Dunant Sarah Krew i Piękno

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odmawiając Cesaremu małżeństwa z Carlottą, król Federico wydał wilkom na pożarcienie tylko siebie samego, ale całą dynastię aragońską.Wasz brat dostanie francuskie wojsko, bywykroić sobie z włoskich ziem państewko, a Neapol będzie ceną, jaką papiestwo za to zapłaci.Związek z tą rodziną to już nie przywilej, lecz obciążenie.Wiem aż za dobrze, co mówię.Nie, nie, chce powiedzieć Lucrezia.Nie jest tak jak ostatnim razem.Jak mogłoby być?Splata ręce na brzuchu w nieświadomym obronnym geście. Przykro mi, pani.Tak to widzę. Lucrezia spogląda na męża.%7ładne z nich się nie odzywa.Oboje myślą to samo: już sięzaczęło.Po części zawinił Jofr�.Dobijając się nieustannie o uwagę ojca, zaczął naśladować Juana,obwieszając się klejnotami i hulając po Rzymie z kompanią rozbisurmanionych Hiszpanów.Przed kilkoma dniami na Moście Zwiętego Anioła natknął się na kapitana straży rzymskieji w awanturze, która się wywiązała, ktoś postrzelił Jofr�go z kuszy.Przyniesiono go do pałacuwyjącego wniebogłosy, z krwią sikającą ze zranionej nogi, i Sancia, przerażona widokiem,podniosła alarm w samym Watykanie, wyciągając papieża z łóżka i domagając się zemsty.Jednak ból Jofr�go nigdy nie przeszyje serca ojca tak jak cierpienia Juana.Powysłuchaniu obu stron papież uniewinnia dowódcę straży i wysyła syna do Zamku ZwiętegoAnioła, by ochłonął w celi.Na wieść o tym Sancia wpada w szał. To szczyt wszystkiego! Jofr� niemal się wykrwawił! Medycy mówią co innego.Według nich to powierzchowne zranienie. Nieprawda! Z bólu odchodził od zmysłów.Aleksander wzdycha.Tkwiąc po uszy w wielkiej polityce, nie potrzebuje teraz tej całejhistorii, ale Sancia nigdy nie nauczyła się sztuki zmiękczania ofiary, zanim się na nią rzuci. Jak mogłeś darować winowajcy, a ukarać Jofr�go? To niesprawiedliwe! Jeśli Jofr� podniósł miecz na ludzi kapitana, dostał, na co zasłużył. Ale jest twoim synem! Niechaj więc tak się zachowuje. Inaczej byś mówił, gdyby chodziło o Cesarego.Albo o Juana.Juan.Wypowiedziane miano dzwięczy w powietrzu.Prawda jest taka, że nikt niewymawia imienia zmarłego syna papieża w jego obecności.Dał jasno do zrozumienia, że nielubi, by mu przypominano&Wpatruje się w nią: w tę małą ciemną ślicznotkę ze świdrującym wzrokiem i krzykliwymsposobem bycia.Cztery lata małżeństwa i ani śladu ciąży.Byłby skłonny wierzyć, że to winaJofr�go, gdyby nie to, że gościła w łożu wszystkich jego synów, a nie było z tego nawetporonienia.Może problem jest po jej stronie.Jeśli będzie musiał znalezć Jofr�mu inną żonę& A!W tej chwili nie jest to warte zachodu. Audiencja skończona, młoda damo.Idz i zajmij się swoim mężem. Pójdziesz się z nim zobaczyć? Jestem bardzo zajęty. Ale to twój syn! Jeśli to rzeczywiście mój syn& Macha ręką w ślepej furii.Och, ależ ma dosyćpouczania przez histeryczne Hiszpanki.Sancia gapi się na niego; oboje natychmiast uświadamiają sobie, co zostało właśniepowiedziane. Co z ciebie za dama mówi, opanowując się. Powinnaś nauczyć się trzymać język nawodzy.Sancia jednak zawsze była krewka, a kiedy się boi, musi walczyć, po to by przezwyciężyćstrach. Przepraszam, Ojcze Zwięty.Tam, gdzie dorastałam, wolno było mówić, co nam leży nasercu. A więc może byłoby najlepiej, gdybyś tam wróciła. Co przez to rozumiesz? Chcesz mnie odesłać z Rzymu? A co z Jofr�m? Och, co za dramatyzm! Idz do męża, kobieto.Nie chcę cię już oglądać.Po jej wyjściu Aleksander siedzi i żołądkuje się.Jest papieżem, sercem i głową ZwiętegoKościoła jak toto śmie wykrzykiwać do niego zażalenia? Matko Boża, naprawdę powinienwymagać więcej szacunku.Wzdycha.Oczekuje ambasadora Ferrary, który może pojawić się ladachwila.Wejdzie, sapiąc i fukając, i będzie domagał się zapewnienia, że dokądkolwiek Cesarezaprowadzi swoją armię po Mediolanie, nie zagrozi to szlachetnemu domowi d Este.Listy ojcai syna przekraczają Alpy tam i z powrotem: dzięki Bogu dysponują najbezpieczniejszymsystemem pocztowym w Europie.Na szali jest przyszłość dynastii.Tyle jest do zrobienia, a onspędza życie otoczony ludzmi, którzy albo nie potrafią przestać narzekać, albo uważają, że mająprawo podnosić na niego głos.Gdzieś w środku Aleksander zdaje sobie sprawę, że on także reaguje przesadnie.Takaniecierpliwość nie leży w jego charakterze, ale nagła zmiana wiatrów i odwrót od Neapolui Hiszpanii utrudniły mu życie na wiele sposobów.Miałby ochotę porozmawiać z Lucrezią, bow przeszłości bywała roztropną słuchaczką.Ale nie teraz.Teraz tylko patrzy na niego wielkimi,boleściwymi oczyma.A czy to jego wina, że król Neapolu sam podpisał na siebie wyrok śmierci?Niech ich wszystkich diabli [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl