Rycerzy obowiązywały: czystość, ubóstwo, posłuszeństwo.Nie wolno im było „wpatrywać się w twarz kobiety.ani całować osoby płci żeńskiej, ani wdowy, ani dziewicy, ani matki, ani siostry, ani ciotki, ani żadnej innej kobiety".Na wojnie byli zobowiązani walczyć jeden przeciwko trzem i nie mieli prawa do wykupu z niewoli.Wolno im było polować tylko na lwy.Ci zakonnicy-żołnierze, tworząc jedyną dobrze zorganizowaną siłę zbrojną, stanowili osłonę bezładnych często oddziałów, z jakich składały się armie krzyżowców.Znajdowali się w straży przedniej podczas wszystkich ataków, w straży tylnej podczas odwrotów.Dodatkową trudność stwarzały im: niekompetencja i rywalizacja książąt dowodzących przypadkowo zebranymi wojskami.Templariusze w ciągu dwóch wieków pozostawili na polach bitew przeszło dwadzieścia tysięcy rycerzy - liczbę ogromną w stosunku do stanu liczebnego zakonu.Pod koniec istnienia królestwa jerozolimskiego popełnili jednak kilka fatalnych błędów strategicznych.W tym okresie okazali się dobrymi administratorami.Ponieważ byli bardzo potrzebni, złoto z całej Europy napływało do ich skarbców.Oddawano im pod opiekę całe prowincje.W ciągu stu lat faktycznie rządzili latyńskim cesarstwem Konstantynopola.Jak prawdziwi władcy jeździli po świecie nie płacąc ani podatków, ani danin, ani myta.Zależni byli tylko od papieża.Posiadali komandorie w całej Europie i na Środkowym Wschodzie, lecz główna ich siedziba mieściła się w Paryżu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]