Koontz Dean R Tunel strachu

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Usiłowała się cofnąć.Przytrzymał ją.Zaczęła pojękiwać i dygotać.Chwilowy paraliż minął, odrętwienie kończyn również.Nagle od stóp do głów zalała ją fala bólu skutek ciosu w głowę sprzed paru minut.Obcy przesunął dłoń w górę jej brzucha, do piersi i szarpnięciem rozerwał bluzkę.Chrissy krzyknęła.Spoliczkował ją, aż szczęknęły zęby.Stwierdziła, że skoro znajduje się w Tunelu Strachu, wołanie o pomoc jest bezcelowe.Nawet gdyby ludzie zdołali ją usłyszeć poprzez muzykę, przez nagrane na taśmie zawo-dzenia i jęki upiorów, uznaliby, że to jeszcze jedna poszukiwaczka wrażeń, którą zasko-czył wyłaniający się z ciemności pirat albo wyskakujący z trumny wampir.Mężczyzna zerwał jej biustonosz.Fizycznie nie mogła się z nim mierzyć, ale odzyskała już dość sił, by móc choć przezchwilę mu się oprzeć; przecież nie mogła leżeć zupełnie bezczynnie, czekając aż jązgwałci.Chwyciła go za ręce, aby je od siebie odsunąć, ale z przerażeniem stwierdziła, że niebyły to ludzkie dłonie.W każdym razie niezupełnie.Były po prostu.inne.O BO%7łE.58Nagle w ciemności dostrzegła dwa zielone owale.Dwa świecące zielone punkciki.Unosiły się w ciemności ponad nią.Oczy.Patrzyła w oczy Tamtego.JAKI CZAOWIEK MA OCZY, KT�RE ZWIEC W CIEMNOZCI?* * *Bob Drew stał przy karuzeli ze słodkimi jabłkami w obu dłoniach, czekając naChrissy.Po pięciu minutach zaczął nadgryzać swoje jabłko.Po dziesięciu zniecierpliwiłsię i zaczął spacerować wokoło.Po piętnastu wkurzył się na Chrissy była fajną dziew-czyną, ale czasami jej odbijało i nieraz wykazywała się rażącą bezmyślnością.Po dwudziestu minutach jego gniew ustąpił na rzecz lekkiego zaniepokojenia w końcu zaczął się martwić.Może zrobiło jej się niedobrze? Zjadła niesamowitąilość rozmaitego śmieciowego żarcia.Byłoby dziwne, gdyby prędzej czy pózniej tegonie zwróciła.Poza tym nigdy nie wiadomo na pewno, jak świeże jest jedzenie podawa-ne w wesołym miasteczku.Może trafił się jej zepsuty hot dog albo razem z chiliburge-rem zjadła jakieś świństwo.Rozważając tę ewentualność on również zaczął odczuwać sensacje żołądkowe.Spojrzał na nie dojedzone jabłko i w końcu cisnął je do najbliższego kosza.Chciał ją odnalezć i upewnić się, że nic się jej nie stało, ale przypuszczał, że nie bę-dzie zachwycona widząc go, kiedy jej oddech wciąż będzie cuchnął wymiocinami.Jeżelirzeczywiście puszczała teraz pawia w damskiej toalecie, będzie potrzebowała czasu, abysię odświeżyć, poprawić makijaż i ogólnie doprowadzić do porządku.Po dwudziestu pięciu minutach jabłko Chrissy trafiło do tego samego kosza co jego.Po półgodzinie, znużony galopującymi donikąd końmi i rytmicznie błyskającymimosiężnymi słupkami, czując narastający niepokój o Chrissy, ruszył na jej poszukiwa-nie.Jeszcze nie tak dawno obserwował ją, jak odchodziła od stoiska z napojami i słody-czami, by rozpłynąć się w tłumie.Pożerał wzrokiem jej krągłe pośladki i kształtne łyd-ki.W minutę czy dwie pózniej miał wrażenie, że dostrzega jej złote włosy w alejce opo-dal Tunelu Strachu, więc uznał, że powinien rozpocząć poszukiwania od tego właśniemiejsca.Pomiędzy Tunelem Strachu a Gabinetem Osobliwości biegła pięciostopowej szero-kości alejka wiodąca na obrzeża lunaparku, gdzie znajdowały się toalety.Przy końcuprzejścia cienie były tak mroczne i gęste, że wydały się niemal namacalne, niczym czar-ne zasłony, a teren wydawał się zdumiewająco pusty, chociaż od głównej alei dzieliło gonie więcej niż sześćdziesiąt stóp.59Spoglądając niepewnie w mrok Bob zastanowił się, czy Chrissy mogła mieć poważ-niejsze kłopoty aniżeli zwykłe sensacje żołądkowe.Była piękną dziewczyną, a w obec-nych czasach, kiedy rzadko kto przejawiał jeszcze szacunek wobec prawa, znalazłabywiele ludzi gotowych wziąć od dziewczyny wszystko, na co tylko mieli ochotę, obojętneczy ona tego pragnęła, czy też nie.Bob przypuszczał, że lunaparki przyciągały takich lu-dzi bardziej niż jakiekolwiek inne miejsca na świecie.Z rosnącym niepokojem dotarł do końca ścieżki i wyszedł na otwartą przestrzeń zaTunelem Strachu.Spojrzał w lewo, potem w prawo i zobaczył toalety.Niewielki, kan-ciasty cementowy budyneczek znajdował się o sześćdziesiąt stóp od niego, skąpanyw jasnym żółtym blasku.Nie widział całości, zaledwie jedną trzecią, ponieważ na pla-cu przed toaletami stał rząd kilkunastu wielkich ciężarówek należących do lunaparku.Ciemność wydawała się tu jeszcze czarniejsza ciężarówki przywodziły mu na myśluśpione prehistoryczne bestie.Zrobił zaledwie dwa kroki w stronę toalety, kiedy nagle potknął się o coś i mało nieupadł.Gdy odzyskał równowagę, pochylił się i podniósł zdradziecki przedmiot.To była czerwona torebka Chrissy.Bob Drew poczuł, że serce podchodzi mu do gardła.Od wejścia do Tunelu Strachu, ozdobionego ogromną głową klauna, w mrok nocypomknęła fala ochrypłego, urywanego śmiechu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl