Podobne
- Strona startowa
- Werner Carl Heisenberg Fizyka a filozofia
- Filozofia. Zarys historii A Karpiński, J Kojkoł
- Heisenberg Werner Carl Fizyka a filozofia
- Werner Carl Heisenberg Fizyka a filozofia (2)
- Diogenes Zywoty i poglady slynnych filozofow
- Harry Potter I Kamien Filozofic
- Sujkowski Boguslaw Miasto przebudzone
- Makuszynski Kornel Przyjaciel wesolego diabla
- Linux Installation and Getting Started (2)
- John Leguizamo Pimps, Hos, Playa Hatas, and All the Rest of My Hollywood Friends (2006)
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- alba.xlx.pl
Cytat
Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Do istoty a r y s t o t e l i z m u nale\ą - między innymi - pluralistycznateoria bytów jako całości (konkretów) zło\onych z ró\norodnych, lecz przypo-rządkowanych sobie składników lub czynników (sub)ontycznych, mających się dosiebie jak akt i mo\ność; przezwycię\enie opozycji między statyzmem awariabilizmem i monizmem a pluralizmem za pomocą schematu akt-mo\ność";teoria czterech przyczyn-zasad bytu (dwu wewnętrznych: materia i forma, dwuzewnętrznych: przyczyna sprawcza i celowa) i wprowadzenie nowej koncepcjimaterii jako czystej potencjalności (materia pierwsza, wa\ny element whylemorfizmie); uznanie substancji za naczelną, samodzielną postać bytu; teoriaBoga jako pierwszej przyczyny (zwłaszcza celowej) świata; traktowanie człowiekajako ścisłej jedności psychofizycznej, a duszy jako formy substancjalnej \ywegociała; teoria władz duszy; koncepcja dwu intelektów (mo\nościowego i czynnego)i stanowisko realizmu umiarkowanego w sprawie stosunku między tym, co ogólne,a tym, co jednostkowe (w ró\nych dziedzinach); stanowisko złotego środka" wteorii postępowania.Myśl Arystotelesa zawa\yła wybitnie na ka\dym właściwiedziale filozofii.Trzeci okres - hellenistyczny - to okres działania i rozwoju ateńskich szkółstoików (Zenon z Kition, Chryzyp, pózniej Panaitios z Rodos, Poseidonios zApamei, w I w.po Chrystusie Seneka), epikurejczyków (Epikur z Samos, w I w.przed Chrystusem Lukrecjusz), sceptyków (Pirron z Elidy, Tymon z Fliuntu,Arkezylaos i Karneades - scholarchowie platońskiej Akademii, Ajnezydemos, wIII w.po Chrystusie Sextus Empiryk).Stoicy (nawiązujący do Heraklita i cyników)i epikurejczycy (nawiązujący do Demokryta i cyrenaików)46 rozwijali poglądy w zakresie logiki (teoria poznania), fizyki (teoria bytu czyprzyrody) i etyki, sceptycy przeprowadzali krytykę ich i innych dogmatyków".Wtym okresie, a bardziej jeszcze w następnym, końcowym okresie filozofiistaro\ytnej, wzmogła się i dominowała w wielu środowiskach postawa eklektycznalub synkretyczna.Próbowano uzgodnić i połączyć ró\ne doktryny (np.platonizm,arystotelizm, stoicyzm), ró\ne kultury i mentalności (orientalną -irańską, \ydowską- grecką i rzymską), ró\ne porządki (filozofię, religię, nawet magię)- W tejatmosferze pojawił się np.eklektycyzm Cycerona, platonizujący i stoicyzującysynkretyzm \ydowsko-grecki Filona z Aleksandrii, neoplatonizm Plotyna (ok.203-279 po Chrystusie) i jego następców, neopitagoreizm i wreszcie gnoza (\ydowska,chrześcijańska, pogańska).Kosmocentryzm i antropocentryzm bywałyzastępowane przez teocentryzm i poszukiwanie pośrednich ogniw między Bogiem,człowiekiem, materią.N e o p l a t o n i z m dał koncepcję bytu monistyczną i dynamiczną (ewo-lucyjną), w której podkreślano transcendencję i niepoznawalność absolutu(Prajedni), emanacyjne pochodzenie z niego dalszych postaci (hipostaz) bytu:ducha (sfery idealnej), dusz ludzkich i materii (kształt i piękno percypowanychprzez nas ciał jest odbiciem idei w materii); neoplatonizm rozmaitym dziedzinomdziałania i twórczości ludzkiej (w tym filozofii) nadawał funkcje quasi-religijne.W tym czasie wchodzi na intelektualną sceną chrześcijaństwo i stanowi nowy,doniosły czynnik w rozwoju filozofii.Pierwszy okres tzw.f i l o z o fiic h r z e ś c i j a ń s k i e j (tzn.filozofii inspirowanej religią chrześcijańską iuprawianej w kręgu oddziaływań kultury chrześcijańskiej) - zwany patrystycznym- przypada na przełom staro\ytności i średniowiecza.Głównymi inicjatorami iprzedstawicielami tej filozofii byli (np.) Justyn, Atenagoras, Laktancjusz, Klemensz Aleksandrii, Orygenes (185-254) z Aleksandrii (wraz z Plotynem słuchałAmoniusza Sakkasa), Grzegorz z Nyssy (właściwie z Cezarei), św.Augustyn (354-430).Patrystyka wschodnia - pamiętajmy o ró\nicy między Kościołamiwschodnim i zachodnim - zakończyła się na Janie z Damaszku (VIII w.),zachodnia na Boecjuszu (480-525) i tzw.encyklopedystach.Nawiązywanogłównie do platonizmu, neoplatonizmu, stoicyzmu.Naturalistyczną interpretacjęchrześcijaństwa dali Tertulian i Arnobiusz
[ Pobierz całość w formacie PDF ]