Lumley Brian Nekroskop 9 Stracone Lata

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A pozatym wszystko było jeszcze bardziej niejasne z powodu tego, że podle się czuł.Może gdyby nie skończył tego wina B.J., to zostałby jeszcze dłużej, nie robiąc nic.Alezaczęło wyglądać na to, że to nie tylko jej wino roztoczyło nad nim swój czar, ponieważmyślami coraz częściej wracał do B.J.- było w niej coś urokliwego, jak obietnica, którązłożył, albo też złożyła ją ona.A może niewypowiedziana obietnica, którą chciał, żeby złożylirazem.Harry nie był zachwycony, że ukradł wino B.J., ale tak czy inaczej wiedział, czy teżmiał nadzieję, że nie zrobi tego więcej.Przy odrobinie szczęścia pozbył się już go zorganizmu.A prawdę mówiąc jego problem - jego alkoholizm lub też Aleca Kyle'a - zawęziłsię do jednego.Ponieważ stało się jasne, że Nekroskop nie mógł ani też nie chciał pićżadnego innego alkoholu.Nie było sensu, ponieważ nie wywierał na niego żadnego lub teżwywierał minimalny efekt, chyba że spożywał go w wielkich ilościach.Więc może wróciłtym razem do domu, by być bliżej B.J.i jej wina? Niezła kombinacja!A cóż to w ogóle był za alkoholizm, do diabła? Czy możliwe, że nałogowy palaczuzależnia się tylko od jednej marki? A jeśli przestaną ją produkować? Co by było, gdybyskończył ostatnią paczkę marki X? Nigdy już by nie zapalił papierosa? Nekroskop nigdy niesłyszał o czymś takim.Ani też jego mama.- Przemyśl to - powiedziała mu.- Dowiedz się, zczego się składa.Może jest na to jakaś odtrutka.Harry siedział na brzegu rzeki, tam, gdzie sięzmaterializował.Było to pierwsze miejsce, które odwiedził po powrocie.Było tuż po szóstejrano w Seattle, gdy się obudził.Uniósł głowę i spojrzał na pustą butelkę stojącą na szafceprzy wezgłowiu łóżka.Na pustą butelkę i pusty kieliszek.I pierwsza myśl była taka, żeskończyło się wino i nie zostało nic na dziś wieczór.W jakieś dwadzieścia minut umył się,ogolił i wyszorował porządnie zęby, kiedy odważył się już włożyć coś do ust, po czym ubrałsię w dwie minuty.W Szkocji było już po południu.Przyzwoicie ciepły, wiosenny dzień:słońce świeciło, ptaki ćwierkały i w ogóle.a Harry czuł się paskudnie.- M�biusem wleczony! - wymamrotał i od razu ugryzł się w język.Nie powinienmówić o tym z nikim, a jeśli chodzi o zmarłych, nawet myśleć o tym.Nawet przy swojejmamie.Musiał nauczyć się powściągać swoje myśli o.o takich sprawach.- Bzdury! - odparła mama, mówiąc o komentarzu, a nie o jego troskach związanych zpojawieniem się tej nazwy w jego myślach.- To nie ma nic wspólnego z podróżami! Maszkaca, to wszystko!Z radością przyjął zmianę tematu.- Prawdopodobnie tak.Tylko że nie mija.- Więc zrób tak, jak ci radziłam! A poza tym jak się skończyło, to się skończyło.Idzięki Bogu.- Ale wiem, gdzie jest tego więcej.- I znów pomyślał, że powinien był się ugryzć wjęzyk, bo spadła na niego jak jastrząb!- Nie ruszaj tego, Harry! Tylko tyle mogę ci powiedzieć.Masz rozum, a tym samymmasz zdolność wyboru: być alkoholikiem lub nie.Tak albo tak.Twój wybór.Nikt nie może cizakazać picia, ale jednocześnie nikt cię nie może do tego zmusić! Ale w zakamarkach umysłuNekroskopa coś z niego szydziło.- Naprawdę? - Harry nie wiedział, z czym to się wiąże, więc zignorował tę myśl.- Takczy inaczej - powiedział głośno - robię, co mogę - walczę z tym.To taka skaza na moimmózgu - czy też Aleca Kyle'a - muszę ją wymazać.To coś, co mi zostawił, tak jak swojąprekognicję.Ale zdaje się zaczynam się do tego przyzwyczajać.I jeśli nie będę tego drążyć,nie będę się temu poddawać, to.bo ja wiem, zniknie? Jestem pewien, że to tylko kwestiaczasu.- Jego prekognicja? - powtórzyła za synem, tak samo ochoczo zmieniając temat jakon.- No to czy miałeś jakieś wizje?- Nie - Harry potrząsnął głową.I w tym momencie zatoczył się i złapał korzeń drzewa, by nie spaść z brzegu!Ponieważ pytanie mamy wywołało coś -obraz zamazany, jak się wydawało, mentalnymizakłóceniami - aż Nekroskop zdał sobie sprawę, że widzi burzę śnieżną!Zamarznięty jednostajny krajobraz w jednej barwie, jak dach świata, i wielkaprzestrzeń masywu górskiego na tle szarego nieba zasnutego chmurami aż po horyzont [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl