Brust Steven Taltos

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poczym smok odparł:129 JEST.Morrolan oznajmił: Aliera e Kieron jest następczynią tronu z Domu Smoka.To była nowina także dla mnie.Smok zaś odwrócił łeb tak, by obydwoma ślepiami móc spoglądać na Morro-lana.Po chwili spytał: W KT�RYM MIEJSCU CYKLU JESTEZMY? Rządzi Cesarzowa z Domu Feniksa. MO%7łECIE PRZEJZ zdecydował smok.I odwrócił się (co nie było wcale takie łatwe), i odszedł.Odetchnąłem z ulgą.Loiosh wynurzył się spod peleryny i zajął miejsce na moim ramieniu.Nasz przewodnik ruszył w dalszą drogę i wkrótce krajobraz powrócił do nor-my, o ile naturalnie te przeskoki można nazwać normą.Wolałem się nie zastana-wiać, ile czasu minęło od chwili mojego pojawienia się w tym dziwactwie cza-soprzestrzennym.I tak miałem już spore problemy z uwierzeniem w to, co siędzieje, a nie tylko w to, co widzę.W każdym razie minęło go dość, by ubraniacałkowicie wyschły po deszczu.Przed nami pojawił się budynek, wokół którego kręciło się wiele postaci.Część nosiła stroje w barwach Domu Smoka, część purpurowe szaty. Morrolan, kim są ci w purpurze? spytałem. Sługami zmarłych. Nie zazdroszczę zajęcia. Taki los spotyka tych, którzy dotarli na Zcieżki Umarłych, ale nie zdołaliich przejść albo zostali tu zabici.Przypomniało mi się dwunastu przeciwników z Domu Smoka. I tak na zawsze? upewniłem się. Nie sądzę.Ale na parę tysięcy lat na pewno. To musi być strasznie nudne zajęcie. I forma kary.Najprawdopodobniej taki właśnie los nas spotka, jeżeli namsię nie uda. Miła perspektywa burknąłem przygnębiony.Od budynku wciąż dzieliła nas spora odległość, ale nawet stąd widać było,iż można go śmiało porównać z Cesarskim Pałacem.Był to prosty, masywnysześcian szarej barwy, pozbawiony ozdób, czy napisów.Przynajmniej ja nie po-trafiłem żadnych dostrzec z tej odległości.Ogólnie rzecz biorąc, był brzydki.Nasz przewodnik wskazał go i powiedział: Przedsionek Sądu.Rozdział trzynastyTrzymałem w dłoniach świat.Przez moment wszystko było jasne i oczywiste horyzont się nie chwiał, a ja nie słyszałem żadnego pulsowania.Wszystko wstrzy-mało oddech, a mój umysł przebił granicę rzeczywistości.Poczułem, że umysł Lo-iosha jest doskonale zgrany z moim, i zrozumiałem, że oprócz dziadka był jedynąistotą, którą naprawdę kochałem.Zadałem sobie pytanie, po co to robię.Dotarł do mnie zapach świerkowych igieł.Wszystko wydawało się jasne, pro-ste i świeże.Sprowadziło to do moich oczu łzy, a dłoniom dało moc.Mimo że coraz bardziej zbliżaliśmy się do budynku, nie stawał się on mniej-szy.Sądzę, że krajobraz nadal zmieniał się tak jak ostatnio, ale robiłem co mo-głem, by tego nie zauważyć.Doszliśmy do kolejnego łuku ozdobionego łbemsmoka i nasz przewodnik zatrzymał się.Skłonił się Morrolanowi, mnie zigno-rował i powiedział uroczyście: To była przyjemność.%7łyczę powodzenia i miłego pobytu.Po czym spojrzał na mnie i dodał: Może zasłużysz na purpurową szatę. Serdeczne dzięki uśmiechnąłem się promiennie. %7łyczę tego samego.Przeszliśmy pod łukiem i znalezliśmy się na czymś, co przypominało dziedzi-niec przed wrotami, przez które nasz przyjaciel smok mógłby swobodnie przejść,nie opuszczając łba.Dostrzegłem inne łuki wokół dziedzińca łącznie koło dwu-dziestu.Coś mi się przestało zgadzać, więc je policzyłem.Oczywiście było ich sie-demnaście! Kilka postaci w purpurze stało na dziedzińcu.Jedna podeszła do nas.Mężczyzna nie odezwał się, tylko ukłonił każdemu z nas i poprowadził ku wej-ściu.To była długa droga, a ponieważ wyglądała na całkowicie bezpieczną, odda-łem się rozważaniu ewentualności, których dotąd wolałem nie rozważać.Kiedystanęliśmy przed wrotami, te powoli i majestatycznie się otwarły.Jakoś nie wy-warło to na mnie stosownego wrażenia.131 Ktoś ci ukradł pomysł poinformowałem Morrolana. Raczej odwrotnie: mój zamek istnieje krócej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl