Eco Umberto Imie Rozy (2)

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Teraz ja wiem zadużo.A nadto zazdrości mi grupa Italczyków.Nie chcą już bibliotekarza cudzoziemca.Myślę, że inni zostali usunięci właśnie z tego powodu.Nigdy nie mówiłem ci o niena-wiści Alinarda do Malachiasza, o jego urazach. Kim jest ten, który zajął przed laty jego miejsce? Tego nie wiem, zawsze gada o tym niejasno, a zresztą to stara historia.Pewniewszyscy już nie żyją.Ale grupa Italczyków wokół Alinarda gada często.gadała częstoo Malachiaszu jako o pajacu podstawionym tutaj za kogoś innego za zgodą opata.Ja,nie zdając sobie z tego sprawy.wtrąciłem się do sprzecznej gry dwóch fakcji.Pojąłemto dopiero rano.Italia jest ziemią spisków, trują tu papieży, przedstawmy sobie w tymwszystkim biedne pacholę jak ja.Wczoraj nie rozumiałem tego, myślałem, że wszystkoma związek z księgą, ale teraz nie jestem już tego pewny, był to bowiem jeno pretekst;sam widziałeś, księgę odnaleziono, lecz Malachiasz i tak umarł.Muszę.chcę.chciał-bym uciec.Co mi radzisz? Zachować spokój.Teraz prosisz o dobrą radę, czyż nie tak? Ale wczoraj wieczo-rem miałeś minę, jakbyś był panem całego świata.Głupcze, gdybyś pomógł mi wczoraj,przeszkodzilibyśmy tej ostatniej zbrodni.To ty dałeś Malachiaszowi księgę, która spro-wadziła nań śmierć.Lecz powiedz mi przynajmniej jedno.Miałeś tę księgę w rękach,dotykałeś jej, ale czy czytałeś? I czemu zatem żyjesz?369 Nie wiem.Przysięgam, że nie dotykałem jej, albo raczej dotknąłem, by wziąćz pracowni, nie otwierając przecież, ukryłem ją pod suknią i poszedłem do celi, by wsu-nąć pod siennik.Wiedziałem, że Malachiasz daje na mnie baczenie, i natychmiast wró-ciłem do skryptorium.A pózniej, kiedy Malachiasz zaproponował mi, bym został jegopomocnikiem, zaprowadziłem go do mojej celi i oddałem księgę.To wszystko. Nie mów, żeś nawet jej nie otworzył. Tak, otworzyłem przed ukryciem, by upewnić się, czy to naprawdę ta, której szu-kałeś.Zaczynała się manuskryptem arabskim, potem, jak mi się zdaje, był syryjski,potem tekst łaciński i wreszcie grecki.Przypomniałem sobie skrót, który widzieliśmy w katalogu.Dwa pierwsze tytuły byływskazane jako ar.i syr.To ta księga! Lecz Wilhelm ciągnął: Tak więc dotknąłeś jej i nie umarłeś.A więc nie umiera się od dotykania.A comożesz powiedzieć o tekście greckim? Rzuciłeś nań okiem? Odrobinę, tyle, by zobaczyć, że jest bez tytułu, zaczynał się tak, jakby brakowałoczęści. Liber acephalus. mruknął Wilhelm..spróbowałem czytać pierwszą stronę, ale prawdę mówiąc, znam grekę bardzozle, potrzeba by mi było więcej czasu.Wreszcie zaciekawiła mnie inna osobliwość, wła-śnie w związku z kartami po grecku.Nie przerzuciłem ich, bo nie zdołałem.Karty były,jakby powiedzieć, nasiąknięte wilgocią, z trudem odlepiały się od siebie.A to ponieważpergamin był dziwny.miększy od innych pergaminów, to zaś, w jaki sposób pierwszastronica była strawiona i fałdowała się prawie, było.jednym słowem dziwne. Dziwne; tegoż wyrażenia użył Seweryn rzekł Wilhelm. Pergamin jakby nie był pergaminem.Zdawał się tkaniną, ale cienką. ciągnąłBencjusz. Charta lintea125 albo pergamenum de pono rzeki Wilhelm. Nigdy takiego niewidziałeś? Słyszałem o nim, ale chyba nie widziałem.Mówi się, że jest bardzo drogi i kruchy.Dlatego używa się go mało.Wyrabiają go Arabowie, czy tak? Byli pierwsi.Ale wyrabiają go także tutaj, w Italii, w Fabriano.I jeszcze.Ależz pewnością, jasne, to pewne! Wilhelmowi zaiskrzyły się oczy. To piękne i intere-sujące odkrycie, brawo Bencjuszu, dziękuję ci! Tak, wyobrażam sobie, że tutaj w biblio-tece charta lintea jest rzadkością, gdyż nie przychodziły tu manuskrypty z ostatnich cza-sów.A zresztą wielu lęka się, że nie przetrwa wieków jak pergamin, i być może słusznie.Można mniemać, że tutaj chcą czegoś, co byłoby trwalsze od spiżu.Pergamin de ponozatem! %7łegnaj.I bądz spokojny.Tobie nie grozi niebezpieczeństwo. Naprawdę, Wilhelmie, ręczysz za to?. Ręczę.Jeśli będziesz się trzymał swojego miejsca.Już za dużo szkód narobiłeś.370Oddaliliśmy się ze skryptorium pozostawiając Bencjusza, jeśli nie w dobrym na-stroju zgoła, to przynajmniej spokojniejszego. Głupiec! rzekł Wilhelm przez zęby, kiedy wychodziliśmy. Mogliśmy już roz-wikłać wszystko, gdyby nie stanął nam na drodze.Opata zastaliśmy w refektarzu.Wilhelm podszedł i poprosił o rozmowę.Abbon niemógł się uchylić i wyznaczył nam spotkanie rychło w swoim domu.DZIEC SZ�STYNONAKiedy to opat nie chce wysłuchać Wilhelma, mówi o języku klejnotów i przejawia pragnie-nie, by zaprzestano śledztwa w sprawie smutnych wydarzeń [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl