Cud mniemany czyli Krakowiacy i Gorale Boguslawsju W

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bo jakby nas ktorySąsiad kiedy wypatrzył, a doniósł Bartkowi,Biada mnie i wasemu byłaby grzbietowi.Ja tez mam młodą zonkę, którą z dusy kocham.DOROTAJa tez to sama cuję, ze ja trochę płocham,125 Ale cóz, kiejś mi serce tak zranił, niebodze,Ze cyli śpie, cy cuwam, cy siedze, cy chodze,Tyś mi przytomny, zawse za tobą się bi�dzę,Więc choć ostatni raz ściśnij mię.chwyta go za szyjęS C E N A VIICiż sami, BARDOS i BARTAOMIEJBARTAOMIEJCo widzę!Cy mnie co ocmuciło?DOROTAAch, mąz mój! Uciekaj!STACHna boku130 Dalej do wierzby!chowa się w niąw.127 Tyś mi przytomny bliski, czuję cię koło siebie; za tobą się bi�dzę tęsknię.w.129 ocmuciło omamiło, otumaniło, przywidziało mi się (od rzeczownika: oćma mgła, tuman).110BARDOSzatrzymuje młynarza i odwraca go w przeciwną stronę, aby nie widział, gdzie się Stachchowa, i mówiPanie młynarzu, zaczekaj!Patrz no, jak śliczny jastrząb w tę wierzbę się chowaBATAOMIEJEj, daj mi waspan pokój.do DorotyCóz to się ma znacyć?Tyś się tutaj ze Stachem ściskała?DOROTAOt, głowa.Chyba ze ci się zdało, musiałeś zle bacyć.135 Skąd tu Stach?BARTAOMIEJPrzeciez tu był.DOROTAOOto byś nie bzdurzył!Dopiero com tu wesła.BARTAOMIEJToć zem nie pijany.BARDOSMoże wam się zle w oczach zdało.BARTAOMIEJMój kochanyPanie! Gdybyś mnie nie był tym jastrzębiem zdurzył.Byłbym go złapał.BARDOSAle skądże zaś, ja przeciew.134 bacyć baczyć (staropol.), patrzeć, uważać.w.138 zdurzył tu w znaczeniu: odwrócił moją uwagę.111 140 Mam oczy, a nicem tu nie widział.DOROTAOt, plecie.BARTAOMIEJJesce mnie tak pyskujes? Pocekaj!DOROTANa dusęPrzysięgam, ze nic nie wiem.BARTAOMIEJNo, to wierzyć musę,Kiej tak mówis.BARDOSTak się to czasem nam przywidzi.BARTAOMIEJCóz to wam jest, Doroto?BARDOSOt, się darmo wstydzi.145 Niesłusznie ją prawdziwie waszmość posądzacie.Idzmy.Ale cóż tu jest? Pszczoły pono macieW tej wierzbie, Bartłomieju?BATAOMIEJPrzed miesiącem były,Ale nie wiem, dlacego ten ul porzuciły.BARDOSMoże już są tam znowu, obaczmy.DOROTAprzelękniona, na bokuUmieram,150 Jak go złapie, to po mnie.112BARTAOMIEJJa co dzień zazieram,Ale ich nigdy nie ma.BARDOSTeraz są zapewne.DOROTAna bokuOj! oj! Zginęłam biedna!.BARDOSAle ja wam pewnePodam sposoby na to, aby je przywabić.DOROTACichoAch, dr-zę cała!BARDOSTrzeba najprzód ul dobrze zabić,155 Potem go wysmarować gliną.DOROTAna bokuGdyby jakoPrzestrzeć go mozna!BARTAOMIEJJać to robię, a wselakoNie powracają pscoły.BARDOSAle bo spod spodu,Ot, tutaj, trzeba zawsze podłożyć im miodu.BATAOMIEJJa i to robię.w.150 zazieram (staropol.) zaglądam.113DOROTAcichoSerce wyleci ze drgania.160 Ach! Nie chcę, nie chcę więcej obcego kochania!BARDOSPotem także trzeba mieć o pszczołach pieczę.BARTAOMIEJJać im dogadzam.DOROTATen raz jak mi się upiece,Przysięgam, ze juz nigdy kochać się nie będę.BARDOSTeraz chciałbym zobaczyć w śrzodku i dobędę165 Deszki.idzie i dobywa jąDOROTAAj, mdło mi! Mdło mi! Ratujze mnie, Boze!BARDOSniby zdziwiony, dobywając deskiA to co jest?Stach wychodzi z ulaBARTAOMIEJStach w wierzbie? A cyz to być moze?No, toś to tam się schował? A cóz, pani zono?DOROTAw pomieszaniuAle, bo to.pomieszanaw.165 deszka deska, częsta gwarowa wymowa tego wyrazu; tu chodzi o deskę zamykającą wejście do ula wwierzbie.114BARTAOMIEJWidziałem ja raz ze stodoły.BARDOSprzerywając muWy nie wiecie, co to jest, i ona też pono170 Nie wie.Basiu, wyjdz no tu!Basia wychodziOtóż macie pszczoły.BARTAOMIEJI ona tam?BARDOSA jużci, ze Stachem siedziała.DOROTATa to niecnota wsystko teraz wysłuchała.BARTAOMIEJCo zeście tam robili?BARDOSJak w parze turkawkiSiedzieli.BARTAOMIEJAle na cóz w wierzbie?BARDOSDla zabawki.175 Zwyczajnie, dzieci.STACHTak jest.Wzdyć to było z zartu.115BARTAOMIEJPsuć mi ul taki dobry.STACHEj, porwan tam cartu.Kiej prózny.BARDOSWięc widzicie teraz prawdę szczerą:Darmoście oto żonę zmartwili, złajali,Bo to oni przed chwilą z sobą się ściskali.180 Przeproścież się.DOROTAna bokuOch, teraz odzyłam dopiero.BARTAOMIEJNo, darujzes mi, Dosiu!DOROTAAle tak mnie łajać!BARTAOMIEJZgoda?DOROTAZgoda.podają sobie ręceBARTAOMIEJNo, teraz wy idzcie do chaty,A ja pójdę dla Basi prosić gości w swaty.Słuchajciez, nie potrzeba ludziom tego bajać.odchodzi116S C E N A VIIIPozostaliSTACH185 Wielki tez waspan figlarz.DOROTATo dowcipna stuka.BARDOSJest to dla was, Doroto, maleńka nauka,Nie psujcie córce życia.DOROTAJuz nigdy o StachuNie pomyślę.Ledwom ci nie zdechła od strachu,Nie gniewajze się, Basiu.BASIAAatwo wam przebace,190 Bom się o moim Stachu wiernie przekonała.On nie wiedział, matusiu, zem ja tam siedziała,Bo tam sampan mnie schował.Oj, ślicnez kołaceNa mleku jegomości na drogę upiekę!DOROTAA ja juz zdradzać męza wiecnie się wyrzekę.S C E N A IX I O S T A T N I AWSZYSCYBARTAOMIEJ195 Prosiemy na śniadanie.BRANDYSZ ochotą.117MORGALZ ochotą.BATAOMIEJJutro wesele wase, a teraz, Doroto,Bądz nam rada.BARDOSNim jeszcze siędziemy do stołu,Wprzód sobie zanucimy pioseneczki po społu.MIECHODMUCHA ja, podjadłszy szobie, jak się taniecz zacznie,200 Spomiędzy wasz do karczmy wymknę się nieznacznie.Rozrywkę niespodzianą zrobię dla Bryndusza.Ubierę się, jak zwyczaj u nas, za Bachusza,I na beczce przyjadę do wasz.WSZYSCYZgoda, zgoda!BARDOSNiech tu dziś będzie sama rozkosz i swoboda.STACH205 A ja za to, ześ waćpan na mnie był łaskawy,Wiozę cię mymi końmi do samej Warsawy.BARDOSA ja co bym tam robił?.Jest tam i beze mnieWielu takich, co tylko żyją z kałamarza,Lecz im się często chłodno i głodno być zdarza.w.202 Bachusz Bachus, w mitologii bóg wina i wesołości; przebieranie się za Bachusa, który na czele weso-łego pochodu jechał na beczce wina, należało w starożytności do półreligijnych obrzędów ludowych; w Polscebyło częścią karnawałowych zabaw krakowskich studentów, a z czasem przeszło do obyczajów ludowych jakotzw.bachuski.ww.207 209 Krytyczna charakterystyka trudnej doli licznej grupy ówczesnych literatów warszawskich [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl