Podobne
- Strona startowa
- § Saylor Steven Roma sub rosa 05 Ostatnie sprawy Gordianusa
- Andrzej.Sapkowski. .Ostatnie.Zyczenie.[www.osiolek.com].1
- Paweł Szlachetko Adwokat spraw ostatnich. Kontrakt
- Kazantzakis Nikos Ostatnie kuszenie Chrystusa (SC
- Carter Stephen L. Elm Harbor 01 Władca Ocean Park
- Fagyas Maria Porucznik diabla (4)
- ÂŚwietlisty Kamień 01 Nefer Milczek Jacq Christian
- Ekspedycja Kolitz Katarzyna Rygiel
- Heller Joseph Paragraf 22
- Nowak Zdzislaw Zbojecka wyprawa Hodzy Nasredin (3)
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- zuzanka005.pev.pl
Cytat
Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jesteśmymagiczną tarczą, wiek po wieku przykrywającą tę oazę Rozumu, w którym takprzytulnie rozsiadła się wasza lekkomyślna cywilizacja.A jest ona przecież całko-wicie obca temu Zwiatu, w którym i ja, i pan się urodziliśmy.Zródziemie walczyz tym obcym ciałem, uderzając weń z całą mocą swej magii.Gdy udaje się namprzyjąć uderzenie na siebie tracimy ciało, i to po prostu boli.Ale jeśli popeł-niamy błąd i uderzenie dosięga waszego światka.Na to, co wtedy odczuwamy,nie ma nawet w ludzkim języku nazwy.Cały ból Zwiata, cały strach Zwiata, całarozpacz Zwiata oto zapłata za naszą pracę.Gdyby tylko pan wiedział, jak mo-że boleć pustka. Węgle pod kapturem jakby przyprószył popiół. Jednymsłowem: wątpię, czy warto zazdrościć nam naszych możliwości. Proszę wybaczyć wymamrotał Haladdin. Nikt z ludzi nawet nie po-dejrzewa.opowiada się jakieś niestworzone.Ja sam też myślałem, że jeste-ście fantomami, którym nic do naszego realnego świata. Wręcz przeciwnie.Ja na przykład dobrze znam pańskie prace. Nie, poważnie?! Oczywiście.Moje gratulacje: to, co pan zrobił dwa lata temu w dziedziniebadania włókien nerwowych, otworzy nową epokę w fizjologii.Nie jestem pe-wien, czy trafi pan do szkolnych podręczników, ale do uniwersyteckich gwa-rantuję.Jeśli tylko, w świetle ostatnich wydarzeń w tym Zwiecie, w ogóle będąistniały szkolne podręczniki i uniwersytety. Ta-ak? przeciągnął nieco zdziwiony Haladdin.Co tam gadać takaocena w ustach Sharha-Rany, jeśli to naprawdę jest Sharha-Rana, była przyjem-na.Może przyjemna to niezbyt właściwe słowo, ale wielki matematyk chybakiepsko się wyznaje w obcej dla siebie dziedzinie. Sądzę, że się pan myli.Rzeczywiście, osiągnąłem co nieco w dziedzinie mechanizmów działania trucizni odtrutek, ale ta praca o włóknach nerwowych to była po prostu przejścio-wa pasja.Kilka ciekawych eksperymentów, hipoteza, którą należy jeszcze we-ryfikować i weryfikować. Nigdy niczego nie mylę zimno odciął Nazgul. Ta niewielka publi-70 kacja to najlepsza pańska rzecz, największe życiowe osiągnięcie, w każdym razieona uczyni pańskie nazwisko nieśmiertelnym.Mówię tak nie dlatego, że tak my-ślę, a dlatego, że to wiem.Posiadamy określone możliwości co do przewidywaniaprzyszłości i rzadko z nich korzystamy. No tak, przecież pana powinna interesować przyszłość nauki. W tym konkretnie przypadku interesowała mnie nie przyszłość nauki,a pan. Ja? Tak, pan.Ale niektóre aspekty i tak pozostały niejasne, dlatego więc przy-byłem tu, żeby zadać panu kilka pytań.Niemal wszystkie będą.dość osobiste,proszę więc o jedno: niech pan odpowiada tak szczerze, jak pan może, ale pro-szę nie zmyślać.tym bardziej, że to nie ma sensu.I przy okazji proszę niekręcić głową we wszystkie strony! Dokoła waszego biwaku nie ma ani jednegoczłowieka w promieniu. Nazgul chwilę się zastanawiał .w promieniudwudziestu trzech mil, a pana druhowie będą spali, póki my nie skończymy.Noto jak? Zgadza się pan na rozmowę w takich warunkach? Jeśli dobrze zrozumiałem krzywo uśmiechnął się zapytany może panotrzymać odpowiedzi i bez mojego udziału. Mogę zgodził się gość. Ale nie będę się do tego uciekał, w każdymrazie nie w rozmowie z panem.Chodzi o to, że zamierzam złożyć panu pewnąpropozycję, więc musimy jakoś, minimalnie przynajmniej, ufać sobie.Proszęposłuchać, pan zapewne sądzi, że przybyłem tu kupić pańską nieśmiertelną duszę? Haladdin burknął coś w odpowiedzi. Proszę o tym zapomnieć, to zupełnabzdura! Co jest bzdurą? Kupowanie dusz, ot co.Duszę, żeby pan wiedział, można otrzymać w pre-zencie, jako ofiarę, można nieodwołalnie stracić to prawda, ale kupno i sprze-daż, to rzeczy zupełnie absurdalne.To jak w miłości, nie ma w niej miejsca nażadne ty mnie, a ja tobie , ponieważ w przeciwnym przypadku żadna to mi-łość.A i nie tak znowuż interesująca ta pańska dusza, jeśli mam być szczery. Proszę mi powiedzieć. Zmieszne, ale poczuł się nieco dotknięty.Co w takim razie pana interesuje? Po pierwsze, interesuje mnie dlaczego świetny uczony porzucił pracę, bę-dącą dla niego nie środkiem zarobkowania, a sensem życia, i stał się lekarzempolowym w czynnej służbie. Może, na przykład, ciekaw był jak wygląda w praktyce mechanizm dzia-łania pewnych interesujących trucizn.Taki, wie pan, ogrom materiału ginie bezpożytku. To znaczy, że trafieni elfickimi strzałami żołnierze Armii Południe byli dlapana tylko doświadczalnymi królikami? Kłamstwo! Znam pana jak zły szeląg 71 poczynając od tych kretyńskich eksperymentów na sobie i kończąc na.Dlacze-go chce pan wyglądać na większego cynika, niż to jest w rzeczywistości? Przecież medycyna w ogóle predestynuje do cynizmu, a już praktycznamedycyna wojskowa w szczególności.Powinien pan wiedzieć, że każdy nowi-cjusz przechodzi taki test.Oto przywieziono trzech rannych: perforowana ranaw brzuch, ciężka rana uda otwarte złamanie, utrata krwi, szok i cała reszta,i lekka rana ramienia.Operować można tylko po kolei.Od kogo zaczniesz? Wszy-scy nowicjusze odpowiadają: Wiadomo od rany brzucha . A nieprawda odpowiada egzaminator.Póki będziesz się z nim bawił a ten i tak umrze z dzie-więćdziesięcioprocentowym prawdopodobieństwem u drugiego, tego z udem,zaczną się komplikacje, i w najlepszym przypadku straci on nogę, a najpewniejteż kopnie w kalendarz.Tak więc należy zaczynać od najcięższego przypadku, aleod tego, który można jeszcze wyciągnąć to znaczy od rannego w udo.A rannyw brzuch.Cóż, dać mu lek przeciwbólowy, a potem niech się wypowie Jedy-ny.Normalnemu człowiekowi może się to wydać szczytem cynizmu i nieczułości,ale na wojnie, gdy musisz wybrać między zle i bardzo zle , tylko tak możnapostępować.To, wie pan, w Barad-Dur przy herbatce z konfiturami można byłosobie tak gadać o bezcennym ludzkim życiu. Coś nie pasują do siebie poszczególne kawałki pana opowieści.Jeśli działapan w trybie klinicznej celowości, to po jakie licho taszczył pan na sobie barona,ryzykując cały oddział, zamiast wykonać cios łaski ? Nie widzę tu żadnej sprzeczności.Nawet ślepy to widzi.Towarzyszy na-leży ratować aż do końca, choćby się miało zaszkodzić samemu sobie: dziś tyjego, jutro on ciebie.A co do ciosu łaski proszę się nie niepokoić: w raziepotrzeby wykonalibyśmy go w zawodowy sposób.Kiedyś wszystko było lep-sze, inne
[ Pobierz całość w formacie PDF ]