Quinnell A J Wiezy krwi

Podobne

Cytat

Do celu tam się wysiada. Lec Stanisław Jerzy (pierw. de Tusch-Letz, 1909-1966)
A bogowie grają w kości i nie pytają wcale czy chcesz przyłączyć się do gry (. . . ) Bogowie kpią sobie z twojego poukładanego życia (. . . ) nie przejmują się zbytnio ani naszymi planami na przyszłość ani oczekiwaniami. Gdzieś we wszechświecie rzucają kości i przypadkiem wypada twoja kolej. I odtąd zwyciężyć lub przegrać - to tylko kwestia szczęścia. Borys Pasternak
Idąc po kurzych jajach nie podskakuj. Przysłowie szkockie
I Herkules nie poradzi przeciwko wielu.
Dialog półinteligentów równa się monologowi ćwierćinteligenta. Stanisław Jerzy Lec (pierw. de Tusch - Letz, 1909-1966)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zrównawszy się z jachtem odłożył wiosła, zadarł głowę i krzyknął: Henri Daubin, kapitan tutejszego portu.Witam na PoivreRamesh chwycił końcówkę falenia i zamocował ją do jachtu.Przedstawiwszy się powiedział: Prosimy na pokład.Napije się pan czegoś?Daubin wszedł lekkim krokiem na jacht.Był niskim, zwinnym mężczyzną o ciem-nej karnacji, niemal łysym, jeśli nie liczyć wianuszka włosów wokół czubka głowy.Kie-dy dokończono prezentacji, poprosił o szkocką.159 Jesteście na wakacjach? spytał, biorąc podsunięte krzesło. W pewnym sensie odparł Ramesh i zerknąwszy na Kirsty wyjaśnił: Chcemyporozmawiać z Lascellesem.Syn Kirsty przed paru miesiącami podobno wypadł z jach-tu Lascellesa i przepadł bez śladu.A Kirsty w to nie wierzy. Mhm kiwnął głową Daubin. Słyszałem o tej historii. Jak to? zdziwiła się Kirsty.Daubin wskazał ręką pobliski szkuner. La Belle Vue zawinął do nas kilka dni temu z Mah�.%7łyjemy tu w pewnej izola-cji, ale wieści rozchodzą się zadziwiająco szybko, i tak właśnie poznałem historię kobie-ty poszukującej syna i usłyszałem o walce wielkiego blondyna z Lascellesem. Spoj-rzał na Cady ego z wyraznym współczuciem. Musicie wiedzieć, że mieszkańcy na-szych wysp podróżują za pracą z wyspy na wyspę, z rzadka tylko wracając na Mah�.Sta-nowimy dziwne społeczeństwo, w którym wiadomości krążą jak niesione wiatrem, do-cierając nawet na Mauritius czy oddalone o tysiąc mil Komory. Skierował wzrok naLani i dokończył domyślnie: A pani jest zapewne tą pasażerką, która wsiadła na gapęna Malediwach? Posłał jej łagodny uśmiech. Nie winie pani za to, też miałem kie-dyś pecha być na Malediwach.Ramesh napełnił pustą szklankę gościa. Jak długo zamierzacie zostać? spytał go Daubin. Tak długo, jak długo będzie tu Lascelles.Kirsty przedstawiła gościowi całą strategię podkreślając, że nie dadzą Lascellesowispokoju, podążając za nim wszędzie, dokądkolwiek się uda.Daubin nie wydawał się dotego sceptycznie nastawiony.Pobiegł spojrzeniem w kierunku Jaloud.Lascelles i Carlsiedzieli znów przy stoliku i grali w karty, zerkając często na grupkę ludzi na pokładzie Manasy. Nie dacie mu spokoju. mruknął w zadumie Daubin. W czasie trzydziestulat pracy na Amirantach i innych wyspach widziałem przeróżne dziwy i ludzi wyrabia-jących najdziwniejsze rzeczy.Wszystko jest możliwe.W każdym razie musicie wiedzieć,że Jaloud wypływa jutro do Desnouf.Kolejnymi etapami jego trasy mają być Farqu-har i Aldabra.Dopił szkocką i wstał. Zjawiliście się w odpowiednim momencie: szkuner przyniósł również wiado-mość, że żona jednego z naszych pracowników urodziła syna wydarzenie tym więk-sze, że to ich pierworodny.Dzisiaj zamierzamy to uczcić jesteście wszyscy zaprosze-ni. Lascelles też będzie? zapytała Kirsty. Nie odparł Daubin krótko. W ubiegłym roku upił się na wyspie i zaatako-wał jednego z naszych pracowników.Odtąd nie wolno mu schodzić na ląd.Ale zjawi się160pewnie cała reszta: ornitolodzy, załoga z La Belle Vue , być może przyjdzie nawet Car-lo.Zgodnie z tradycją zapraszany jest każdy, kto ma pozwolenie zejścia na ląd. Dziękuję, ja zostanę zdecydowała Kirsty.Daubin zrobił zdziwioną minę, ale po chwili zrozumiał. No tak, chodzi o wasz plan. Obrócił się do Ramesha. Potrzebujecie czegoś?My tutaj możemy się zaliczać do szczęśliwców, bo mamy wystarczająco dużo wody.Trochę zamulona, ale nadaje się do picia. Zawsze dobrze uzupełnić zapasy odrzekł Ramesh z wdzięcznością w głosie.20Ramesh postanowił zostać z Kirsty.Nalegała, żeby poszedł na przyjęcie z Lani i Ca-dym, ale zdecydowanie odmówił.Między Bogiem a prawdą, jej nalegania nie były zbytusilne.Siedzieli na pokładzie, popijając drinka i obserwowali zachodzące słońce.Po połu-dniu Lani i Cady wyprawili się czółnem na ryby i wśród innych zdobyczy przywiezliduży okaz lucjana.Kirsty zamarynowała rybę w soku z cytryny z dodatkiem ziół i le-dwo wepchnęła ją do piecyka.Uwielbiała dania z ryb.Krojąc w kuchni warzywa, któ-re miały być dodatkiem do ryby, wróciła na moment myślami do Nowego Jorku i rzad-kich wieczorów, kiedy szła z Larrym na kolację do małej restauracji, gdzie jedli flambi-rowane krewetki.Ciekawe, co porabia Larry, Irving i cała reszta.Bardzo rzadko wspo-minała Nowy Jork, a jeżeli już to nie było w tym cienia nostalgii.Kiedy patrzyła teraz na czerwoną kulę słońca i na niebo powlekające się różnobarw-ną zasłoną, Nowy Jork i dotychczasowe życie wydawały się jej oddalone o całe lataświetlne.Zwróciła oczy na Jaloud , który wyglądał groznie ze swym czarnym kadłubem i po-chylonymi masztami.Carlo siedział sam na pokładzie ze szklanką w ręku.Przez całe minione popołudnieLascelles nie mógł ani na moment umknąć przed wzrokiem Kirsty, aż wreszcie skrył siępod pokładem i więcej się nie pokazał.Była przekonana, że zdrowo zalazła mu za skórę.Nie miał dokąd uciec i ilekroć pojawiał się na pokładzie, napotykał spojrzenie swej na-mezis, spokojne i wyczekujące [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

trendy-girls.htw.pl