Assollant Alfred Niezwykłe choć prawdziwe przygody kapitan

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To pewna firma.Na bawełnie zrobiła dwadzieścia milionów.Dadzą panu piętnaście procentod pańskiego kapitału.Kiedy Bhagawapur zostanie wzięty, u nich właśnie myślę umieścićswoją część łupu.Na to Korkoran śmiejąc się odpowiedział: Ach, więc to u nich myślisz pan umieścić.Indyk też myślał, drogi pułkowniku, niezapominaj pan.Krótko mówiąc, proponuję panu dokładnie to samo, coś mi panzaproponował.Innymi słowy, pozwalam panu wycofać się z bronią i taborem.Ponadto uznaszpan niepodległość królestwa Holkara i będziesz żył w pokoju z jego następcą. Więc Holkar nie żyje?! zawołał Barclay zdziwiony.78 Bez wątpienia.Nie wiedziałeś pan o tym? Kto zaś jest jego następcą? Ja, pułkowniku.Mnie to od wczoraj nazywają Korkoranem Sahibem lub, jeśli panwolisz, Jego Wysokością Korkoranem.Szybko awansuję, nieprawdaż? Kiedym przedpięcioma miesiącami razem z Luizą opuszczał Marsylię, ani mi do głowy nie przyszło, żezostanę królem Maratów.Lecz widocznie Opatrzność życzy sobie, abym budował szczęściebliznich i nosił koronę. Mówmy otwarcie rzekł Barclay. Jesteś pan Francuzem i winieneś wiedzieć, czym jestAnglia i jej potęga.Nie spodziewasz się pan zapewne, jak większość tych smagłolicych, żeBrahma i Wisznu zejdą z nieba, aby strącić do morza Anglików.Wiesz pan doskonale, żetysiąc siedmiuset żołnierzy europejskich, którzy mi zostali, ma za sobą wszechpotężnąKompanię Indyjską z siedzibą w Londynie i że ta Kompania w razie potrzeby może przysłaćdo Kalkuty sto, dwieście, trzysta, sześćset tysięcy ludzi.Jakkolwiek muszę przyznać, że jesteśpan odważny i że nigdy nie zdarzyło nam się spotkać tak nieulękłego przeciwnika, pańskazguba będzie niechybna.Lecz po cóż miałbyś pan ginąć? Bądz pan królem, jeśli masz ochotę,rządz, zawiaduj, ustanawiaj prawa.Nie uczynimy ci nic złego, przeciwnie, będziemy służyćpomocą.Zobowiązuję się do tego w imieniu Kompanii.Pańscy wrogowie staną się naszymiwrogami, a nasi żołnierze będą na pana usługi. Wielkie dzięki odparł Korkoran. Co do mnie, to nie boję się nikogo, a pańscyżołnierze na nic mi się nie przydadzą. Zastanów się pan.Zawsze dobrze jest na kogoś liczyć, w szczególności zaś na KompanięIndyjską.Kilka chwil upłynęło, zanim Korkoran odpowiedział: Słowem, za jaką cenę proponujesz mi pan to przymierze? Bo przecież u was nie ma nicza darmo. Stawiam jedynie dwa warunki odparł Anglik. Po pierwsze będziesz mi pan płaciłdwadzieścia milionów rupii na rok. Przyjacielu przerwał mu Korkoran masz pan jedną wadę, tę mianowicie, że wciążmówisz o pieniądzach.Znałem w Saint Malo pewnego komornika, był do pana podobny jakdwie krople wody.Wysoki, chudy, ponury, przykry, odzywał się do ludzi tylko po to, ażebyopróżniać im sakiewki. Mój panie odparł mu Barclay z miną godną i urażoną komornik, o którym panmówisz, nie miał za sobą całej Anglii. Tam do kata! Jeżeli za panem stoi cała Anglia, to za nim stała cała Francja, wszczególności zaś żandarmeria francuska, którą się otaczał niby aureolą.Kilkakroć słyszałemgo w sądzie, jak wołał: ,,Cisza! , głosem tak potężnym i władczym, że w pierwszej chwilimógłbyś go pan wziąć za cesarza Karola Wielkiego.Tu Barclay się zniecierpliwił. Mój panie rzekł zostawmy, jeśli łaska, pańskie historyjki o Saint Malo, cesarzuKarolu Wielkim i komornikach.Albo pan chcesz płacić Kompanii daninę w wysokościdwudziestu milionów rupii na rok, albo nie. A skąd wezmę na to, żeby ją zapłacić? odparł Korkoran. Moje oszczędności,wyjąwszy Syna Burzy , zmieściłyby się w jednej dłoni. A któż mówi o pana terazniejszych oszczędnościach? Podwój pan, potrój podatki.Ludbędzie płacił. A jeżeli bunt podniesie? Jeśli nie zechce płacić? Wówczas pośpieszymy panu z pomocą. Rzecz warta jest zastanowienia odparł Korkoran.W istocie zdążył się już zastanowić, a raczej nie potrzebował się zastanawiać wcale, leczchciał, żeby Anglik odkrył przed nim karty.79 Jakiż jest drugi warunek? zapytał.Pułkownik niby to się zawahał, po czym niewymuszoną miną rzekł: Niech pan posłucha, drogi panie.Darzę pana zaufaniem, tak, zaufaniem bezwzględnym,na co mogę przysiąc, i gdyby to zależało jedynie ode mnie.Lecz Kompania zechce miećrękojmię, którą mógłby być na przykład oficer angielski rezydujący gdzieś blisko pana.Stałby się pańskim przyjacielem i. I czuwałby nad wszelkimi moimi posunięciami, i zdawał z nich sprawę generalnemugubernatorowi.Czy tak? mówił Korkoran uśmiechając się. �w przyjaciel czyhałby tylkona stosowną chwilę, ażeby mi kark ukręcić, tak jak to było z Holkarem.Według pana toprzyjaciel, według mnie szpieg. Mój panie! zawołał Barclay. Nie gniewaj się pan.Jestem dobrym marynarzem, za to maniery mam nie najlepsze.Lubię nazywać rzeczy po imieniu.Krótko mówiąc, nie potrzebuję od pana niczego.Jazachowam swoje rupie, a pan swego szpiega, przepraszam, przyjaciela. Mój panie rzekł Barclay na układy nie jest jeszcze za pózno.Widzę, że zaślepiło ciępierwsze powodzenie, lecz nie sądzisz pan, mam nadzieję, iż zdołasz stawić opór całejAnglii? Lepiej zawrzyjmy zgodę, wierz mi pan.Nie skończył jeszcze mówić, gdy jezdzcy Holkarowi przyprowadzili kuriera niosącegopismo z obozu Anglików [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl