Wolski Marcin Krowy tluste.Krowy chude

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale im bardziej próbowałem pisać podMarkuszewskiego, tym wychodziło mi gorzej.Na szczęście znalazłem alternatywę mojekrótkie, sensacyjne słuchowiska zaczęły, dzięki pani Krzyżanowskiej, ukazywać się w ramachRedakcji Literackiej Programu III.Tam wiosną 1973 roku stworzyłem półgodzinny magazyn onazwie Cztery razy p: parodia, plagiat, pastisz, piosenka.Na jego potrzeby zacząłem zbieraćwłasny zespół autorski wziąłem zaprzyjaznionych kolegów z Salonu Niezależnych, KrzysztofaMaternę.Jednak nieregularnie nadawane audycje nie do końca mnie satysfakcjonowały.Czułemsię niedoceniany, tym bardziej że redakcyjni koledzy odnosili się do mnie protekcjonalnie. Na szczytach Trójki też zaczęło się zmieniać na gorsze.Nie bez znaczenia było i to, żeprezesurę Radiokomitetu objął Krwawy Maciuś Szczepański.Jego kreaturą rzuconą na radiozostał Janusz Wilhelmi.Wyjątkowo odrażający typ.Inteligentny, ale w samej swej sylwetceniosący jakąś złość, rewolucyjną czujność, niszczącą dotychczasową rodzinną atmosferępanującą w obiekcie na Myśliwieckiej.(Jakże inną od tej w dużym radio na Malczewskiego,gdzie mieściła się Jedynka i rezydowały władze).Jan Mietkowski został zabrany do telewizji, niedługo pózniej został ministrem kultury iszybko umarł.Jego naturalna następczyni pani Ziegler długo nie otrzymywała sakry z komitetu,mimo że miał ją mianowany jej zastępca, szef redakcji muzycznej Andrzej Korman, co podsycałotylko panującą nerwowość.W miejsce fantastycznego klimatu końca lat sześćdziesiątych ipoczątku siedemdziesiątych zaczęło się robić zbyt duszno.Dlatego nieoczekiwana propozycja pani Marchockiej padła na podatny grunt.Wydawałomi się, że moja rola w Trójce jest skończona.Gotowy byłem przyjąć propozycję paniMarchockiej i odejść z Programu III.Z takim zamiarem postanowiłem udać się do Ewy Ziegler.Myślałem, że zgoda na zmianę programu będzie formalnością.Spotkało mnie zaskoczenie.Szefowa gwałtownie zaczęła mi odradzać taki krok.Naglepojawiła się propozycja trzech czwartych etatu (od czterech lat byłem na połówce).W kolejnymzdaniu obiecała mi stałą audycję.Wprawdzie chwilowo nie dysponowała pasmem antenowym,ale zaproponowała, abym z marszu zrobił ekstramagazyn na Boże Ciało, a ona postara się, żebymmógł kontynuować to przynajmniej raz w miesiącu.Więc zostałem.Magazyn nazwałem � propos jego główną pozycją miało stać się mojesłuchowisko, nadto umieszczałem tam materiały Salonu Niezależnych i Krzysztofa Materny.Zofertą comiesięcznej współpracy zwróciłem się do Jana Kaczmarka, którego ceniłem o wielebardziej niż resztę kabaretu Elita.Od strony muzycznej współpracowała ze mną Renata Rumel, arealizatorem został Krzysio Kozłowski.Można powiedzieć, że była to pierwsza przymiarka doczegoś większego.Tymczasem wokół naszej Redakcji Audycji Rozrywkowych atmosfera psuła się corazbardziej.Początkowo pani Ziegler i nasz kierownik Jacek Janczarski żyli w wielkiej przyjazni.Byli nawet po imieniu. Ja na tego Jacka mogłabym patrzeć jak na obrazek! zwierzała sięnajbliższym współpracowniczkom szefowa.Niektórzy twierdzą, że młody, czarujący autorbardzo się swej naczelnej podobał.Jednak w momencie kiedy ITR trafił na szczyty popularności,pojawiły się naciski, żeby tę popularność jakoś przyhamować.W czasie wakacji 1973 roku sprawy uległy dramatycznemu przyśpieszeniu.Doszło doostrego konfliktu Janczarskiego z Ewą Ziegler.Szczegółów nie znam, ale jego dni jako szefaredakcji były policzone.Pewnego dnia dyrektor Korman wezwał mnie do siebie, pytając, czy na ten czaspanującego zamieszania nie zechciałbym objąć obowiązków kierownika redakcji.Zgodziłem się,oczywiście po otrzymaniu zapewnienia, że byt ITR-u, a także posada Jacka (jako szeregowegoredaktora) pozostaną niezagrożone.Mimo pewnych różnic i napięć wysoko ceniłem całą grupęautorów ITR-u i uważałem, że pozbycie się jej byłoby wielką stratą dla radia.Na nieszczęście Ewa Ziegler, skądinąd osoba niesłychanie inteligentna i operatywna, niebyła Mietkowskim i wszystko, co czyniła, musiało służyć umocnieniu jej osobistej pozycji.Mimo że podkreślała, że jest w nomenklaturze KC , jakoś nie mogła spać spokojnie i nieustawała w poszukiwaniu rozmaitych podpórek. To powodowało, że w działaniach kadrowych kierowała się, niestety, wyrachowaniem iemocjami po śmierci Mietkowskiego przyjęła do pracy jego córkę, po katastrofie lotniczej, wktórej zginął (ku radości całego środowiska) Janusz Wilhelmi, posadę dostał jego syn.Pooperacji, którą przeszła nasza szefowa (swoim samochodem nadziała się na furę z drewnem), wradio etat otrzymała żona chirurga Magda Jethon, a w dostaniu się na studia córki szefowej miałopomóc, jak mówiono na korytarzu, przyjęcie do Trójki syna profesora Legowicza Wiktora.Kiedy pani Ewa ostatecznie przekroczyła granicę dzielącą rozsądek i przyzwoitość, niechcę dociekać.W każdym razie z wielką przykrością znalazłem jej nazwisko, a także nazwiskojej pózniejszego zastępcy Andrzeja Wiktora Piotrowskiego (człowieka STS-u, prywatnie mężaOlgi Lipińskiej), z którym toczyłem długie, fascynujące rozmowy na Liście Wildsteina. *Rozpędziwszy się w opisywaniu moich radiowych perypetii, nie straciłem bynajmniej zoczu Lucka Radzikowskiego.Do dziś pozostaje moim przyjacielem.Po moim transferze doStodoły robił w Hybrydach kabaret Helota, działał w ZSP.Przez pewien czas był naczelnym Głosu Ciepłownika , z byłym naszym kierownikiem organizacyjnym Ludwikiem Guthercemsprawdzał się w branży piekarniczej, aby ostatecznie, jak jego ojciec, zająć się rodzinnymbiznesem.W stanie wojennym napisaliśmy wspólnie spektakle dla dzieci: Małpet szał i Małpetcyrk, a swój instynkt społecznika wykorzystywał w Związku Autorów i KompozytorówRozrywkowych (ZAKR), będąc tam przez kilka kadencji sekretarzem generalnym.RealizatorTymczasem pojawiła się kolejna zwrotnica.Jedna korytarzowa uwaga, brzemienna wskutki dla mojej dalszej drogi życiowej.I to w sytuacji dramatycznego zawirowania.W świecie zglobalizowanym ruch skrzydeł motyla w Pekinie może spowodować krach nagiełdzie nowojorskiej.W PRL-u drobna nieostrożność mogła zaowocować znaczącymikonsekwencjami.Prawdziwe trzęsienie ziemi w Trójce spowodował pozornie błahy incydent.Wramach ITR-u od początku chodziły fragmenty nagranych spektakli kabaretów na estradzie Egidy, wcześniej Piwnicy pod Baranami.Pózną jesienią 1973 roku realizator Marek Dalba,współtworzący razem z Jerzym Kordowiczem i Grzegorzem Wasowskim ITR-owy insert onazwie Samouczek, zarejestrował kolejny wieczór Salonu Niezależnych.W tym czasie epoka, wktórej kabaret Jacka Kleyffa, Michała Tarkowskiego i Janusza Weissa (który bardzo wcześniewszedł w miejsce oryginalnego, ale jednostronnego Romana Walisiaka) był tolerowany przezwładzę, należała do przeszłości.W ogóle złote czasy kabaretu studenckiego przemijały.Przemijała także organizacja studencka ZSP, która nigdy nie została pasem transmisyjnym partiido mas studenckich i musiała zostać zastąpiona przez SZSP w ramach zjednoczonej struktury,której członków nazywano federastami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl