Flagg F. Smazone zielone pomidory

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Od tamtej pory był kucharzem, kierowcą wózka bagażo-wego, portierem na dworcu, kelnerem w wagonie restauracyjnym, portierem w salonce,a w 1935 roku dostał awans na portiera wagonu pulmanowskiego.W 1947 został preze-sem oddziału Bractwa Portierów Wagonów Sypialnych w Birmingham.Pan Laney pisze dalej: Uprzejmość Jaspera widoczna jest już w chwili, gdy pasażerwsiada do pociągu.Dokłada wszelkich starań, by bagaże pasażerów zostały właściwiezaładowane, i przez całą podróż z szerokim, zawsze obecnym, wesołym uśmiechem wy-świadcza drobne przysługi, by jak najbardziej uprzyjemnić pasażerom podróż.Na paręminut zanim pociąg wjedzie na stację, zawsze ogłasza: �Mniej więcej za pięć minut bę-dziemy w.Chętnie pomogę państwu wynosić bagaże�.Jest naszym zaufanym przyjacielem, uważnym gospodarzem, czujnym strażnikiem,zapewnia nam wszelkie wygody i służy pomocą.Opiekuje się dziećmi i wspiera strapio-ne matki.Jest nad wyraz kurtuazyjny, pomocny i sprawny, za co wdzięczni mu są wszy-scy pasażerowie.Niełatwo znalezć takiego człowieka w obecnych czasach.Jasper jest świeckim pastorem w kościele baptystów przy Szesnastej Ulicy w Bir-mingham i ojcem czterech córek: dwie z nich są nauczycielkami, jedna uczy się w szko-234le pielęgniarskiej, a najmłodsza planuje wyjechać do Nowego Jorku i studiować muzy-kologię.Gratulacje dla Jaspera Q.Peaveya, naszego wyróżniającego się kolejarza miesiąca.235 TYGODNIK DOT WEEMS(TYGODNIOWY BIULETYN WHISTLE STOP W ALABAMIE)27 sierpnia 1955Zamknięcie dworca przetokowegoOczywiście wszystkim nam bardzo przykro, że dworzec przetokowy ma być za-mknięty.Teraz, gdy wycofano większość pociągów, tracimy i wielu naszych przyjaciół,którzy przeprowadzają się do innych miast.Możemy tylko mieć nadzieję, że pociągiznowu zaczną jezdzić.To niesprawiedliwe przy tak niewielkiej liczbie pociągów, któreprzejeżdżają przez nasze miasteczko.Grady Kilgore, emerytowany urzędnik kolei L & N, mówi, że kraj nie może istniećbez pociągów i że to tylko kwestia czasu, zanim rząd zda sobie z tego sprawę.Ja wammówię, że spółka L & N wkrótce się opamięta i z powrotem puści je w trasę.Najpierw Georgia Pacific Seaboard, a teraz L & N.Wytrwała tylko Southern Railro-ad.Wygląda na to, że nikt już nie chce pasażerów.Doszły nas słuchy, że być może zostanie zamknięta również kawiarnia.Idgie mówi,że interes kiepsko idzie.A przy okazji, moja druga połowa twierdzi, że miała przez dziesięć dni ośmiodniowezapalenie płuc.Ci mężczyzni!.Dot Weems.236OBRZE%7łA ROANOKE W WIRGINIIWAGON PULMANOWSKI NR 1623 grudnia 1958Jasper Peavey siedział przez całą noc w pociągu, który sunął przez zasypaną śnie-giem okolicę, a światło księżyca iskrzyło się na białych polach, które mijali.Za lodowatozimnym oknem trzaskał mróz, ale wewnątrz było ciepło i przytulnie.W takich chwilachczuł się najbezpieczniej, najbardziej swobodnie.Już żadnych uśmiechów.nic, tylko ci-sza.Na każdym postoju migały czerwone i zielone światła, a wczesnym rankiem świa-tła zaczęły się pojawiać, jedno po drugim, w małych miasteczkach.Miesiąc mu został do emerytury z niezłą pensyjką od Southern Railroad.Jasperprzyjechał do Birmingham rok po swoim bracie, Artisie, i chociaż byli blizniakamii obu prawo uznawało za Murzynów, wiedli całkowicie odmienny tryb życia.Jasper kochał swego brata, prawie go jednak nie widywał.Artis szybko znalazł miejsce pomiędzy energicznymi, rzutkimi mieszkańcami4th Avenue North, gdzie dzień i noc grano gorącą muzykę.Jasper wynajął mieszka-nie w chrześcijańskim domu czynszowym cztery ulice dalej i uczęszczał do szesnaste-go kościoła baptystów od pierwszej niedzieli swego pobytu w Birmingham.To właśnietam pannie Blanch Maybury wpadł w oko ten gładkolicy chłopak z piegami po matce.Blanch była jedyną córką pana Charlesa Maybury, poważanego obywatela, dobrze zna-nego wychowawcy i dyrektora średniej szkoły dla czarnych, i poprzez nią Jasper auto-matycznie został przyjęty do ekskluzywnej wyższej średniej klasy czarnych.Kiedy się pobrali, ojciec Blanch był rozczarowany brakiem formalnej edukacji i ko-rzeni Jaspera, lecz z nawiązką wynagrodził mu to jego kolor skóry i maniery.Po ślubie Jasper ciężko pracował, a podczas gdy Artis wydawał pieniądze na ubraniai kobiety, on siedział w zimnych, zaszczurzonych hotelach robotniczych, które spółkazapewniała portierom na wyjezdzie.Oszczędzał, aż wreszcie on i Blanch mogli się wy-237brać do sklepu z pianinami i kupić instrument za gotówkę.Pianino w domu to byłocoś.Jasper dziesięć procent zarobków oddawał kościołowi, a w Penny Saving Bank dlaczarnych założył sobie konto oszczędnościowe na edukację dzieci.Nigdy nie tknął anikropli alkoholu, nie pożyczył ani grosza i nigdy nie popadł w długi.Był jednym z czar-nych w Birmingham, którzy wprowadzili się do Enon Ridge, pózniej znanego jako Dy-namitowe Wzgórze.Kiedy Klan wysadził w powietrze ceglane domy Jaspera i kilku jegosąsiadów, niektórzy wyjechali, lecz on został.Zniósł wiele lat: Hej, Sambo , Hej, chłop-cze , Hej, George , opróżniania spluwaczek, czyszczenia butów i noszenia tylu baga-ży, że nie mógł spać z bólu w plecach i ramionach.Często płakał z upokorzenia, kie-dy coś zostało skradzione i urzędnicy kolei najpierw przeszukiwali przedziały portie-rów.Odpowiadał: Tak, psze pana , Tak, psze pani , uśmiechał się, przynosił rozwrzesz-czanym komiwojażerom alkohol w środku nocy, białe kobiety go poniżały, a dzieci na-zywały czarnuchem , biali konduktorzy traktowali go jak śmieć, a inni portierzy kradlimu napiwki.Sprzątał wymiociny po obcych ludziach i setki razy przejeżdżał przez Cul-lman County, gdzie stała tablica z napisem CZARNUCHU.LEPIEJ ZASAOC SOBIETWARZ.Zniósł to wszystko.Ale.Polisa pogrzebowa dla jego rodziny została spłacona, przeprowadził całą czwórkędzieci przez college i żadne z nich nie będzie musiało żyć z napiwków.Ta jedna myślpodtrzymywała go na duchu przez wszystkie te trudne, łamiące kark lata.To i pociągi.Jeżeli jego brat, Artis, był zakochany w mieście, to Jasper kochał po-ciągi.Pociągi z ciemnymi, wypolerowanymi, mahoniowymi klubowymi wagonami wy-łożonymi boazerią i z pluszowymi czerwonymi fotelami.Pociągi ze swymi poetyckimiimionami.Pociąg z miejscówkami Zachód Słońca. Królewska Palma. Nowy Or-lean. Latający Spodek. Ognista Mucha.Pociąg z miejscówkami Zmierzch. Pal-metto. Czarny Diament. Piękność Południa. Srebrna Gwiazda.A tej nocy jechał Wielką Srebrną Kometą , tak smukłą i opływową jak srebrna rur-ka.jadącą z Nowego Orleanu do Nowego Jorku i z powrotem, jednym z tych wspania-łych pociągów, które jeszcze kursowały.Opłakiwał każdy z nich, gdy, jeden po drugim,były zdejmowane z rozkładów jazdy i rzucane na pożarcie rdzy na jakimś dworcu prze-tokowym niczym umierający starzy arystokraci, antyczne relikty minionych czasów.Dzisiaj czuł się jak jeden z tych pociągów.poza torami.niemodny.dawno po czasachswej świetności.bezużyteczny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl