(29) Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Kaukaski Wilk

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ze względu na charakterjednostki i to, że musiała ewentualnie współpracować z armiami innych państw, językiemobowiązującym w tej formacji był angielski.Oficer stawał nad każdym z nas i zaglądał nam w oczy.Gdy zatrzymał się przy mnie,mimo że były to przecież tylko ćwiczenia, zrobiło mi się zimno.Dłuższą chwilę przyglądał misię.- Ten jest jakiś dziwny - powiedział o mnie.- Uciekał przed czerwonymi - powiadomił go dowódca patrolu.- Aha - mruknął oficer i znowu mi się przyglądał.- Myśleliśmy, że to wasz szpieg, wyglądał jak jakiś szalony ekolog albo ornitolog -usłużnie podpowiedział leżący obok mnie oficer.Olbrzym w woodlandzie wykonał gwałtowny ruch ręką.Odruchowo zamknąłem oczy.On tylko zdjął kominiarkę.- Pawle, witaj w piekle - nad sobą ujrzałem uśmiechniętą twarz Michała, któregonazywaliśmy Leśnikiem.ROZDZIAA DZIEWITYWERBUJ MICHAAA " ZE SPIDEREM NA MAZURY " CZARNAJACHTA " WALCZ PO STRONIE NIEBIESKICH " EKSPLOZJA WLATRYNIE " POST�J W MIKOAAJKACH " KTO NAS ZLEDZI? "POJAWIENIE SI BATURYNie mogłem uwierzyć własnym oczom.Leśnik rozwiązał moje więzy i uściskał mnieserdecznie.- Miło cię widzieć - powiedział, gdy rozcierałem plecy po powitalnych uściskach.- Cocię tu sprowadza? Wstąpiłeś do armii?- Jeszcze mi starcza z ministerialnej pensji - rzuciłem.- Oficer też nie ma kokosów - mruknął oficer leżący na ziemi.- Michale, mam do ciebie prośbę - szepnąłem.- Dobra, chodz - Michał pociągnął mnie za ramię.Odeszliśmy dziesięć metrów od reszty żołnierzy.Usiedliśmy na nagrzanej ściółce.Leśnik wyjął papierosa i zapalił.- W czym problem? - zapytał.- Potrzebujemy twojej pomocy - wyjaśniałem.- Odnoszę wrażenie, że mój szef trochędmucha na zimne, ale im będzie nas więcej, tym lepiej.Otóż jest to sprawa, którą dośćnieoczekiwanie zainteresowało się kilka wywiadów, a dotyczy ona Kaukazu.- Gorący temat, Czeczeńcy nigdy nie poddadzą się dyktatowi Moskwy - stwierdziłLeśnik.- Ale co muzealnicy mają wspólnego z polityką?- Pan Samochodzik poznał Niemca, który w czasie drugiej wojny światowej wspiął sięna Elbrus, najwyższą górę Kaukazu.Celem tej misji było odnalezienie pewnej złotej figurkinazywanej Wilkiem Kaukazu.Pech chciał, że Niemca, po spotkaniu z panem Tomaszem,najprawdopodobniej ktoś zamordował.Moim szefem zainteresowali się dziwni ludzie: byłyagent KGB, dezerterka z brytyjskiego wywiadu i jakiś agent z Niemiec.- I co? Wszyscy napalili się na jakąś złotą figurkę? - Leśnik nie dowierzał.- Chodzi o legendę związaną z tym posążkiem- Ci goście z agencji wywiadowczych mają chyba pomieszane w mózgach - Leśnik niemiał chyba najlepszego zdania o tajnych agentach.- A po co wam ktoś taki jak ja? -dopytywał się.Spojrzałem wymownie na jego mundur i broń.- Nie obraz się, ale głupio prowadzić poszukiwania będąc otoczonym dyskretną opiekąpolicji albo co gorsza - tajnych służb - tłumaczyłem.- Mówiąc wprost, potrzebujemyochroniarza, a ty sam wiesz, że jesteś dobry.Do tego masz żyłkę detektywistyczną.Z tobąbędzie nas czterech.- A kto jest czwarty?- Spider, specjalista od spraw Kaukazu.Leśnik zaciągnął się i wypuścił gęsty kłąb dymu.- Mamy pozwolenie od twoich zwierzchników na wypożyczenie ciebie -zachęcałem.- Kiedy chcecie zacząć?- Jak najszybciej - odpowiedziałem.- To będziesz musiał się sprężać - rzekł Leśnik z dziwnym uśmiechem na twarzy.-Kapralu! - zawołał swojego podoficera.- Przynieście dla kolegi niebieską opaskę!Spider zajechał po mnie w umówionym terminie.Przed ministerstwem stał tarpan zrejestracją dawnego województwa suwalskiego.- Witam, panie Tomaszu! - przywitał mnie Spider.- Te blaszki to dla niepoznaki -wskazał rejestrację.- Mam cały zapas tablic, a te sprawdzą się we wschodniej części Mazur.Zauważyłem, że na plandece skrywającej tylną część pojazdu umieszczono nawetreklamę jednego z mazurskich pensjonatów.Wrzuciłem na tylne siedzenia swój plecak i powoli ruszyliśmy w stronę Mazur.Wpołudnie zajechaliśmy do Rucianego-Nidy.- Na przystani Eugeniusza Faryja slipuję mój jacht - wyjaśnił mi Spider.Osobiście przywitał nas właściciel ogromnego portu, jednego z najlepszych inajchętniej uczęszczanych przez żeglarzy.Był to mężczyzna średniego wzrostu z solidnym,bosmańskim brzuchem, wielką czarną brodą, pod którą prawie stale czaił się uśmiech.- Jak tam, Spider, znowu ruszasz sztormować na Zniardwach? - spytał na powitanie.- Tak, przy okazji biorę grupę przyjaciół - odpowiedział Spider.- Jak tam Nowotko ?- Dobrze - pan Faryj uśmiechnął się.- To tamten wrak - wskazał mi ręką.- Dawniejbył to najszybszy parowiec na Mazurach.Za Niemca nazywał się Ostpreussen , po wojnie Marceli Nowotko , a teraz Kuba.Ma piękną linię kadłuba i chcę go przywrócić do życia,żeby kursował z Rucianego do Pisza.Pokiwałem głową na znak, że to świetny pomysł.Do wieczora zajmowaliśmy się wodowaniem jachtu Spidera, który na burcie miałwypisane Czarna Jachta.Był to jednomasztowiec o tradycyjnym ożaglowaniu, z kadłubemdługości ośmiu metrów i z prosto ściętym dziobem i rufą.Miał przestronną kabinę zdolnąpomieścić siedem osób.- Skąd ta dziwna nazwa? - zapytałem Spidera.- Kiedyś łaziłem z plecakiem po Puszczy Boreckiej - opowiadał Spider.- Nocowałemu pewnego Mazura, który opowiedział mi cudowną legendę o pewnym mazurskim diable.Miał on ogromną łajbę nazywaną przez rybaków Czarną Jachta.Bogaci rybacy mającyprawo łowić sieciami prosili Boga, żeby pogonił z jezior biedaków polujących z ościeniami.Ci znowu błagali o dobre połowy.Wszystkich rozsądził diabeł, jego Czarna Jachta spłynęłaz chmur i przepłynęła przez wszystkie mazurskie jeziora.Ryby były wyrzucane przez szatanana łąki i lasy, a raki wbijane w muł.Ryby wyrzucone na pola sprawiły, że nie było zbiorów.Trzy miesiące minęły, nim jeziora znowu były rybne.Dziadek tego Mazura cudem ocalał potym pogromie, bo Czarna Jachta tylko otarła się swoją burtą o wyspę, gdzie skrył się biednyrybak.Sprawdziłem tę historię i wie pan, że ma ona pewne uzasadnienie.W 1712 roku naMazurach zanotowano nadzwyczajny pomór ryb, a rok pózniej nieurodzaj zboża.Zasłuchany w opowieść nie zauważyłem, jak niepostrzeżenie nad zatokę zacząłwdzierać się wieczór.- No to będziemy czekać - mruknął Spider myśląc o Pawle.- Chodzmy coś zjeść.UFaryja są pyszne sielawy.Weszliśmy do tawerny i zamówiliśmy po porcji sielaw.Rzeczywiście ryby byłypyszne, a palce, którymi je jedliśmy, natychmiast nasiąknęły zapachem dymu, w którym byływędzone.- Jak to? Mam nosić niebieską opaskę? Po co? - dziwiłem się.- Spokojnie - Leśnik poklepał mnie po ramieniu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl