Henryk Sienkiewicz krzyzacy (2)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nic nie zataił,gdyż wiedział, że stary Maćko, gdy się dobrze w tych sprawach rozpatrzy, to w końcu będzierad.Bogdańca istotnie ani porównać ze Spychowem, który był włością obszerną i bogatą, aZbyszko wiedział, że Maćkowi okrutnie zawsze o takie rzeczy chodziło.Lecz gdy po długich mozołach list był napisany i pieczęcią zamknięty, zawołał znówZbyszko giermka i wręczył mu go mówiąc: A może ze stryjcem tu wrócisz, z czego wielce bym był rad.Lecz Czech miał twarz także jakby zakłopotaną; marudził, z nogi na nogę przestępował inie odchodził, póki młody rycerz nie ozwał się: Masz-li co jeszcze powiedzieć, to mów. Chciałbym, wasza miłość. odrzekł Czech chciałbym ot! jeszcze zapytać, jako tammam ludziom rozpowiadać? Jakim ludziom? Niby, nie w Bogdańcu, ale w okolicy.Bo się też z pewnością będą chcieli dowiedzieć.31Na to Zbyszko, który postanowił już nic nie ukrywać, spojrzał na niego bystro i rzekł: Tobie nie o ludzi chodzi, jeno o Jagienkę ze Zgorzelic.A Czech spłonął, potem przybladł nieco i odpowiedział: O nią, panie. A skąd wiesz, czy się tam nie wydała za Cztana z Rogowa albo za Wilka z Brzozowej? Panienka nie wydała się za niego odrzekł stanowczo giermek. Mógł jej opat rozkazać. Opat panienki słucha, nie ona jego. To czegóż chcesz? Powiadaj prawdę tak jej, jak wszystkim.Czech skłonił się i odszedł nieco zły. Daj Bóg mówił sobie myśląc o Zbyszku by cię zapomniała.Daj jej Bóg jeszcze lep-szego niż ty.Ale jeślić nie zapomniała, to też jej rzekę, żeś żeniaty, ale bez niewiasty i żebogdaj owdowiejesz, nim do łożnicy wstąpisz.Giermek przywiązał się był jednak do Zbyszka, litował się i nad Danusią, ale Jagienkęmiłował nad wszystko w świecie i od czasu, jak się przed ostatnią bitką w Ciechanowie do-wiedział o małżeństwie Zbyszkowym, nosił ból i gorycz w sercu. Bogdaj, że wprzód owdowiejesz! powtórzył.Lecz następnie inne, widocznie słodsze myśli poczęły mu przychodzić do głowy, gdyżschodząc ku koniom mówił: Chwała Bogu, że jej choć nogi obejmę,Tymczasem Zbyszko rwał się do drogi, gdyż trawiła go gorączka i o ile z koniecznościnie musiał zajmować się innymi sprawami, o tyle znosił po prostu męki myśląc bez ustanku oDanusi i Jurandzie.Trzeba było jednak zostać w Spychowie chociaż na jeden nocleg, choćbydla pana de Lorche i dla przygotowań, których tak długa podróż wymagała.Sam był wreszcieutrudzon nad wszelką miarę walką, czuwaniem, drogą, bezsennością, zmartwieniem.Gdywięc noc uczyniła się bardzo pózna, rzucił się na twarde Jurandowe łoże w nadziei, że choćkrótki sen go nawiedzi.Lecz nim zasnął, zapukał do niego Sanderus i skłoniwszy się rzekł: Panie, ocaliliście mnie od śmierci i dobrze mi było przy was, jako dawno przedtem niebywało.Bóg wam dał teraz włość wielką, żeście jeszcze bogatsi niż wprzódy, a i skarbiecspychowski niepusty.Dajcie mi, panie trzos jaki taki, a ja pójdę do Prus od zamku do zamku ichoć mi tam nie bardzo bezpieczno, może wam usłużę.Zbyszko, który chciał go w pierwszej chwili wyrzucić z izby, zastanowił się nad tymi sło-wami i po chwili wydobywszy ze stojącej wedle łoża podróżnej kalety spory worek, rzucił mugo i rzekł: Masz, idz! Jeśliś szelma odrwisz, jeśliś uczciwy usłużysz. Odrwię jako szelma, panie rzekł Sanderus ale nie was, a usłużę poczciwie wam.32RozdziałsiódmyZygfryd de L�we miał właśnie wyjeżdżać do Malborga, gdy niespodzianie pocztowy pa-chołek przyniósł mu list od Rotgiera z wiadomościami z mazowieckiego dworu.Wiadomości te poruszyły do żywego starego Krzyżaka.Przede wszystkim widać było z li-stu, iż Rotgier wybornie przedstawił i poprowadził wobec księcia Janusza sprawę Juranda.Zygfryd uśmiechnął się czytając, że Rotgier zażądał jeszcze, by książę za krzywdy Zakonuoddał jeszcze Spychów w maństwo Krzyżakom.Natomiast druga część listu zawierała nowi-ny niespodziane i mniej korzystne.Oto donosił także Rotgier, że dla tym lepszego okazanianiewinności Zakonu w porwaniu Jurandówny rzucił był rękawicę rycerzom mazowieckimpozywając każdego, kto by o tym wątpił, na sąd Boży, to jest na walkę wobec całego dworu. %7ładen jej nie podnosił pisał dalej Rotgier wszyscy bowiem wiedzieli, iż świadczył zanami list samego Juranda, więc bali się sprawiedliwości Bożej, gdy wtem znalazł się młodzik,któregośmy w leśnym dworcu widzieli i ów zakład podjął.Z której przyczyny nie dziwujciesię, pobożny i mądry bracie, że się z powrotem o dwa albo trzy dni opóznię, gdyż sam po-zwawszy, stanąć muszę.A iżem to dla chwały Zakonu uczynił, mam nadzieję, że nie poczytami tego za złe ani wielki mistrz, ani też wy, którego czczę i synowskim sercem miłuję.Prze-ciwnik prawy dzieciuch, a mnie walka, jako wiecie, nie nowina, więc łatwie tę krew nachwałę Zakonu rozleję, a zwłaszcza przy pomocy Pana Chrystusowej, któremu pewnie więcejchodzi o tych, którzy krzyż Jego noszą, niż o jakowegoś Juranda albo o krzywdy jednej mi-zernej dziewki z mazurskiego narodu!Zygfryda zdziwiła przede wszystkim wiadomość, że Jurandówna była zamężna.Na myśl,że w Spychowie osiąść może nowy grozny i mściwy nieprzyjaciel, objął nawet starego kom-tura pewien niepokój: Oczywiście mówił sobie zemsty nie poniecha, a tym bardziej gdy-by niewiastę odzyskał i gdyby mu powiedziała, że to myśmy ją porwali z leśnego dworca! Ba,wydałoby się też zaraz, żeśmy Juranda sprowadzili jeno dlatego, by go zagubić, i że córki niktnie myślał mu oddawać. Tu przyszło Zygfrydowi na myśl, że jednak na skutek listów księciawielki mistrz prawdopodobnie każe czynić poszukiwania w Szczytnie choćby dlatego, by sięprzed tymże księciem oczyścić.Przecież mistrzowi i kapitule tak chodziło o to, by na wypa-dek wojny z potężnym królem polskim książęta mazowieccy pozostali na stronie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl