(37) Sebastian Miernicki Pan Samochodzik i ... Wilhelm Gustloff

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Profesor Porter? - szepnął Olbrzym.- Może tak - kontynuował Suworow.- Wszystko było umówione.Nasz okręt miałzatopić statek i zniknąć.Jednak w tym samym czasie Stucker dogadał się z Amerykanami i ciwysłali dwie Cataliny, latające łodzie, na Bałtyk, żeby wyśledzić i zniszczyć nasz okręt.Doszło do małej potyczki i w efekcie Gustloffa zatopił zupełnie przypadkowy okręt.Pózniej Amerykanie skontaktowali się z nami, gdyż ich Stucker też oszukał.Jankesi mieliinformacje, że cenny ładunek przewożono na okręcie podwodnym.Razem polowaliśmy naniego, lecz z mizernym skutkiem.Georgij wyjął z wewnętrznej kieszeni marynarki zgiętą na pół kartkę.- To schematyczny wydruk mapy Bałtyku z zaznaczonymi na niej miejscamizatopienia niemieckich okrętów podwodnych - mówił kładąc ją na stole.Pochyliłem się nad szkicem.Cztery wraki miały spoczywać na północ od wyspyUznam, aż do wybrzeża Szwecji, jeden koło Bornholmu i aż siedem w okolicach PółwyspuHelskiego.- I co, mamy przeszukać wszystkie? - zastanawiał się Olbrzym.- To raczej niemożliwe - stwierdził Suworow.- Część z nich penetrowali już różninurkowie.Dwa wydobyto.- Co tam miało być? - Olbrzym nie wytrzymywał tempa rozmowy z Rosjanami, którzyuwielbiali takie gry półsłówkami i niedomówieniami.- Następny zestaw pytań proszę - Georgij uśmiechnął się.- Czy wasi ludzie penetrowali wrak Gustloffa ? - spytałem.- Tak.- Co znalezli?- Nasze reparacje wojenne.- Czy mogły tam znajdować się dzieła sztuki?- Niech pan zapyta Wernera.- Czemu jego?- Nie chciał panu powiedzieć wszystkiego.W 1976 roku Polskie TowarzystwoPrzyjaciół Nauk o Ziemi i Telewizja Polska zorganizowały wyprawę do wraka Gustloffa.Chcieli szukać tam Bursztynowej Komnaty.W 1979 roku z pokładu holownika Koralprowadzono nurkowania.Najpierw 3 sierpnia przy Koralu wynurzył się okręt podwodnybez znaków taktycznych i bandery.Okrążył polski holownik i odpłynął.Potem nad waszymokrętem przeleciały dwa odrzutowce zachodnioniemieckie, a na koniec śmigłowiec.W 1992roku człowiek nazywający się Werner Mader przyznał się do uczestnictwa w wyprawie na Gustloffa , z którego burty zdjęto siedem liter z nazwy statku.W tym samym roku nadwrakiem Gustloffa wasz kuter rybacki zaobserwował holownik ratowniczy BundesmarineA-1441.Czy Werner Kliff mówił panu o tym?Zaprzeczyłem.- Dodam, że Kliff był pracownikiem niemieckiego wywiadu, podobnie jak jego syn ibratanek, który służył w wywiadzie lotnictwa niemieckiego.Przypominałem sobie twarze załogi Diabolo i nazwiska z paszportów.- Hans Kliff - powiedziałem uradowany.- Na pokładzie Diabolo jest człowiek, którysię tak nazywa.ROZDZIAA DZIEWITYCO ZDARZYAO SI NA FILADELFII ? " AKCJA RATUNKOWA " COSTUCKER OBIECAA ROSJANOM? " SP�AKA Z JULIEM "TWIERDZA W HELU " NASZ PRZEWODNIK - KOMANDOR HAEL "WYCIECZKA PO HELU " SEBEDIAN LDUJE NA DIABOLOW mesie wszyscy nadzwyczaj spokojnie przyjęli tę informację.Danielle grozniespojrzała w stronę Sary.- Ty ostatnia byłaś w ładowni! - oskarżycielsko wyciągnęła palec w jej stronę.Sara tylko wzruszyła ramionami, okazując w ten sposób lekceważenie.- Mylisz się, szefowo - odpowiedziała.- W drodze na górne pokłady widziałamMichała, Kostię i Julia.- Spokojnie - Kostia powstał.- Musimy ustalić, jak pomóc tym dwom na dole.Jakdługo mogą wytrzymać? - zapytał Sarę.- Mają zapas powietrza na dobę, na tym okręcie nie zainstalowano zamkniętegoobiegu powietrza - wyjaśniała.- Podzielimy się na trzy trzyosobowe zespoły - dyrygowała Danielle.- Pierwsza grupapoprowadzi do Filadelfii kabel łączności.Druga obejrzy okręt z zewnątrz, a trzecia usunieewentualne usterki.Uznaliśmy, że to dobry pomysł i zeszliśmy do ładowni.Tam pobraliśmy sprzęt.Dorufowej ładowni przenieśliśmy bęben z kablem.Marynarz z Diabolo otworzył rufową furtę iHans, Steve i Kostia mogli zanurkować.Nasz statek leniwie kołysał się na fali.Julio zMichałem ukryli się w osłoniętym od wiatru kącie ładowni i leniwie ćmili cygara.Finder nieodrywał oczu od telefonu podłączonego do kabla.Jak nam wyjaśniła Danielle, w pobliżukiosku Filadelfii znajdowało się gniazdo, do którego można wetknąć końcówkę kabla.Po czterdziestu minutach na tarczy telefonu zamigało czerwone światełko.Finderpoderwał słuchawkę jednocześnie włączył głośniczek, dzięki czemu mogliśmy słyszeć słowaRosjan.- Mieliśmy wybuch w.do.nie jest jakby.wane - docierały do nas urywkiwypowiedzi Rosjanina.- Chyba musicie.lonów.Danielle pokazała palcem na mnie, Michała i Julia.- Obejrzyjcie okręt - rozkazała nam.We trójkę stanęliśmy na krawędzi pokładu i skoczyliśmy do wody.Pochłonęła naslodowata czerń.Reflektory podwodne raczej nie rozświetlały mroku.Bardziej pozwalały namna orientację, gdzie są koledzy.W połowie drogi, na głębokości 19 metrów minęliśmy się zpierwszą trójką.Trzymając się jedną ręką kabla powoli kierowaliśmy się w stronę kiosku Filadelfii.Okręt leżał przechylony około trzydzieści stopni na prawą burtę.Julio pokazał miręką, że mam obejrzeć część dziobową, sam skierował się na rufę, śródokręcie zostawiającMichałowi.Z twarzą trzydzieści centymetrów od poszycia badałem stan Filadelfii.Z pozoruwszystko wydawało się w porządku, nie widziałem żadnych pęknięć, rys, zupełnie nic.Skupiłem swoją uwagę na otworach, za którymi były zawory zbiorników balastowych.Wśrodku, za kratką coś błysnęło.Zobaczyłem płaską bryłkę, ciężarek nurka, taki jaki jestmocowany do pasa z balastem.Zajrzałem do następnego otworu i ujrzałem to samo.Próbowałem wyjąć je, ale niestety kraty były przymocowane, a oczka za małe, żebymprzesunął przez nie rękę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl