Andrzej Pilipiuk Czarownik Iwanow(2)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Haw? Lecę do roboty.Będę tak o czwartej.Odbierz Maciusia ze świetlicy.O pierwszejwróci Gośka, to zrobi obiad. Hy.Obiad to ja sam mogę zrobić. Dobrze.Kup jakiegoś mięsa.Pieniądze są. Wiem gdzie.A ty nie mów głośno, bo te ściany mają uszy.Jeszcze jakiś sąsiad usły-szy i będzie nieszczęście. No, co ty, kto by tu podsłuchiwał? Nie musi podsłuchiwać.Nie wiesz, że wielka płyta jest najlepszym przewodni-kiem dzwięku?Trzasnęły drzwi wejściowe.Jakub włączył telewizor i pokręcił takim dziwnym pu-dełkiem, co było od anteny satelitarnej.Na ekranie pojawiła się tępa gęba, z kwadrato-wym podbródkiem, ozdobiona u góry szopą jasnych włosów.Gęba mówiła coś po nie-miecku. A idzże w cholerę! wrzasnął Jakub i pokręcił gałką.Szkopa zastąpiła jakaś kicia z dekoltem, która czytała coś z kartki.Wsłuchał sięw śpiewny bełkot, który z siebie wyrzucała i pokręcił ze zrozumieniem głową. Cholera powiedział z uznaniem.Musi o żarciu gada.Bo wszystkie Francuzy tomają we łbach tylko żarcie, pokręcił gałką, i migdalenie, patrzył przez chwilęz niejakim zdumieniem na parkę szykującą się właśnie do miłego bara-bara.Pokręcił jeszcze. A o żarciu nie mają pojęcia.%7łaby wcinają i ślimaki.Zupełnie jakby nie mogli wy-hodować sobie prosiaczka albo cieliczki. Goworit Moskwa! powiedział kolejny lektor. Hy! To jest konkret! ucieszył się staruszek i na parę minut zaprzestał kręcenia.143Popatrzył na zegar i podjął decyzję.Czas uciekał, trzeba było zaopatrzyć się w pro-wiant na obiad.Zciągnął z siebie garnitur.Przyoblekł ciało wygrzebaną z plecaka zła-chaną kurtką.Namacał w kieszeni procę, kilka nindżowskich gwiazdek wyciętychz blachy od siewnika oraz zwiniętą linkę hamulcową zaopatrzoną w pętlę, po czym wy-ruszył na polowanie.* * *Gniazdo gołębi zlokalizował bez trudu, w szczelinie między płytami tworzącymiścianę sąsiedniego bloku.Gniazdo było na wysokości, mniej więcej, siódmego piętradziesięciopiętrowego budynku.W sklepie, parę ulic dalej, zakupił dwadzieścia metrówsznura do wieszania bielizny i ruszył do szturmu.Przedostanie się na dach wymagałosforsowania dość wymyślnego zamka produkcji kapitalistycznej, ale w młodości Jakubobrabiał banki i nie było zamka, którego nie byłby w stanie pokonać.Na dachu niezlewiało.Zamotał sznur fachowym, kłusowniczym węzłem, wokół podstawy anteny sateli-tarnej i śmiało spuścił się w trzydziestometrową otchłań.Wiatr trochę nim majtał. To chyba nie był najlepszy dzień na wspinaczkę stwierdził kłusownik, mijającósme piętro.Wyciągnął z kieszeni flaszkę z piwem i odkapslowawszy ją o mijany parapet, pocią-gnął z lubością kilka łyków.Zrodek dopingujący sprawił, że teraz mógł spuszczać sięszybciej.Wreszcie wyhamował łagodnie koło szczeliny.Z wnętrza dobiegało gruchaniegołębi.Twarz Jakuba wykrzywił dość wredny uśmiech.Puścił się jedną rękę liny.Wiatrznowu zamajtał nim trochę, ale to go nie zraziło.Zapuścił wolną rękę w szczelinę i.W tym momencie opatrzność, czuwająca nad gołębiami, uważała za stosowne zainter-weniować.Antena, o którą zaczepił linkę, wyskoczyła ze swojego gniazda i koziołkując,zaczęła lecieć w dół. Wot te na zdumiał się egzorcysta, po czym odczepił się w ostatniej chwili odsznura, zanim antena zabrała go ze sobą ku ziemi.Zwisał na jednej ręce, trzymając sięszczeliny.Wiedział, że za kilka minut tam na dole zgromadzi się cały tłum.Ze szczelinywylazł gołąb i zaczął delikatnie stukać go dziobem po palcach. Wynocha powiedział Jakub.Gołąb nie przestał.Z palca egzorcysty wyciekło trochę krwi. Słuchaj, jak przestaniesz mnie dziobać, to daruję ci życie obiecał kłusownik.Ptak nie skorzystał z wielkodusznej oferty.Kłusownik, wisząc na jednej ręce, wyhuśt-nął się w bok i złapał ręką za parapet.W następnej chwili parapet urwał się, ale pod bla-chą był solidny mur.Podciągnął się i wywalił głową okno.(Widział kiedyś taką sztuczkęna filmie Terminator 2 i umiał powtórzyć).Wczołgał się do cudzego mieszkania i do-piero wtedy popatrzył, co dzieje się na dole.Zgodnie z jego przewidywaniami do zwa-lonej anteny pomału schodzili się ludzie żądni sensacji.144 Raz jeszcze udało się przeżyć powiedział w zadumie, sam do siebie.Koło okna stało akwarium, w którym mieszkały trzy świnki morskie.Stary kłusow-nik zanurzył rękę i wyłowił jedno zwierzątko.Podniósł je na wysokość oczu i obracałprzez chwilę. A cóż to jest takiego? zdumiał się.Coś jak chomik polny, ale innego kształtu.Jakiś taki szczur, ale bez ogona.To się je?Nie był pewien.Wpuścił zwierzaka z powrotem do klatki.W mieszkaniu nie byłonikogo.Sforsowanie zamków od środka nie było specjalnie trudne.Nieco więcej miałkłopotów z zamknięciem drzwi od zewnątrz, ale i to mu się udało.Popatrzył na zega-rek i zagryzł wargi.Czasu było coraz mniej.A jeszcze musiał się zemścić.Ze śmietnikawygrzebał kawał rurki wodociągowej.W sklepiku kupił kawał wołowiny, a w sąsiednimchemicznym kilka przydatnych substancji.Objuczony wrócił do mieszkania syna.* * *Z sza4�i wyjął dwa garnki, do pierwszego wrzucił mięso i postawił go na małymogniu, drugi napełnił wodą i wstawił do zamrażarki.Po godzinie mięso ugotowało się.Woda w drugim garnku zamarzła.Zaniósł bryłę do łazienki i zakorkowawszy zlew, na-wrzucał do środka kawałków lodu.Następnie umieścił w zlewie blaszaną miskę. Dobra mruknął przez zęby.Ja wam teraz pokażę, pierzaste paskudztwa.Do miski wlał litr kwasu azotowego.Ostrożnie dolał litr siarkowego, po czym za-czął mieszać zawartość metalowym prętem.Opary, unoszące się w łazience, były nie-przyjemne, zakaszlał sucho.Poczekał, aż mieszanina dobrze się schłodzi, po czym przy-niósł z kuchni dziesięć buteleczek kupionej w aptece gliceryny kosmetycznej.Glicerynapachniała kwiatkami, ale to go specjalnie nie zraziło.Lał powoli, ostrożnie, nadal mie-szając [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl