Bell Ted Alex Hawke 6 Zamach

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sprawdziliśmy go już w krajowej bazie antyterrorystycznej MI-5.Należy do niejakiego Seana Faheya, jednego z zabójców powiąza-nych z niedawnymi zamachami na dwóch brytyjskich żołnierzy wIrlandii Północnej.- Wiemy teraz z całą pewnością, że atak na lorda Hawke'a i in-spektora Congreve'a był dziełem IRA.Nie mamy pojęcia, jak siędowiedzieli o tym spotkaniu, ale ewidentnie zamach miał nam po-krzyżować szyki.Z radością mogę powiedzieć, że już wiemy, kimbyli zamachowcy i śledztwo może ruszyć pełną parą.Hawke i Congreve spojrzeli na siebie ponad stołem.Hawke zdu-miony wymówił bezgłośnie IRA? , a Congreve przytaknął.Jeśli IRAwiedziała o najtajniejszym ze spotkań, to można się było tylko do-myślać, jak wysoko na drabinie politycznej są zdrajcy.Z drugiejstrony przypomniał sam sobie, że równie dobrze sympatykiem ipłatnym informatorem IRA może być stajenny albo inny służący zHighgrove.Na razie niczego nie można było wykluczyć.- Doskonale, Sahiro - rzekł Karol.- Zwietna robota! A terazproszę, nie chcę, żebyś przez savoir-vivre jadła zimny obiad.Prze-konasz się, że jagnięcina jest naprawdę wyborna.Przy stole powrócono do rozmów na ogólne tematy.Hawkeszeptem podziękował pięknej Hindusce z MI-5 i zaczęli szczegółoworozmawiać o zamachu na drodze.To była pierwsza prawdziwa roz-mowa z piękną kobietą od ponad roku, i ze zdziwieniem stwierdził, żesię peszy.- Alex - rzekła cicho Sahira - nie zdążyłam ci podziękować zaniewiarygodnie miłą rozmowę przez telefon po tym, jak Tony zginąłna Heathrow.Twoje anegdoty i wspomnienia z waszej szkoły na-prawdę mnie wzruszyły.- Cały czas mi przykro, że go straciłaś, Sahiro.Obawiam się, żetakich rzeczy się nie zapomina.Spojrzała na niego i położyła dłoń na jego ręce.- Alex, nie pisałam do ciebie po twojej tragedii.Chyba nie mo-głam znalezć słów, by wyrazić współczucie.Mam nadzieję, że kiedyśmi wybaczysz.93Alex nie wiedział, co odpowiedzieć.Nigdy nie jest łatwo rozmawiać z piękną kobietą, ale zauważył, żeSahira wpatruje się w niego o kilka sekund za długo, i to go peszyło.Na szczęście rozmowę wkrótce im przerwano.Patrząc na napiętą twarz księcia Karola, Hawke uznał, że za chwilęzaczną.Karol wstał.- Czas przystąpić do rzeczy, proszę państwa.Proszę o jedno.Rozmawiajmy nieformalnie.Teraz jesteśmy po prostu kolegami, nierodziną królewską i poddanymi.Potraktujcie mnie jak członka ze-społu i nie wahajcie się zadawać żadnych pytań.Ja będę postępowałtak samo.Czy wszyscy się zgadzają?Zebrani po kolei kiwnęli głowami.- Rzecz jasna - ciągnął Karol - moja rodzina stawiała już czołoznacznie większym zagrożeniom.We wrześniu 1940 roku niemieckibombowiec Dornier był zaledwie o kilka chwil od zrzucenia ładunkuna pałac Buckingham.Pilotowi myśliwca RAF Rayowi Holmesowiwłaśnie skończyły się naboje w ośmiu działkach Hurricane'a, ale sięnie poddał.Zwiadomie staranował niemiecki bombowiec z szybkością ponadsześciuset kilometrów na godzinę, odcinając mu cały ogon.Holmesbezpiecznie się katapultował.Zaskoczony pilot nazistowskiegobombowca zupełnie nie trafił w pałac i rozbił się o ziemię w pobliżuVictoria Station z taką siłą, że samolot wrył się w grunt.Karol przerwał na chwilę, rozejrzał się po twarzach zebranych idodał:- Moja niezłomna babcia, która nie ruszyła się z Londynu przezcały okres nalotów, była, co zrozumiałe, zmieszana, ale nie wstrzą-śnięta.Parę osób przy stole uprzejmie parsknęło śmiechem.Książę mówiłdalej:- Mogę was jednak zapewnić, że obecną sytuację moja rodzinatraktuje jako naprawdę przykrą.Sama królowa zachowuje zimnąkrew.Ale ja nie.Jestem przekonany, że te dawne i ostatnie pogróżkiwobec monarchii są prawdziwe.I że stojący za nimi zamachowcy zIRA są pełni entuzjazmu, zdeterminowani i zdolni osiągnąć swój cel.Wystarczy przypomnieć choćby poranne próby zamachu na drodze doTetbury.Mamy niezwykłe szczęście, że inspektor Congreve i lordAlex Hawke są tu z nami.94Przy stole rozległy się ciche mruknięcia aprobaty.- Z pierwszym pytaniem zwrócę się do pana, inspektorze Con-greve.Był pan w zespole, który badał miejsce zamachu na lordaMountbattena w Irlandii, prawda?- Zgadza się, sir.- Był pan zadowolony z efektów śledztwa? To była operacjaIRA?- Wtedy powiedziałbym zapewne, że tak, sir.Wszyscy byliśmyzadowoleni.Ale pózniejsze wydarzenia, takie jak notatka znalezionaw książce lorda Mountbattena, każą mi ponownie przemyśleć tamtewnioski.Karol mówił dalej:- Dwaj oskarżeni o ten zamach należeli do Tymczasowej IRA.- Tak, sir.- Ale do więzienia trafił tylko jeden.McMahon.Dziwne, praw-da?- Thomas McMahon, zgadza się.- A drugi podejrzany?- Prokuratura nie była w stanie zebrać wystarczająco obciążają-cych dowodów wobec drugiego mężczyzny, Wasza Wysokość.Miałna nazwisko McGirl.Karol uśmiechnął się, słysząc odruchowo przytoczony swój tytuł.Przywykł do tego.- Ale mimo wszystko, wasz zespół ostatecznie był przekonany owinie McMahona, zgadza się, inspektorze Congreve?- Wówczas z całą pewnością, sir.Mój irlandzki kolega, poste-runkowy Drummond, dowiedział się, że McMahon szkolił się wrobieniu bomb w Libii.Kiedy go aresztowano, okazało się, że naubraniu miał ślady nitrogliceryny.Ta bomba z całą pewnością wyszłaspod jego ręki.Lubił używać plastycznego materiału wybuchowegoGelignite.- Mimo to, inspektorze, pozwoliłem sobie przestudiować uważ-nie akta śledztwa.Wynika z nich wyraznie, że McMahon był prawiesto kilometrów od miejsca, gdzie doszło do wybuchu bomby, którazabiła wujka Dickiego.Zdaje się, że jest możliwy udział strony trze-ciej?- Tak, sir.Musieliśmy dojść do wniosku, że bombę odpalonozdalnie, drogą radiową.Zrobił to ktoś inny niż McMahon, obserwując95jacht z brzegu.Ukrył się w lesie nad zatoką, ale mógł stamtąd upewnićsię naocznie, że lord Mountbatten jest na pokładzie Shadow V [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl