balzac honoriusz cierpienia wynalazcy

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chodzi zapewne o jakąś miłostkę,która nie idzie po myśli?.Lucjan uczynił gest bardzo wymowny.15Santa Virgen del Pilar! (hiszp.) Zwięta Dziewico ze Słupa! (W Hiszpanii posąg Matki Boskiej na Słupie zkościoła w Saragossie jest przedmiotem tradycyjnego kultu.)77 Chcesz się zabić, aby uniknąć hańby lub dlatego, żeś zwątpił o życiu? Więc dobrze, za-bijesz się równie dobrze w Poitiers, jak w Angoul�me, w Tours równie dobrze, jak w Poitiers.Ruchome piaski Loary nie zwracają łupu. Nie, ojcze odparł Lucjan znalazłem, co mi trzeba.Przed trzema tygodniami spostrze-głem najbardziej uroczą przystań, przez jaką może się dostać na tamten świat człowiek zmier-żony życiem. Na tamten świat? Nie jesteś więc ateuszem. Och! To, co rozumiem pod tamtym światem , to przyszłe przeobrażenie w zwierzę lubroślinę. Cierpisz na jaką nieuleczalną chorobę? Tak, ojcze. Aha, doszliśmy wreszcie do kłębka rzekł ksiądz. A jakąż? Ubóstwo.Ksiądz spojrzał na Lucjana i rzekł z nieskończonym wdziękiem oraz z uśmiechem niemalironicznym: Diament nie zna swej wartości. Jeden chyba ksiądz zdolny jest głaskać miłymi słówkami biedaka, który ma umrzeć!.krzyknąć Lucjan. Nie umrzesz! rzekł Hiszpan z powagą w głosie. Słyszałem odparł Lucjan iż ograbia się ludzi na gościńcu, nie wiedziałem, że się ichwzbogaca. Dowiesz się rzekł ksiądz przyjrzawszy się czy odległość, w jakiej znajdował się po-jazd, pozwoli im przejść samotnie jeszcze kilka kroków. Posłuchaj rzekł ksiądz żując cy-garo ubóstwo to nie jest dostateczna racja, aby umrzeć.Trzeba mi sekretarza, mój umarłwłaśnie w Barcelonie.Znajduję się w tym samym położeniu, w jakim był baron de G�rtz,słynny minister Karola XII, który przybył bez sekretarza do pewnego miasteczka, jadąc doSzwecji, jak ja do Paryża.Baron spotkał syna złotnika, chłopca uderzającego pięknością, mi-mo iż z pewnością nie mogła się równać z twoją.Baron de G�rtz odgadł w młodym człowie-ku inteligencję, jak ja widzę poezję na twoim czole; wziął go do kolaski, jak ja wezmę ciebie;i z tego chłopca, skazanego na to, by oksydować nakrycia i fabrykować klejnoty w miastecz-ku podobnym do Angoul�me, uczynił swego faworyta, jak ty będziesz moim.Przybywszy doSztokholmu baron instaluje chłopca i zarzuca go pracą.Młody sekretarz trawi noce na pisa-niu; jak wszyscy wielcy pracownicy, nabiera nałogu: zaczyna żuć papier.Zliczny chloptaśzaczyna od papieru białego, ale przyzwyczaja się i przechodzi do papieru zapisanego, którymu się zdaje smakowitszy.Nie palono jeszcze wówczas tak jak dziś.Wreszcie sekretarzynadochodzi z jednego smaku w drugi do tego, że zaczyna żuć pergaminy i zjadać je.Toczyły sięwówczas między Rosją a Szwecją rokowania o traktat pokojowy, który Stany narzucały Ka-rolowi XII, jak w roku 1814 chciano zmusić Napoleona, aby się układał o pokój.Podstawąnegocjacyj był traktat zawarty między dwoma mocarstwami z przyczyny Finlandii.G�rtzpowierza oryginał swemu sekretarzowi, ale kiedy przychodzi moment przedstawienia Stanomprojektu, zachodzi ta mała trudność, że traktat znikł bez śladu.Stany wyobrażają sobie, żeprzez usłużność dla króla minister postarał się usunąć dokument.Stawiają barona de G�rtz wstan oskarżenia; wówczas sekretarz wyznaje, iż zjadł traktat.Wszczyna się proces, faktstwierdzono, skazują sekretarza na śmierć.Ale ponieważ nie jesteś w tym położeniu, wez cygaro i zapal czekając na naszą kolaskę.Lucjan wziął cygaro i zapalił, jak to jest przyjęte w Hiszpanii, od cygara księdza, mówiącsobie: Ma słuszność, zawsze mam czas się zabić. Często podjął Hiszpan właśnie w chwili, kiedy młodzi ludzie najbardziej rozpaczająo przyszłości, zaczyna się ich dobra dola.Oto co ci chciałem powiedzieć, ale wolałem wyka-78zać przykładem.Piękny sekretarz, skazany na śmierć, znajdował się w sytuacji tym rozpacz-liwszej, iż król szwedzki nie mógł go ułaskawić, skoro wyrok wydały Stany szwedzkie, aleprzymknął oczy na ucieczkę.Zliczny młodzieniec umyka na łódce z kilkoma talarami w kie-szeni i przybywa na dwór kurlandzki, opatrzony listem polecający G�rtza, w którym szwedz-ki minister tłumaczy księciu przygodę i manię swego protegowanego.Książę pomieszczaładnego chłopca jako sekretarza u swego intendenta.Książę był rozrzutnikiem, miał ładnążonę i intendenta, trzy zródła ruiny.Jeżeli myślisz, że ów młodzian, skazany na śmierć za to,iż zjadł traktat dotyczący Finlandii, poprawił się ze swego przewrotnego smaku, nie znaszwładzy, jaką ma nałóg nad człowiekiem; kara śmierci nie powstrzyma go, gdy chodzi o roz-kosz, jaką sobie stworzył! Skąd pochodzi ta potęga narowu? Czy ta siła tkwi w samej jegoistocie, czy pochodzi z ludzkiej słabości? Czy istnieją pasje będące już na granicy szaleństwa?Zmiać mi się chce, gdy widzę, jak moraliści usiłują zwalczać podobne choroby za pomocąpięknych sentencji!.Zdarzyła się chwila, w której książę, podrażniony odmową intendenta,gdy raz zażądał pieniędzy, zapragnął przejrzeć rachunki, ot, głupstwo! Nic łatwiejszego jaksporządzić rachunek, nie w tym trudność.Intendent powierzył sekretarzowi wszystkie akta,aby z nich ustalił bilans listy cywilnej Kurlandii.Wśród swej pracy, w nocy, gdy ją miał jużukończyć, młody papierożerca spostrzega się, iż żuje pokwitowanie księcia na dość znacznąsumę.Strach go ogarnia; przerywa w pół wyrazu, biegnie rzucić się do stóp księżnej, tłuma-cząc jej swój nałóg, błagając o wstawiennictwo, żebrząc ratunku.Było to w nocy.Urodamłodego sekretarza wywarła takie wrażenie na tej kobiecie, iż wyszła zań, skoro zostaławdową.I tak, w pełni XVIII wieku, w kraju, gdzie królowała wszechwładna moc herbu, synzłotnika został panującym.Ba, czymś więcej?.Był regentem w czasie śmierci pierwszejKatarzyny, opanował cesarzową Annę i zapragnął być Richelie em Rosji, Otóż, młodzieńcze,wiedz to jedno: że jeżeli ty jesteś piękniejszy od Birona16, ja, mimo iż prosty kanonik, wartjestem więcej od barona G�rtza.Zatem siadaj! Znajdziemy ci księstwo kurlandzkie w Paryżu,w braku zaś księstwa, zawsze znajdziemy bodaj jaką księżnę.Hiszpan wziął Lucjana pod ramię, zmusił go dosłownie, aby wsiadł do kolasy, a pocztylionzatrzasnął drzwiczki. Teraz mów, słucham rzeki kanonik toledański do zdumionego Lucjana. Jestem staryksiądz, któremu wszystko możesz powiedzieć bez, obawy.Schrupałeś dotąd zapewne jedynieswą ojcowiznę albo pieniądze mamusi.Narobiliśmy trochę dłużków, jesteśmy zaś nadzianihonorem aż po koniuszek tych ślicznych lakierowanych bucików.No, wyspowiadaj sięśmiało; zupełnie tak, jakbyś mówił do samego siebie.Lucjan znajdował się w położeniu owego rybaka z arabskiej bajki, który, chcąc się utopićw pełnym oceanie, dostaje się w podmorską krainę i zostaje tam królem.Ksiądz hiszpańskiwydawał mu się tak szczerze życzliwy, że poeta nie wahał się otworzyć mu serce; opowie-dział tedy, pomiędzy Angoul�me a Ruffec, całe swe życie, nie opuszczając żadnego błędu, ażdo ostatniej klęski, jaką spowodował [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl